Άγιος Προκόπιος Κέρκυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Άγιος Προκόπιος''' είναι παραδοσιακός οικισμός και κοινότητα της [[Κέρκυρα]]ς από το 1936 μέχρι το 1995, οπότε μαζί με τις Κοινότητες Γαστούρι και Κυνοπιάστες αποτέλεσαν το [[Δήμος Αχιλλείων|Δήμο Αχιλλείων]]. Το 1936 μετονομάσθηκε από "Ψωραροί" σε Άγιο Προκόπιο. Στις ιστορικές πηγές πρώτο συναντάται το 1381 ως βαρονία ή φέουδο ''Psorarci'', ενώ από το [[1497]] εμφανίζεται ως 'χωρίον των Ψωραραίων'.

Διοικητικά ανήκε πάντοτε στην περιοχή της [[Μέση (Κέρκυρα)|Μέσης]], μια και βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του νησιού. Η τοπική διοίκηση ασκούνταν από κατοίκους του χωριού, που αποκαλούνταν γέροντες ή προεστοί. Με τη δημιουργία των πρώτων Δήμων (1866) αποτέλεσε ομώνυμο οικισμό του Δήμου Αστυγειτόνων, που μετέπειτα (1869) συγχωνεύθηκε στο Δήμο Μεσοχωριτών. Με Βασιλικό Διάταγμα της 5ης Μαρτίου 1919 ιδρύθηκε η Κοινότης Ψωραρών.<br />Στο χωριό υφίστανται δύο ναοί αφιερωμένοι ο ένας στην Αγία Τριάδα και ο έτερος στους Αγίους Πάντες. Εκκλησιαστικά υπάγεται στην [[Αρχιερατική Περιφέρεια Συναράδων]] της [[Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας|Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας]].

Το χωριό έχει κηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός από το 1978. Οικιστικά, αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής, καθώς απαρτίζεται από οικιστικά σύνολα (γειτονιές), που φέρουν αμιγή παραδοσιακά στοιχεία. Απαρτίζεται από δύο γειτονιές την Κάτω γειτονιά [ που βρίσκεται στην περιοχή της Αγίας Τριάδος (μία από τις τρεις εκκλησίες του χωριού)] και την Άνω Γειτονιά ( στην περιοχή του Αγίου Προκοπίου)

Για αρκετές κατοικίες, που διατηρούνται μέχρι σήμερα, σώζονται μαρτυρίες ήδη από το 17ο αι..