Εξορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
shit Ετικέτες: μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία |
μ Αναίρεση έκδοσης 5110589 από τον 46.103.222.156 (Συζήτηση) |
||
Γραμμή 1:
'''Εξορία''' ονομάζεται η απομάκρυνση, εν είδει ποινής, κάποιου από την περιοχή ή το κράτος στο οποίο μένει, χωρίς να επιτρέπεται να επιστρέψει, η ζωή έξω από τα όρια της πατρίδας.
Η πρακτική της εξορίας εφαρμόζεται από παλαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα σε περιπτώσεις όπου δεν είναι επιθυμητές άλλες, πιο δραστικές (φυλάκιση) ή εγκληματικές (δολοφονία) λύσεις απομάκρυνσης των ανθρώπων από ορισμένο μέρος. Για παράδειγμα, η εξορία προτιμάται σε περιπτώσεις επιφανών προσώπων, όπου η φυλάκιση δεν είναι επιθυμητή ή θεωρείται ότι δε θα γίνει αποδεκτή από το κοινό αίσθημα. Αντίστοιχα, σε περιπτώσεις επιθυμητής απομάκρυνσης μεγάλου αριθμού ατόμων, όπου η φυλάκιση είναι αντιοικονομική, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί η εξορία / εκτοπισμός ως αποδεκτή λύση.
Στην αρχαία Αθήνα πολίτες με υπερβολικά μεγάλη επιρροή εξορίζονταν μετά από ψηφοφορία, η οποία ονομαζόταν [[εξοστρακισμός]]. Ο χρόνος για τον οποίο κρατούσε η εξορία τους ήταν 10 έτη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εξορία γίνεται χωρίς τη θέληση του εξοριζόμενου. Όταν η εξορία είναι ενσυνείδητη απόφαση ενός ανθρώπου, λέγεται ότι αυτός είναι '''αυτοεξόριστος'''. Φωτεινό παράδειγμα αυτοεξόριστου ήταν ο [[Σόλων]] ο οποίος μετά τη θεσμοθέτηση των νόμων του, έφυγε από την Αθήνα, για να μην του ζητήσουν οι Αθηναίοι να τους αλλάξει.
Σε αρκετές περιπτώσεις η εξορία ταυτίζεται με κακουχίες και ταλαιπωρία, αλλά σε άλλες περιπτώσεις, η εξορία μπορεί να είναι ζωή με πολύ καλές συνθήκες, αν και μακριά από την πατρίδα του εξορισμένου.
== Παραδείγματα από τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία ==
{{Κύριο|Τόποι εξορίας στην Ελλάδα}}
Κατά τη [[Ιωάννης Μεταξάς#Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου|δικτατορία του Μεταξά]] πολλοί διαφωνούντες πολιτικοί εκτοπίστηκαν σε απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδας ([[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Π. Κανελλόπουλος]], [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γ. Παπανδρέου]], [[Νίκος Ζαχαριάδης|Ν. Ζαχαριάδης]] και πολλοί άλλοι [[Κομμουνιστής|κομμουνιστές]] κ.ά.)
Μετά τη λήξη του [[Ελληνικός Εμφύλιος 1946 - 1949|εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα]] εφαρμόστηκε συστηματικά η μέθοδος της εξορίας των θεωρουμένων ως επικίνδυνων για τη δημόσια ασφάλεια πολιτών με κομμουνιστική ή φιλοκομμουνιστική δράση και των [[Οι αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα|αντιρρησιών συνείδησης]]. Γνωστότεροι τόποι εξορίας ήταν η [[Μακρόνησος]], η [[Ικαρία]], ο [[Άγιος Ευστράτιος]] (Άη Στράτης), η [[Γαύδος]].
Κατά την [[επταετία]], η κυβέρνηση της δικτατορίας είχε ως συνήθη πρακτική τον '''εκτοπισμό''' των αντικαθεστωτικών, σε άγονα νησιά και μακρινές περιοχές, ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν ανατροπή του καθεστώτος.
== Γνωστοί τόποι εξορίας ==
* [[Επταετία]] 1967-1974: [[Γυάρος]], [[Μακρόνησος]], [[Λέρος]]
* [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Μακάριος]] Κύπρου 1956-1957: [[Σεϋχέλλες]]
* [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνος Καραμανλής]] 1963-1974: [[Παρίσι]] ([[Γαλλία]]) (αυτοεξόριστος)
* [[Ναπολέων]]: [[Έλβα]] 1814, [[Νήσος Αγίας Ελένης]] 1815-1821
== Δείτε επίσης ==
[[Οστρακισμός]]
[[Κατηγορία:Ποινές]]
[[Κατηγορία:Μετανάστευση]]
| |||