Αλκιβιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την εξαφάνιση του από τους Θούριους, ο Αλκιβιάδης γρήγορα ήρθε σε επαφή με τους Σπαρτιάτες, «αφού υποσχέθηκε ότι θα τους βοηθούσε με περισσότερη θέρμη από ότι έκανε πριν ως εχθρός τους» αν του πρόσφεραν άσυλο.<ref name="Alcibiades23">Πλούταρχος, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0182;query=chapter%3D%2323;layout=;loc=Alc.%2022.1 23].</ref> Οι Σπαρτιάτες δέχθηκαν την προσφορά του. Στη συζήτηση που ξέσπασε στη Σπάρτη για το αν έπρεπε να στείλουν δύναμη για να βοηθήσουν τις Συρακούσες, ο Αλκιβιάδης μίλησε και κατέδειξε τους κινδύνους της αθηναϊκής φιλοδοξίας στους Σπαρτιάτες έφορους, πληροφορώντας τους ότι οι Αθηναίοι ήλπιζαν να καταλάβουν τη Σικελία, την [[Ιταλία]], ακόμα και την [[Καρχηδόνα]].<ref name="Th6.89">Θουκυδίδης, [[s:Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου/Βιβλίο 6#6:89|6.89–90]].</ref> Ο ιστορικός [[Ντόναλντ Κάγκαν]] πιστεύει ότι ο Αλκιβιάδης υπερέβαλε στα σχέδια των Αθηναίων για να πείσει τους Σπαρτιάτες ότι μπορούσαν να επωφεληθούν από τη βοήθεια του. Ο Κάγκαν επιβεβαιώνει ότι ο Αλκιβιάδης δεν είχε αποκτήσει ακόμα τη «θρυλική» φήμη του, και οι Σπαρτιάτες τον είδαν ως «νικημένο και κυνηγημένο άνθρωπο», οι πολιτικές του οποίου «παράγουν στρατιωτικές αποτυχίες» και φέρνουν «μη αποφασιστικό αποτέλεσμα». Αν είμαστε ακριβείς, αυτή η εκτίμηση υπογραμμίζει ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Αλκιβιάδη, την άκρως πειστική ρητορική του.<ref name = "Kagan282-283">D. Kagan, ''The Peloponnesian War'', 282–3.</ref> Μετά την απομάκρυνση της απειλής, ο Αλκιβιάδης συμβούλευσε τους Σπαρτιάτες να στείλουν στρατό και το πιο σημαντικό, ένα Σπαρτιάτη διοικητή για να πειθαρχεί και να βοηθά τους Συρακούσιους.<ref name="Th6.89" />