Τριπόταμος Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 336:
=== Επαγγέλματα και ασχολίες ===
Η κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η γεωργία και πολύ λιγότερο η κτηνοτροφία. Άλλωστε ο οικισμός δημιουργήθηκε από κολίγους που δούλευαν στα χωράφια των Τούρκων τσιφλικάδων. Οι βασικές γεωργικές καλλιέργειες ήταν το [[σιτάρι]], το [[κριθάρι]], η [[βρίζα]], το [[καλαμπόκι]] και τα [[φασόλια]] και λιγότερο η [[βρώμη]], ο βίκος και οι [[πατάτες]].
Ενδιαφέρον παρουσίαζαν τα μποστάνια. [[Καρπούζια]] και [[πεπόνια]] φυτεύονταν τέλος Απριλίου - αρχές Μαΐου και όταν άρχιζαν να μεγαλώνουν οι καρποί (μετά το θέρος) φτιαχνόταν η καλύβα. Πρόχειρη κατασκευή με ξύλινο σκελετό και τοιχώματα από άχυρο βρίζας. Συνήθως τα μποστάνια φύλαγαν και κοιμόντουσαν εκεί οι γεροντότεροι των οικογενειών. Το ίδιο γινόταν και με τα [[αμπέλια]], αλλά μετά το 1930, γιατί τότε άρχισαν να καλλιεργούνται ευρύτερα.
Άλλη συνηθισμένη καλλιέργεια ήταν οι κήποι με [[πιπεριές]], [[κρεμμύδια]], [[πράσα]], [[σκόρδα]] και [[ντομάτες]]. Η άρδευση γινόταν από πηγάδια. Συνήθως, κήπους έφτιαχναν στις αυλές των σπιτιών αλλά και σε χωράφια στην ανατολική πλευρά του χωριού.
Τα καλύτερα χωράφια θεωρούνταν αυτά προς τον Παπαγιάννη, στην τοποθεσία Στάριτσα, γιατί μπορούσαν να αρδευτούν από κανάλι που ερχόταν από την Ιτέα, τμήμα του οποίου υπάρχει και σήμερα από το δρόμο μέχρι τη σιδηροδρομική γραμμή και αποτελεί το όριο των Κοινοτήτων Τριποτάμου - Παπαγιάννη.
Η κτηνοτροφία περιοριζόταν στην εκτροφή [[βοοειδή|βοοειδών]], μια ή δυο αγελάδες, λίγα [[πρόβατα]] και πιθανόν και γαϊδουράκι. Οι πιο ευκατάστατοι είχαν άλογο ή μουλάρι τα οποία δεν χρησίμευαν για όργωμα (για αυτή τη δουλειά ήταν τα βόδια), αλλά για τα αλώνια και τις μεταφορές.
Σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού μια από τις ασχολίες, αλλά και διασκέδαση των αντρών του χωριού, ήταν το ψάρεμα. Ειδικά μέχρι το 1960, όταν αποξηράνθηκε η λίμνη Τσέρνα (κοντά στο Μοναστήρι), τους μήνες Μάιο - Ιούνιο, τα ποτάμια κατακλύζονταν από ψάρια που ανέβαιναν το ρεύμα του ποταμού για να γεννήσουν. Το ψάρεμα γινόταν με αυτοσχέδια δίχτυα, τις ''ζαγκάζνες'' και με τα χέρια. Οι ψαράδες οργανώνονταν σε παρέες. Ήταν όλοι δεινοί ψαράδες αλλά από ότι λένε οι ηλικιωμένοι του χωριού, οι καλύτεροι ήταν ο Ναούμ Δουγιάκης, ο Γιάννης Παπάς και ο Κόλε (Νίκος) Τζώγας. Τα ψάρια που υπήρχαν ήταν οι μρέγκες (μπράνες), οι μπελοβίτσες (κέφαλοι), οι καρακούσκες και μικρά γριβάδια.
| |||