Αββαείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Αββαείο''' ή '''Αβαείο''' (''Abbey'' στην [[αγγλική γλώσσα|αγγλική]], ''Abbaye'' στη [[γαλλική γλώσσα|γαλλική]]) είναι ένα αντρικό ή γυναικείο [[χριστιανισμός|χριστιανικό]] [[μοναστήρι (θρησκεία)|μοναστήρι]] της εκκλησίας της Δύσης. Αρχικά σήμαινε την κατοικία του Ηγουμένου, δηλαδή του [[Αββάς|αββά]], ή της [[αββάς|αββάισ(σ)ας]] για τα γυναικεία αββαεία, αργότερα όμως επεκράτησε να ονομάζεται έτσι ολόκληρο το μοναστικό συγκρότημα. Η ονομασία διαδόθηκε ευρέως στο δυτικό μοναχισμό από τους [[Βενεδικτίνοι|Βενεδικτίνους]] <ref name="Πάπυρος Λαρούς">Πάπυρος Λαρούς</ref> και, στη συνέχεια, από τα μοναστικά τάγματα που προήλθαν από αυτούς.<ref name="Δομή">Δομή</ref>

Η λέξη, ως προερχόμενη από την αντίστοιχη αγγλική ή γαλλική (''abbay-e''), κανονικά πρέπει να γραφεί με δύο ''β''.<ref name="Πάπυρος Λαρούς">Πάπυρος Λαρούς</ref><ref>Μπαμπινιώτης, σ. 38</ref> Όμως, η απλοποίηση της μοντέρνας ελληνικής γλώσσας, αναφορικά με τα διπλά σύμφωνα που προέρχονται από τις ξένες γλώσσες και που δεν προφέρονται, έχει οδηγήσει επίσης στη γραφή με ένα (1) ''β'', που δεν θεωρείται λανθασμένη.<ref name="Δομή">Δομή</ref><ref>Πάπυρος Λαρούς 1978, 2006</ref>

Η εξέλιξη των ιερών μονών στη Δύση επηρεάστηκε από την επίδραση του [[φεουδαρχία|φεουδαρχικού]] συστήματος. Έτσι, τα αββαεία εξελίχθησαν εντός των πλαισίων της πολιτικοοικονομικής φεουδαρχικής οργάνωσης, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν γρήγορα μεγάλες περιουσίες, χάνοντας έτσι τον παλαιό ασκητικό τους χαρακτήρα. Τα σημαντικότερα αββαεία κατέστησαν ισχυροί αυτόνομοι οργανισμοί με κανονισμούς, ιεραρχία, διοίκηση, προσωπικό μέχρι και φρουρά. Οι δε ηγούμενοι αυτών, οι [[Αββάς|αββάδες]], διαχειριζόμενοι μέγιστα εισοδήματα αναδείχθηκαν σε μεγάλες προσωπικότητες που, στην εποχή της ακμής των αββαείων, άσκησαν όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική επιρροή σε μεγάλη έκταση. Αυτή τους η αυτονομία, ωστόσο, υπέστη ριζικές μεταβολές μετά τη μεταρρύθμιση του [[Αββαείο του Κλυνύ|Κλυνύ]], το οποίο συγκέντρωσε υπό μία διεύθυνση -εκείνη του δικού του αββά- όλες τις εξαρτώμενες μονές. Ο σύγχρονος Κώδικας Κανονικού Δικαίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προβλέπει τη συγκέντρωση πολλών αββαείων σε θρησκευτική αδελφότητα.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"/>