Ειλεός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η θεραπέια στην περιπτωση του αποφρακτικού ειλεού είναι χειρουργική και κατευθύνεται από το αίτιο που προκάλεσε τον ειλεό. Πιο συγκεκριμένα εάν ο ειλεός οφειλόταν σε εγκολεασμό γίνεται ανάταξη του εγκολεασμού με έλξη και απελευθέρωση της εγκολεασμένης έλικας. Άν το εγκολεασμένο τμήμα έχει νεκρωθεί τότε γίνεται εκτομή του εγκολεασμένου ισχαιμικού τμήματος και αναστόμωση του έντερου στο σημείο της τομής. Εάν το αίτιο είναι συστροφή, τότε γίνεται ανάταξη και αποσυστροφή του εντέρου, αφαίρειται όσο έντερο έχει νεκρωθεί και γίνεται αναστόμωση. Γενικά στη συστροφή γίνεται προσπάθεια να σωθεί όσο μεγαλύτερο μήκος έντερου γίνεται, διότι έαν υπάρχει εκτεταμένη νέκρωση πρέπει να αφαιρεθεί μεγάλο τμήμα εντέρου και ενδεχομένως να χρειαστεί δημιουργία παρά φύση έδρας οπότε η επιβίωση δυσχεραίνεται κυρίως λόγω μετέπειτα διαταραχών στην πέψη και την απορρόφηση των τροφών. Εάν το αίτιο είναι είναι περίσφιξη, τότε το έντερο εάν δεν έχει νεκρωθεί επανατοποθετείται στην αρχική του θέση, αλλιώς κόβεται το νεκρωμένο τμήμα γινεται αναστόμωση και στη συνέχεια συρραφή ή ενίσχυση με πλέγμα του χαλαρού σημείου στο κοιλιακό τοίχωμα που προκάλεσε τη δημιουργία κήλης. Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις εφόσον έχει προηγηθεί του χειρουργείου, ρήξη του εντερικόυ τοιχώματος πρέπει να γίνει παράλληλα <gallery>
1752-1947-5-176-4.jpg
</gallery>αντιμετώπιση της περιτονίτιδας. Η πρόγνωση εξαρτάται από το μέγεθος του εντέρου που έχει παραμείνει λειτουργικό και γενικά είναι καλή άν διαγνωσθεί έγκαιρα. Μεγαλύτερο κίνδυνο εκτεταμένης απώλειας εντέρου ενέχει ο είλεος από συστροφή.