Φρανθίσκο Φράνκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 71:
==Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1936-1939)==
 
Μετά τη δολοφονία του Χοσέ Κάλβο Σοτέλο, ηγέτη του κόμματος της αντιπολίτευσης [[Renovación Española]], οι Σανχούρχο-Μόλα σχηματίζουν μία ομάδα (Χούντα) η οποία οργανώνεται σε όλες τις στρατιωτικές περιφέρειες της χώρας. Ο Φράνκο δε βρίσκεται σε αυτήν, αλλά ένας εκ των συνομωτώνσυνωμοτών επιμένει ότι τούς είναι πολύ χρήσιμα τα αποικιακά στρατεύματα στην Αφρική τα οποία ο Φράνκο διοίκησε επί χρόνια και που τον αναγνωρίζουν ως φυσικό τους ηγέτη. Το κίνημα ξεσπάει στις [[17 Ιουλίου]], αλλά στην ενδοχώρα της Ισπανίας σχεδόν παντού αποτυγχάνει με μόνο τον Φράνκο να μη βρίσκει καμία αξιολόγηαξιόλογη αντίσταση. Στις [[18 Ιουλίου]] μετακινείται από τη [[Λας Πάλμας]] της Γκραν Κανάρια στο [[Τετουάν]] του [[Μαρόκο]]υ, όπου φθάνει στις 7 το πρωί της 19ης, μετά από μια μακρά στάση στην [[Καζαμπλάνκα]], για να ηγηθεί των εξεγερμένων ισπανικών δυνάμεων που υπάγονται στο ισπανικό προτεκτοράτο του Μαρόκου. Το ταξίδι πραγματοποιείται με ένα αεροσκάφος τύπου Ντε Χάβιλλαντ Ντράγκον Ράπιντ, νοικιασμένο στο Κρόυντον του [[Λονδίνο]]υ από τον ανταποκριτή της εφημερίδας ABC στην πόλη, Λουίς Μπολίν. Στις 20 του μήνα η ομάδα του Φράνκο είναι η μοναδική στρατιωτική ομάδα της Χούντας η οποία έχει ελευθερία κινήσεων, αλλά της λείπουν τα στρατιωτικά μέσα και, κυρίως, τα όπλα για να επιβιώσει.
 
Στις [[22 Ιουλίου]] ο Μαρκήσιος ντε Λούκα ντε Τένα και ο Μπολίν, μέλη της εξέγερσης, έχουν συνάντηση στη [[Ρώμη]] με τον [[Μπενίτο Μουσολίνι]] για να ζητήσουν βοήθεια. Ο Μουσολίνι αποβλέπει σε στρατηγικά οφέλη από την παρουσία του στην Ισπανία και δη στον έλεγχο της Δυτικής Μεσογείου, γι' αυτό και επιδιώκει να προσφέρει άμεση βοήθεια. Λίγες μέρες μετά, στις [[27 Ιουλίου]] [[1936]], φθάνει στην Ισπανία το πρώτο σμήνος ιταλικών αεροσκαφών και ακολουθεί άφθονο πεζικό, περίπου 17.000ανδρών - υποτίθεται εθελοντών, αλλά, στην πραγματικότητα, πρόκειται για τακτικό ιταλικό στρατό. Ακολουθεί πρόταση στον Χίτλερ, ο οποίος δέχεται να βοηθήσει, αποβλέποντας όμως σε εμπορικά ανταλλάγματα - το ατσάλι των Βάσκων - για τη βοήθεια που θα προσέφερε. Τελικά, περίπου 20 γερμανικά μεταγωγικά αεροσκάφη [[JU52]] και λίγα ιταλικά [[SM81]] ξεκινούν μία αερογέφυρα μεταφοράς στρατευμάτων από το Μαρόκο στη [[Σεβίλλη]], η οποία επιτρέπει στον Φράνκο να βρεθεί στην ενδοχώρα. Η υπόλοιπη ιταλική αεροπορία, με έδρα τη Σεβίλλη, ξεκινάει βομβαρδισμούς κατά της [[Μαδρίτη]]ς και τα μαχητικά της αναλαμβάνουν την ανάσχεση των λίγων καταδιωκτικών που πετούν υπό την κυβερνητική σημαία. Ο Χίτλερ ειδικά, που λογαριάζει στην ανταπόδοση των όσων δίνει, επιμένει ο Φράνκο να υπογράφει ο ίδιος τις παραλαβές και από σκοπιμότητα τον αναγνωρίζει ως τον επίσημο εκπρόσωπο του κινήματος, ελλείψει άλλου διαθέσιμου εκείνη τη στιγμή, στην παραλαβή της βοήθειας. Ο Σανχούρχο σκοτώνεται τις πρώτες μέρες του κινήματος και ο Μόλα αποκλεισμένος στη Ναβάρα απεγκλωβίζεται από τον Φράνκο σχεδόν δύο μήνες μετά την απόβαση στη Σεβίλλη. Αλλά ο Μόλα είναι ο επίσημος αρχηγός της Χούντας και διάκειται εχθρικά προς τους Γερμανούς. Με παρέμβαση, όμως, του επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Χίτλερ, ναύαρχου [[Βίλελμ φον Κανάρις]], που κινείται δραστήρια στο παρασκήνιο για την έκβαση του πολέμου στην Ισπανία, η Χούντα καλείται να δεχτεί τον Φράνκο ως προσωρινό ηγέτη του κινήματος, όσο διαρκεί ο πόλεμος.