Πολύγυρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην περιοχή του Πολυγύρου, ή κατ' άλλους στο χώρο του σημερινού οικισμού, εντοπίζεται η αρχαία ''Απολλωνία'', η οποία ήταν μια από τις 32 πόλεις του, ιδρυμένου το 432 π.Χ., ''Κοινού των Χαλκιδέων''. Το ''Κοινό των Χαλκιδέων'', με πρωτεύουσα πόλη την ''Όλυνθο'', υποτάχθηκε το 379 π.Χ. στους ''Σπαρτιάτες''· δεκαετίες αργότερα, το 348 π.Χ., ο ''Φίλιππος ο Μακεδών'' υπέταξε την περιοχή της Χαλκιδικής στο μακεδονικό βασίλειο. Το 168 π.Χ. η Χαλκιδική ακολούθησε τη μοίρα ολόκληρου του ελλαδικού χώρου και υποτάχθηκε στους ''Ρωμαίους''. Το 43 π.Χ. ιδρύθηκε στη Χαλκιδική η ρωμαϊκή αποικία της Κασσάνδρειας, που η επικράτειά της (territorium) εκτεινόταν βορειοανατολικά ως τους νότιους πρόποδες του Υψίζωνου (Χολομώντα) και συνόρευε με την επικράτεια της αρχαίας Απολλωνίας (υπολογίζεται ότι τα όρια τους θα βρίσκονταν περίπου έξι (6) χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Πολύγυρου).

Η πρώτη γραπτή μνεία στον Πολύγυρο εντοπίζεται σε ένα χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα ''Νικηφόρου Γ' Βοτανειάτη'' απευθυνόμενο στη μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους, το 1080 μ.Χ.. Το 1430 ο Πολύγυρος κατακτάται από τους ''Οθωμανούς Τούρκους'' και υπάγεται στην περιφέρεια (σαντζάκ) της Θεσσαλονίκης, στο ναχιγιέ του Παζαργκιάχ και φορολογικά ανήκει στο χάσι του Λόγγου <ref>http://doumbia-istoria.blogspot.com/2010/12/18.html</ref>.[Οι κάτοικοι του Πολυγύρου συμμετέχουν στη μεγάλη επαναστατική κίνηση του 1821 και στις 17 Μαΐου του ίδιου χρόνου εκδιώκουν, προσωρινά, την τοπική τουρκική φρουρά. Σ' αυτές τις επιχειρήσεις διακρίθηκε ο Πολυγυρινός [[Μαυρουδής Παπαγεωργάκης]] και ο [[Ιωάννης Σταστάρης]] από τα χασικοχώρια, οι οποίοι συνέχισαν το αγώνα στη Νότια Ελλάδα<ref>Γενικά Αρχεία του Κράτους, Φάκελοι Αγωνιστών του 1821</ref><ref namegroup="Σημείωση1Σημ." groupname="Σημ.Σημείωση1">doumbia-istoria.blogspot.com</ref><ref>Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αριστεία Αγωνιστών του 1821</ref><ref namegroup="Σημείωση1Σημ." groupname="Σημ.Σημείωση1">Από το ιστολόγιο του αρχαιολόγου Νικόλαου Παπαοικονόμου: doumbia-istoria.blogspot.com</ref>, καθώς και ο οπλαρχηγός Ιωάννης Ν. Στυλούδης. Σημαντικές προσωπικότητες της επανάστασης από τον Πολύγυρο ήταν ο [[Γεώργιος Χρυσηίδης]], οι υπαξιωματικοί [[Χρήστος Μαυρουδής]] και [[Γεώργιος Παντούδης]]<ref>[http://4.bp.blogspot.com/-vYBtnMzbF2c/TgxMMqDASSI/AAAAAAAAFkc/JPbFi1_JqlA/s1600/3+001.jpg Πολύγυρος, Περιοδική Έκδοση Λαογραφικού Ομίλου Πολυγύρου, τεύχος 63, Μάιος - Ιούνιος 2011]</ref> και ο ιατροχειρούργος [[Χρήστος Νικολαΐδης]]<ref>[http://media.ems.gr/ekdoseis/makedonika/makedonika_12/ekd_pemk_12_Chionidis.pdf Οι εις τα μητρώα των αγωνιστών του '21 αναγραφόμενοι Mακεδόνες]</ref><ref>[http://www.servou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=517:-1821&catid=111:iatrikaparaiatr&Itemid=71 Γορτύνιοι εμπειρικοί γιατροί του 1821, Ν. Σχίζα, καθηγητή παθολογίας, ταξιάρχου ε.α.]</ref>. Ανάλογη δραστηριότητα επέδειξαν οι Πολυγυρινοί και κατά την επανάσταση του 1854 υπό τον ''[[Δημήτριος Καρατάσος|Τσάμη Καρατάσο]]''. Τελικά, έπειτα από 482 χρόνια οθωμανικής κατοχής, ο Πολύγυρος απελευθερώνεται στις 2 Νοεμβρίου του 1912 από τον ελληνικό στρατό και άμεσα ενσωματώνεται στο ελληνικό κράτος.