Το '''ουράνιοκλανωουράνιο τόξο''' είναι ένα πολύχρωμο [[οπτική|οπτικό]] και [[μετεωρολογικό φαινόμενο]], κατά το οποίο εμφανίζεται το φάσμα των χρωμάτων που συνθέτουν το ορατό [[φως]] στον [[ουρανός|ουρανό]]. Το φαινόμενο εμφανίζεται όταν οι [[ακτίνα (οπτική)|ακτίνες]] του [[ήλιος|ήλιου]] πέφτουν πάνω σε [[σταγόνα|σταγονίδια]] [[βροχή|βροχής]] στην [[ατμόσφαιρα]] της [[Γη|Γης]] και αποτελεί ένα παράδειγμα [[διάθλαση|διάθλασης]], μετά από [[ανάκλαση]]. Το κάθε [[χρώμα]] (δηλαδή κάθε μήκος κύματος) διαθλάται υπό διαφορετική γωνία μέσα στα σταγονίδια (που δρουν σαν μικρά [[πρίσμα|πρίσματα]]), παθαίνει διαφορετική εκτροπή κι έτσι το ορατό λευκό φως αναλύεται στα διάφορα χρώματα που το συνθέτουν, δηλαδή στο [[φάσμα]] του. Έτσι εμφανίζεται το φάσμα του ηλιακού φωτός ως ένα [[χρώμα|πολύχρωμο]] [[Τόξο (γεωμετρία)|τόξο]], με το [[κόκκινο]] [[χρώμα]] να κυριαρχεί στην εξωτερική του [[πλευρά]], και το [[βιολετί]] στην εσωτερική. Η διαφορετικότητα της γωνίας του κάθε μήκους κύματος (χρώματος) και του σχήματος των σταγονιδίων εξηγεί και το τοξοειδές σχήμα του φαινομένου και όχι κάποιο άλλο.
* Για να γίνει αντιληπτό το ουράνιο τόξο από παρατηρητή θα πρέπει να έχει στραμμένα τα νώτα του στον Ήλιο.
Στα 578 π.χ., ο Αναξιμένης, Έλληνας φιλόσοφος, παρατήρησε τη σχέση μεταξύ του Ουράνιου Τόξου και του Ήλιου. Αντί να αποδώσει το Τόξο σε ουράνιες δυνάμεις, πρότεινε ότι τα σύννεφα αλλάζουν την πορεία του ηλιακού φωτός και παράγουν το Τόξο των χρωμάτων.
