Ιερός Λόχος (1821): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Nikolettaz (συζήτηση | συνεισφορές)
συμπλήρωση βιβλιογραφίας και παραπομπών του λήμματος
Nikolettaz (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Παραπομπές: συμπλήρωση λήμματος Τα μνημεία του Ιερού Λόχου
Γραμμή 9:
 
=== Στολή ===
Οι άνδρες του Ιερού Λόχου έφεραν ομοιόμορφες στολές<ref>{{Cite book|title = Οι άθλοι της εν Βλαχία Ελληνικής Επαναστάσεως το 1821 έτος.|last = Φωτεινός|first = Ηλίας|publisher = |year = 1846|isbn = |location = Εν Λειψία Σακσονίας.|pages = }}</ref> ευρωπαϊκού τύπου φτιαγμένες από ολόμαλλη μαύρη τσόχα. γι'αυτό και ονομάζονταν μελανοφόροι ή μαυροφόροι<ref>Ράδος, σελ. 4</ref>. Η στολή του ιερολοχίτη αποτελούνταν από χιτώνιο μακρύ που έφθανε λίγο πιο πάνω από τα γόνατα, περισκελίδα και ψηλό χωρίς γείσο κάλυμμα κεφαλής, που σύμφωνα με την περιγραφή που δίνει ο [[Κωνσταντίνος Ράδος]]<ref group="οκ">{{Cite book|title = Ο Ιερός Λόχος και η εν Δραγατσανίω μάχη.|last = Ράδος|first = Κωνσταντίνος|publisher = Βιβλιοπωλείον ΅Ελευθερουδάκη & Μπαρτ|year = 1919|isbn = |location = Αθήνα|pages = }}{{πηγή}}</ref> έμοιζε με το κάλυμμα των [[Ουσάροι|Ουσάρων]]. Το κάλυμμα αυτό έφερε στην κορυφή λευκό λοφίο και ψηλά, τρίχρωμο εθνόσημο με κόκκινο λευκό και κυανό χρώμα.Κάτω από αυτό μετωπικά υπήρχε νεκροκεφαλή με δύο οστά χιαστί από λευκό μέταλλο, σημαίνοντα Ελευθερία ή Θάνατος<ref>{{Cite book|title = Οι άθλοι της εν Βλαχία Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 έτος.|last = Φωτεινός|first = Ηλίας|publisher = |year = 1846|isbn = |location = Εν Λειψία της Σακσονίας.|pages = }}</ref>. Ο ιερολοχίτης είχε για όπλο λογχοφόρο τυφέκιο ενώ έφερε χιαστί δερμάτινη ζώνη με τις παλάσκες και το γυλιό στη μέση. Το μόνο γνωστό μέχρι σήμερα κειμήλιο που προέρχεται από τη στολή των ιερολοχιτών είναι ο επενδύτης του ιερολοχίτη [[Κωνσταντίνος Ξενοκράτης|Κωνσταντίνου Ξενοκράτους]]<ref>{{Cite journal|url = |title = Ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΞΕΝΟΚΡΑΤΟΥΣ|last = Ζυγούρη|first = Νικολέττα|date =2011 |journal = Τεκμήρια Ιστορίας Μονογραφίες 2011 σσ 53-70|accessdate = 2011|doi = }}</ref>, (1803-1876), ο οποίος εκτίθεται στο [[Εθνικό Ιστορικό Μουσείο]]<ref>{{Cite web|url = http://www.nhmuseum.gr/details2.php?lang=1&wh=1&the1id=2&the2id=12&the3id=84&theid=84&open1=2&open2=12&open3=84&thepid=661&page=3|title = Ο Επενδυτής του ιερολοχίτου}}</ref><ref>Ράδος, σελ. 3</ref>.
 
=== Σημαία ===
[[Image:YpsilantisFlag.svg|thumb|right|170px|Η Σημαία του Ιερού Λόχου]]
Η σημαία του Ιερού Λόχου ήταν τρίχρωμη. Στη μία πλευρά της σημαίας αναγραφόταν το ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'' και υπήρχε στο κέντρο η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στην άλλη πλευρά υπήρχε η εικόνα του Φοίνικα αναγεννόμενου από τις φλόγες και αναγραφόταν ''ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΝΕΩΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ''. Στο στρατιωτικό οργανισμό που συνέταξε ο ΝικόλαςΝικόλαος Υψηλάντης στις παραγράφους ΙΑ και ΙΒ η σχετική οδηγία για τη σημαία αναφέρει: " Η Ελληνική σημαία τόσο εις τα της ξηράς στρατεύματα όσο και εις τα της θαλάσσης πρέπει να είναι κατασκευασμένη εκ τριών χρωμάτων: άσπρο, μαύρο και κόκκινο. Το άσπρο σημαίνει την αθωότητα της δικαίας ημών επιχειρήσεως κατά των τυράννων, το μαύρο το υπέρ πατρίδος και ελευθερίας θάνατον ημών και το κόκκινο την αυτεξουσιότητα του Ελληνικού λαού και την χαράν αυτού διότι πολεμεί δια την ανάστασιν της Πατρίδος"<ref>{{Cite book|title = Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως|last = Φιλήμων|first = Τιμολέων|publisher = Τύποις Π. Σούτσα & Α.Κτενά|year = 1861|isbn = |location = Αθήναι|pages = σ.96}}</ref>
 
=== Οργάνωση ===
Γραμμή 63:
Ο [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρος Υψηλάντης]] κατέφυγε στο Ρίμνικο, όπου συνέταξε την τελευταία διαταγή του στις 8 Ιουνίου 1821, με την οποία στιγμάτισε την προδοσία του πολιτικού και στρατιωτικού του επιτελείου και εξήρε την αυτοθυσία του Ιερού Λόχου:
 
«''Σεις δε σκιαί των γνησίων Ελλήνων και του Ιερού Λόχου, όσοι προδοθέντες επέσατε θύματα δια την ευδαιμονίαν της πατρίδος, δεχτήτε δι’ εμού τας ευχαριστήσεις των ομογενών σας! Ολίγος καιρός και στήλη θα αναγερθή να διαιωνίση τα ονόματά σας. Με χαρακτήρες φλογερούς είνε εγκεχαραγμένα εις τα φίλτρα της καρδίας μου, τα ονόματα εκείνων όσοι μέχρι τέλους μ’ έδειξαν πίστιν και ειλικρίνειαν. Η ενθύμησίς των θα είναι πάντοτε το μόνον δροσιστικόν ποτό της ψυχής μου .''»
<blockquote>
«''Σεις δε σκιαί των γνησίων Ελλήνων και του Ιερού Λόχου, όσοι προδοθέντες επέσατε θύματα δια την ευδαιμονίαν της πατρίδος, δεχτήτε δι’ εμού τας ευχαριστήσεις των ομογενών σας! Ολίγος καιρός και στήλη θα αναγερθή να διαιωνίση τα ονόματά σας. Με χαρακτήρες φλογερούς είνε εγκεχαραγμένα εις τα φίλτρα της καρδίας μου, τα ονόματα εκείνων όσοι μέχρι τέλους μ’ έδειξαν πίστιν και ειλικρίνειαν. Η ενθύμησίς των θα είναι πάντοτε το μόνον δροσιστικόν ποτό της ψυχής μου .''»
</blockquote>
 
== '''''Μνημεία αφιερωμένα στον Ιερό Λόχο''''' ==
Στο κοιμητήριο του Δραγατσανίου στη Ρουμανία υπάρχει το Μνημείο των Πεσόντων Ιερολοχιτών.
Στο κοιμητήριο του Δραγατσανίου στη Ρουμανία υπάρχει το Μνημείο των Πεσόντων Ιερολοχιτών το οποίο ανεγέρθη στα 1884 με την πρωτοβουλία της συντακτικής επιτροπής της Ελληνικής εφημερίδας του Βουκουρεστίου " Σύλλογοι". Το μνημείο φιλοτέχνησαν από πεντελικό μάρμαρο οι Τήνιοι καλλιτέχνες Χαλεπάς και Λαμπαδίτης.. Έχει ύψος συνολικά επτά μέτρων Στην κύρια όψη του στηλοβάτη του υψώνεται μονόλιθος 5 μέτρων με ανάγλυφο σταυρό επί της ημισελήνου και από κάτω το σήμα των ιερολοχιτών. Στο κέντρο του στηλοβάτη εν μέσω δάφνινου στεφανιού αναγράφεται με χρυσά γράμματα : ΔΙΑΒΑΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥ ΟΤΙ ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΓΩΝΙΣΑΜΕΝΟΙ/....<ref>{{Cite journal|url = |title = Ο επενδύτης του ιερολοχίτη Κωνσταντίνου Ξενοκράτους σ.57|last = Ζυγούρη|first = Νικολέττα|date = |journal = Τεκμήρια Ιστορίας Μονογραφίες 2011|accessdate = 2011|doi = }}</ref>
 
Μία ακόμη στήλη εις μνήμην των ιερολοχιτών έργο του γλύπτη Λεωνίδα Δρόση έστησε ο ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος εις μνήμην του αδελφού του Δημητρίου, του ηρωικού εκατόνταρχου του Ιερού Λόχου στα 1845 αρχικά, ΒΔ του Πανεπιστημίου. Από τα 1885 η στήλη μεταφέρθηκε δίπλα στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως κοντά στο μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη που φιλοτεχνήθηκε στα 1869 από τον Λ.Δρόση.<ref>{{Cite book|title = Τα γλυπτά της Αθήνας Υπαίθρια Γλυπτική 1834-2004|last = Αντωνοπούλου|first = Ζέτα|publisher = ποταμός|year = 2000|isbn = |location = Αθήνα|pages = 40}}</ref>
 
==Παραπομπές==
Γραμμή 76 ⟶ 77 :
*Γ. Κορδάτου. ''Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας''
*Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA
*Φωτεινός Ηλίας (1846) Οι Άθλοι της εν Βλαχία Επαναστάσεως το 1821 έτος Εν Λειψία της Σακσονίας.
 
*Φιλήμων Τιμολέων (1861) Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως Αθήναι: Τύποις Σούτσα & Α. Κτενά
*Ζυγούρη Νικολέττα (2011) Ο επενδύτης του ιερολοχίτη Κωνσταντίνου Ξενοκράτους Τεκμήρια Ιστορίας Μονογραφίες 2011 ΙΕΕΕ σσ53-70
[[Κατηγορία:Ελληνική Επανάσταση του 1821]]