Γρηγόριος Κυδωνιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αφαίρεση κατηγορίας σύμφωνα με συζήτηση
Γραμμή 3:
Ο '''Άγιος Γρηγόριος Κυδωνιών''' (κατά κόσμο '''Αντωνιάδης''') ([[Μανίσα|Μαγνησία]], [[1864]], [[Αϊβαλί]], [[3 Οκτωβρίου]] [[1922]])<ref>[http://www.saint.gr/2408/saint.aspx Βίος Αγίου:Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης και οι συν αυτώ Άγιοι Αρχιερείς Γρηγόριος Κυδωνιών, Αμβρόσιος Μοσχονησίων, Προκόπιος Ικονίου, Ευθύμιος Ζήλων καθώς και οι κληρικοί και λαϊκοί που σφαγιάσθηκαν κατά την Μικρασιατική Καταστροφή], Ιστοσ. Saint, Ανακτήθηκε 16/03/2011.</ref> υπήρξε [[Έλληνας]] μητροπολίτης [[Αϊβαλί|Κυδωνιών]].
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στην [[Μανίσα|Μαγνησία]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] το [[1864]].Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Αντωνιάδης ή Σαατσόγλου και, κατά μετάφραση δική του, Ωρολογάς. Σπούδασε στη θεολογική σχολή της Χάλκης και αποφοίτησε το [[1889]], οπότε και χειροτονήθηκε διάκονος. Το έτος [[1891]] χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.
Γεννήθηκε στην [[Μανίσα|Μαγνησία]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Μετά το[[1918]] επέστρεψε μαζί με τους συγχωριανούς του στην πατρίδα του και αποφάσισαν να ξαναχτίσουν το [[Αϊβαλί]]. Κατασφαγιάστηκε μαζί με δεκάδες άλλους ιερείς και πλήθος άλλων συγχωριανών του το [[1922]] στην [[Καταστροφή της Σμύρνης]], αφού πρώτα βασανίστηκε. Προς τιμήν του υπάρχουν οδοί στο ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα Αθηνών: Στην Αθήνα (Κάτω Πατήσια), στο [[Αιγάλεω]], στην [[Νέα Σμύρνη]], στην [[Νέα Φιλαδέλφεια]] και στον [[Υμηττός|Υμηττό]] που φέρουν το όνομά του.
 
Από το [[1889]] έως το [[1892]] δίδαξε σε πολλά σχολεία ως διδάσκαλος και ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως. Διακόνησε ως Πρωτοσύγκελος και ιεροκήρυκας της [[Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης|Μητρόπολης Θεσσαλονίκης]] κατά τα έτη [[1892]] – [[1894]]. Από το [[1894]] έως το [[1901]] διετέλεσε καθηγητής του γυμνασίου [[Σέρρες|Σερρών]], ιεροκήρυκας και επίσημος εκπρόσωπος της [[Μονή Τιμίου Προδρόμου|Μονής Τιμίου Προδρόμου Σερρών]]. Κατά την διετία 1901 – 1902 διετέλεσε και Πρωτοσύγκελος της [[Ιερά Μητρόπολις Δράμας|Μητροπόλεως Δράμας]].
 
Ως Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους που στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Και στις τρεις μητροπόλεις που υπηρέτησε εργάστηκε με ζήλο και επιτυχία για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε προς αυτή την κατέυθυνση με τον Μητροπολίτη Δράμας [[Χρυσόστομος Σμύρνης|Χρυσόστομο Καλαφάτη]] ([[1902]]-[[1910]]), τον κατόπιν μάρτυρα μητροπολίτη [[Σμύρνη|Σμύρνης]] ([[1910]]-[[1922]]).
 
Στις 12 Οκτωβρίου [[1902]] χειροτονήθηκε μητροπολίτης [[Στρώμνιτσα|Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης]] στην οποία αγωνίστηκε για τη διατήρση του ελληνορθοδοξου στοιχείου της περιοχής. Για το λόγο αυτό μέλη του βουλγαρικού κομιτάτου προσπάθησαν πολλές φορές να τον δολοφονήσουν ([[1905]]). Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τον απομακρύνει. Έτσι με απόφαση του Οικ.Πατριαρχείου μετατέθηκε στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις [[22 Ιουνίου]] [[1908]], όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση.
 
Μετά το [[1918]] επέστρεψε μαζί με τους συγχωριανούς του στην πατρίδα του και αποφάσισαν να ξαναχτίσουν το [[Αϊβαλί]]. Το έτος [[1922]] πραγματοποιούσε συνεχείς εκκλήσεις προς τη δημογεροντία των Κυδωνιών να διαφύγουν οι Έλληνες από την πόλη προς τη [[Μυτιλήνη]] για να σωθούν από την επερχόμενη σφαγή, αλλά δυστυχώς δεν εισακούσθηκε με αποτέλεσμα στις [[22 Αυγούστου]] [[1922]] οι άτακτοι Τούρκοι να σφαγιάσουν 4.000 Έλληνες. Ο ίδιος ο Άγιος Γρηγόριος κατάφερε να έλθουν ελληνικά πλοία με αμερικανική σημαία και να παραλάβουν 20.000 από τις 35.000 των Ελλήνων της ευρύτερης μητροπολιτικής του επαρχίας. Ο ίδιος αρνήθηκε να διαφύγει μαζί τους. Συνελήφθη από τον κεμαλικό στρατό στις [[30 Σεπτεμβρίου]] [[1922]] και μετά από βασανισμούς, φαγιάστηκε μαζί με δεκάδες ιερείς, τους προκρίτους της πόλης και πλήθος συμπολιτών του στις [[3 Οκτωβρίου]] [[1922]].
 
Η αγιοκατάταξη του μάρτυρα Γρηγορίου Μητροπολίτου Κυδωνιών καθώς και των μαρτύρων μητροπολιτών [[Χρυσόστομος Σμύρνης|Χρυσοστόμου Σμύρνης]], [[Προκόπιος Ικονίου|Προκοπίου Ικονίου]], Αμβροσίου Μοσχονησίων, Ευθυμίου Ζήλων και των συν αυτοίς μικρασιατών νεομαρτύρων, πραγματοποιήθηκε το 1994 και η μνήμη τους τιμάται την Κυριακή προ της Υψώσεως (Σεπτέμβριος).
 
Προς τιμήν του υπάρχουν οδοί που φέρουν το όνομά του σε πολλούς Δήμους της Ελλάδας ιδιαίτερα εκεί που εγκαταστάθηκαν Μικρασιάτες πρόσφυγες: Στην Αθήνα (Κάτω Πατήσια), στο [[Αιγάλεω]], στην [[Νέα Σμύρνη]], στην [[Νέα Φιλαδέλφεια]], στον [[Υμηττός|Υμηττό]], στη [[Θεσσαλονίκη]], στην [[Καλαμαριά]] κ.α.
 
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές|2}}