Εθνικός Κήπος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
George Evgenidis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
Φυτευτικές εργασίες οργάνωσε και επέβλεψε ο Γάλλος κηποτέχνης Φρανσουά Λουί Μπαρώ (François Louis Bareaud), ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση τού κήπου από το [[1845]] έως το [[1854]] και ο γεωπόνος [[Φρίντριχ Σμιτ]] (Friedrich Schmidt). Ο κήπος επεκτάθηκε απο των Γερμανο-ελληνικό βοτανολόγο [[Καρλ Νίκολαους Φράας]]. Κατά τη διάρκεια των εργασιών, έγιναν αρχαιολογικά ευρήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός ρωμαϊκό ψηφιδωτό και ένα αρχαίο υδραγωγείο που χρησιμοποιήθηκε για τον κήπο. Η [[Βασίλισσα Αμαλία της Ελλάδας]] αργότερα στράφηκε στη γεωργική πολιτική και δεν συμμετείχε καν στη φροντίδα του κήπου. Διευθυντής του κήπου ήταν ο Theodor von Held και ο διάδοχός του [[Σπυρίδων Μηλιαράκης]].
 
=== Ο κήπος σήμερα ===
Ο κήπος μετονομάστηκε σε Εθνικό Κήπο το [[1927]] κατά την περίοδο της αβασίλευτης δημοκρατίας. Είναι ανοιχτός για το κοινό από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Η κύρια είσοδος του πάρκου είναι από την Λεωφόρο που μετονομάστηκε σε Αμαλίας προς τιμήν της, αφού αυτή οραματίστηκε τον κήπο. Υπάρχουν άλλες έξι είσοδοι στον κήπο: μία από την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, τρεις από την οδό Ηρώδου Αττικού (η μία είναι κλειδωμένη με αλυσίδα) και δύο από την περιοχή τού Ζαππείου πάρκου. Στον κήπο υπάρχουν λίμνες με πάπιες, ένας μικρός ζωολογικός κήπος, καφετέρια, η παιδική βιβλιοθήκη και μια παιδική χαρά.