Προυσίας Β΄ της Βιθυνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Sotkil μετακίνησε τη σελίδα Προυσίας Β' της Βιθυνίας στη Προυσίας Β΄ της Βιθυνίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 14:
<tr bgcolor=#E77471>
<th>'''Πατέρας''':
<td> &nbsp;[[Προυσίας Α'Α΄ της Βιθυνίας|Προυσίας Α' Χωλός]]
<tr bgcolor=#E77471>
<th>'''Μητέρα''':
<td> &nbsp;[[ΑπάμαΑπάμας Α'Α΄ της Βιθυνίας|Απάμα Α'Α΄]]
<tr bgcolor=#E77471>
<th>'''Σύζυγος''':
<td> &nbsp;[[ΑπάμαΑπάμας Δ']]
<tr bgcolor=#E77471>
<th>'''Παιδιά''':
Γραμμή 33:
Μετά την υποταγή της Μακεδονίας στους [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]] το [[168 π.Χ.]], ο Προυσίας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην πόλη της Ρώμης, ώστε να μεταφέρει τα συγχαρητήριά του. Ο ιστορικός Πολύβιος καταδικάζει την απεριόριστη δουλοπρέπεια που επέδειξε προς τους Ρωμαίους, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως δεν τον θεωρεί άξιο της βασιλικής αξιοπρέπειας, παρά έναν τιποτένιο. Όταν έφτασε στην αυλή του ρωμαϊκή πρεσβεία έτρεξε ο ίδιος να τους υποδεχτεί με τα μαλλιά κουρεμένα, φορώντας λευκά ενδύματα και καπέλο, ακριβώς τα ρούχα που φορούσαν στη Ρώμη οι σκλάβοι που μόλις είχαν απελευθερωθεί. Μπαίνοντας δε στην αίθουσα της [[Σύγκλητος|Συγκλήτου]] το [[167 π.Χ.]] στάθηκε στο κατώφλι προσκυνώντας βαθιά τους καθισμένους άρχοντες της Ρώμης. Αντίστοιχη δουλοπρέπεια επέδειξε κατά τη διάρκεια της ακρόασης. Τόσο ο Πολύβιος, όσο κι ο [[Αππιανός]] αναφέρουν πως η ανόητη συμπεριφορά του ήταν αυτή που του εξασφάλισε την ανοχή της Ρώμης.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/30*.html#18 30.18]</ref><ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 2]</ref>
 
Λίγα χρόνια μετά, το [[164 π.Χ.]] στην πόλη της Ρώμης παρουσιάστηκαν πρέσβεις του Προυσία, της [[Ρόδος|Ρόδου]] και της [[Αχαϊκή Συμπολιτεία|Αχαϊκής Συμπολιτείας]]. Η Σύγκλητος παρείχε ακρόαση σε όλους. Οι απεσταλμένοι της Βιθυνίας παραπονέθηκαν για το βασιλιά της [[Πέργαμος|Περγάμου]], [[Ευμένης Β'Β΄ της Περγάμου|Ευμένη Β'Β΄]], αφενός επειδή είχε καταλάβει ορισμένα από τα εδάφη τους, αφετέρου επειδή, αντί να συμμορφωθεί με τις προσταγές της Ρώμης, εξακολουθούσε να προσπαθεί να αποκτήσει δύναμη μπλέκοντας στις υποθέσεις των [[Γαλατία (Μικρά Ασία)|Γαλατών]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Την ίδια αφήγηση παρουσίασαν και άλλες πόλεις της περιοχής, τονίζοντας τις ανησυχητικές σχέσεις που διατηρούσε ο Ευμένης με το βασιλιά των [[Σελευκίδες|Σελευκιδών]], [[Αντίοχος Δ' Επιφανής|Αντίοχο Δ']]. Οι Ρωμαίοι απέφυγαν να δώσουν σαφή απάντηση, ωστόσο συγκράτησαν τις πληροφορίες αυτές.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/30*.html#30 30.30]</ref> Την επόμενη χρονιά, ο αδερφός του Ευμένη, [[Άτταλος Β' της Περγάμου|Άτταλος]], μετέβη προσωπικά στη Ρώμη, με τον έτερο αδερφό του, τον Αθηναίο, προκειμένου να υπερασπιστεί τη θέση του βασιλιά της Περγάμου και να αντικρούσει τις κατηγορίες. Γενικά η αποστολή αυτή κρίθηκε ικανοποιητική και οι απεσταλμένοι έλαβαν τιμές προτού επιστρέψουν στην [[Ασία]]. Ωστόσο η Ρώμη έστειλε απεσταλμένους στην [[Ελλάδα]] να επιβλέπουν την κατάσταση από κοντά.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/31*.html#1 31.1]</ref> Το ίδιο σενάριο έλαβε χώρα και πάλι το [[159 π.Χ.]] όταν ο Προυσίας και οι Γαλάτες και πάλι κατηγόρησαν τον Ευμένη στους Ρωμαίους. Για άλλη μια φορά, ο Άτταλος μετέβη στη Ρώμη, για να υπερασπιστεί τον αδερφό του.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/31*.html#32 31.32]</ref>
 
=== Πόλεμος κατά του Αττάλου Β' ===
Το [[159 π.Χ.]] τον Ευμένη Β' διαδέχτηκε ο αδερφός του, Άτταλος Β', ο οποίος εξακολούθησε να βρίσκεται σε διαμάχες με τον Προυσία. Το [[156 π.Χ.]] ο Προυσίας κινήθηκε κατά της Περγάμου. Αφού νίκησε τον Άτταλο μετέβη στο Νικηφόριο, όπου κατέστρεψε πολλά ιερά και απέσπασε [[Μπρούντζος|μπρούντζινα]] και [[Μάρμαρο|μαρμάρινα]] αγάλματα, ανάμεσα στα οποία και ένα περήφημοπερίφημο άγαλμα του [[Ασκληπιός|Ασκληπιού]]. Μετά τις λεηλασίες αυτές μετέφερε το στρατό του στην [[Ελαία]], την οποία προσπάθησε να καταλάβει ανεπιτυχώς. Κατόπιν αποσύρθηκε στα [[Θυάτειρα]], αφού λεηλάτησε το Ναό της [[Άρτεμις|Αρτέμιδος]] στην [[Ιερά Κώμη]]. Ομοίως έκαψε ολοσχερώς ένα ναό του [[Απόλλων]]α. Κατά την επιστροφή τα στρατεύματά του υπέφεραν από πείνα και [[δυσεντερία]], κάτι που ο Πολύβιος αποδίδει στη θεϊκή εκδίκηση.<ref name=auto5>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/32*.html#15 32.15 και 32.16]</ref><ref name=auto1>Διόδωρος ο Σικελιώτης, [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/31B*.html 31.35]</ref> Ομοίως ο στόλος του βασιλιά της Βιθυνίας καταστράφηκε το [[155 π.Χ.]] εξαιτίας μιας καταιγίδας στην [[Προποντίδα]].<ref name=auto1 />
 
Μετά την ήττα του ο Άτταλος, απέστειλε τον αδερφό του, Αθηναίο, στη Ρώμη για να ενημερώσει τη Σύγκλητο για τα γεγονότα. Οι απεσταλμένοι του Προυσία καθησύχασαν τους Ρωμαίους, οι οποίοι ωστόσο έστειλαν [[Λεγάτος|λεγάτους]] για να διερευνήσουν τις σχέσεις των δύο ανδρών.<ref name=auto5 /><ref name=auto1 /> Πάντα το 155 π.Χ. καταφθάνουν στη Ρώμη νέα πως ο Προύσιας αντιμετώπισε με περιφρόνηση τη βούληση της Συγκλήτου, καθώς και για την απρέπειες που διέπραξε στη γύρω περιοχή. Οργισμένοι οι άρχοντες της Ρώμης έστειλαν δέκα λεγάτους προκειμένου να διατάξουν τον Προύσια να θέσει τέρμα στον πόλεμο και να παρέχει στον Άτταλο αποζημίωση για τα δεινά που προξένησε στη χώρα του.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#7 33.7]</ref>
Γραμμή 44:
Αφού συμβούλεψαν τον Άτταλο να μην επιτεθεί, αλλά να ενισχύσει την άμυνα των συνόρων και των χωριών της επικράτειάς του, απέστειλαν μηνύματα σε διάφορες περιοχές της [[Ιωνία]]ς και του [[Ελλήσποντος|Ελλησπόντου]], διατάζοντας τους κατοίκους να σπάσουν τις σχέσεις τους με τη Βιθυνία υπέρ της Περγάμου. Ορισμένοι δε από αυτούς μετέβησαν στη Ρώμη για να ενημερώσουν τις αρχές για τις εξελίξεις.<ref name=auto2 />
 
Σχεδόν ταυτόχρονα κατεύθασεκατέφθασε ο Αθηναίος με ογδόντα πλοία, τόσο της Περγάμου όσο και των συμμάχων της. Πλέοντας στον Ελλήσποντο προξένησε καταστροφές σε πόλεις που είχαν ταχθεί με το πλευρό της Βιθυνίας. Τελικά, η Σύγκλητος απέστειλε τρεις λεγάτους επιφορτισμένους με την αποστολή να βάλουν τέλος στον πόλεμο αναγκάζοντας τους δύο βασιλείς να υπογράψουν συνθήκη. Στους όρους της περιλαμβανόταν η συμφωνία να παραχωρήσει ο Προυσίας είκοσι πλοία στον Άτταλο, καθώς και να του καταβάλλει πεντακόσια τάλαντα σε είκοσι χρόνια.<ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 3]</ref><ref name=auto4>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/33*.html#13 33.13]</ref> Τα δύο κράτη θα επέστρεφαν στα σύνορα που κατείχαν πριν την έναρξη του πολέμου. Στον Προύσια επίσης ανατέθηκε η υποχρέωση να επισκευάσει τις ζημιές που είχε προξενήσει στις πόλεις [[Μήθυμνα Λέσβου|Μήθυμνα]], [[Αιγαί]], [[Κύμη]] και Ηράκλεια, πληρώνοντας εκατό τάλαντα σε αυτές.<ref name=auto4 />
 
=== Διαμάχη με το Νικομήδη ===
Καθώς ο Προύσιας δεν ήταν καθόλου αγαπητός στους υπηκόους του εξαιτίας της σκληρότητάς του, άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα λαοφιλής ο γιος του, [[Νικομήδης Β' Επιφανής|Νικομήδης]]. Αυτό έπεσε στην αντίληψη του βασιλιά, ο οποίος έστειλε το γιο του να ζήσει στη Ρώμη. Ωστόσο κι εκεί ο νεαρός άνδρας κέρδισε την εύνοια των αρχών. Σκεπτόμενος το συμφέρον του ο Προυσίας έστειλε στη Ρώμη έναν άνδρα που ονομαζόταν [[Μένας]]. Τον επιφόρτησεεπιφόρτισε με την αποστολή να βρει το Νικομήδη και μαζί να διεκδικήσουν τη μείωση της πολεμικής αποζημίωσης προς τον Άτταλο. Σε περίπτωση επιτυχίας όλα θα έβαιναν καλώς, ειδάλλως ο Μένας έλαβε τη διαταγή να θανατώσει το Νικομήδη. Για το λόγο αυτό έλαβε συνοδεία 2.000 στρατιώτες.<ref name=auto3>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 4]</ref>
 
Από την πλευρά του ο Άτταλος έστειλε στη Ρώμη τον [[Ανδρόνικος της Περγάμου|Ανδρόνικο]], ο οποίος κατάφερε να αποδείξει ενωπίωνενώπιον των αρχόντων πως το ποσό της αποζημίωσης δεν ήταν μεγαλύτερο από τα λάφυρα που είχε κλέψει ο Προυσίας. Έτσι η ποινή δεν μειώθηκε. Από την πλευρά του ο Μένας, βλέποντας πως ο Νικομήδης ήταν αξιόλογος άνδρας, δεν αποφάσιζε να τον σκοτώσει, ωστόσο δεν μπορούσε να επιστρέψει στη Βιθυνία με άδεια χέρια. Ο Νικομήδης αντιλήφθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, και με την υποστήριξη του Ανδρόνικου, συνομώτησανσυνωμότησαν μεταξύ τους κατά του Προυσία. Συναντήθηκαν νύχτα σε ένα πλοίo σε μια μικρή πόλη της [[Ήπειρος|Ηπείρου]], όπου και πριν το ξημέρωμα αποφάσισαν πώς θα προχωρήσουν.<ref name=auto3 />
 
Το πρωί ο Νικομήδης βγήκε από το πλοίο φορώντας τα βασιλικά χρώματα και φορώντας διάδημα στο κεφάλι. Ο Ανδρόνικος τον συνάντησε, τον αναγνώρισε ως βασιλιά και του παρείχε συνοδεία 500 ανδρών. Από την πλευρά του ο Μένας, προσποιήθηκε άγνοια μπροστά στους άνδρες του, ωστόσο αφού τους μίλησε τους έπεισε πως συμφέρον της χώρας ήταν η εκθρόνιση του τυραννικού βασιλιά και η άνοδος ενός νεότερου, που επιπλέον είχε την αποδοχή τόσο της Ρώμης, όσο και της Περγάμου. Έτσι ο Νικομήδης κέρδισε και την υποστήριξη των 2.000 ανδρών του Μένα.<ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 5]</ref>
 
Πάντα το [[149 π.Χ.]] ο Άτταλος Β', υποδέχτηκε θερμά το Νικομήδη στην Πέργαμο, διατάζοντας τον πατέρα του, Προυσία, να του παραχωρήσει ορισμένες πόλεις και εκτάσεις. Ο Προύσιας προσβεβλημένος απάντησε πως θα του έδινε αμέσως ολόκληρο το βασίλειο του Αττάλου, καθώς για το Νικομήδη προορίζονταν όλα τα εδάφη που σκόπευε να κατακτήσει όταν ξεκινούσε τον πόλεμο. Κατόπιν έστειλε για άλλη μια φορά αγγελιοφόρουςαγγελιαφόρους στη Ρώμη. Ο Άτταλος εισέβαλε και πάλι στα εδάφη της Βιθυνίας υπέρ του Νικομήδη. Ο λαός δεν αντιστάθηκε και σιγά σιγά άρχισε να παίρνει το μέρος των εισβολέων. Μην μπορώντας να εμπιστευτεί κανένα, και με φρουρά μόλις 500 ανδρών του γαμπρού του από τη [[Θράκη]], ο Προυσίας κλείστηκε στο φρούριο της [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαιας]] για να περιμένει την αντίδραση της Ρώμης. Ο Ρωμαίος [[πραίτορας]], για να βοηθήσει τους σκοπούς του Αττάλου, άργησε να παρουσιάσει την πρεσβεία στη Σύγκλητο, κι όταν το έκανε οι άρχοντες του έδωσαν την άδεια να επιλέξει ο ίδιος ποιους άνδρες θα έστελνε για να διευθετήσουν το ζήτημα. Εκείνος επέλεξε επίτηδες τρεις άνδρες με σοβαρές αναπηρίες.<ref>Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_mithridatic_01.html 6]</ref>
 
=== Θάνατος ===
Γραμμή 66:
|-
!
| Γέννηση του '''Προυσία Β' του Κυνηγού''', γιου του [[Προυσίας Α'Α΄ της Βιθυνίας|Προυσία Α'Α΄]] και της [[Απάμα Α'Α΄ της Βιθυνίας|Απάμας Α'Α΄]].
|-
! 182 π.Χ.
Γραμμή 72:
|-
!
| Γάμος του Προυσία με την [[Απάμα Δ'Δ΄|Απάμα]], κόρη του βασιλιά της [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονίας]], [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φιλίππου Ε']].
|-
! 168 π.Χ.
Γραμμή 81:
|-
! 164 π.Χ.
| Πρεσβείες της Βιθυνίας, της [[Ρόδος|Ρόδου]] και της [[Αχαϊκή Συμπολιτεία|Αχαϊκής Συμπολιτείας]] υποβάλλουν στη Ρώμη τα παραπονάπαράπονά τους για το βασιλιά της [[Πέργαμος|Περγάμου]], τον [[Ευμένης Β' της Περγάμου|Ευμένη Β']].
|-
! 163 π.Χ.
| Ο [[Άτταλος Β' της Περγάμου|Άτταλος]] υπερασπίζεται ενωπίωνενώπιον της [[Σύγκλητος|Συγκλήτου]] τον αδερφό του, Ευμένη Β'.
|-
!
Γραμμή 99:
|-
! 154 π.Χ.
| Ο Άτταλος συγκεντρώνει ισχυρό στρατό τον οποίον ενισχύουν οι βασιλείς της [[Καππαδοκία]]ς και του [[Πόντος|Πόντου]]. Οι Ρωμαίοι παύουν τις καλές τους σχέσεις με τον Προυσία όταν αυτός αρνείται να συμμορφωθεί με τις επιταγές τους. Επιβάλλουν και σε διάφορες μικρασιατικές πόλεις να κάνουν το ίδιο, ενώ ο Αθηναίος επιτίθεται σε εκείνες που δεν το πράττουν. Τελικά κλείνει ειρήνη με όρους που ευννούνευνοούν την Πέργαμο, αν και δεν υπάρχουν εδαφικές αλλαγές.
|-
!
Γραμμή 105:
|-
! 149 π.Χ.
| Ο Προυσίας συνομωτείσυνωμοτεί ανεπιτυχώς ώστε είτε να χρησιμοποιήσει είτε να θανατώσει το Νικομήδη. Τελικά χάνει τη ζωή του κατά τη διάρκεια επανάστασης την οποία υποστήριξε τόσο ο λαός, όσο και οι πόλεις Ρώμη και Πέργαμος.
|}