Καλλιστώ (δορυφόρος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Καλλιστώ''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: '''Callisto''') ή '''Δίας IV''' είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος [[φυσικός δορυφόρος]] του [[Πλανήτης|πλανήτη]] [[Δίας (πλανήτης)|Δία]] και ο τρίτος μεγαλύτερος στο [[Ηλιακό Σύστημασύστημα]]. Ανακαλύφθηκε από τον [[Γαλιλαίος|Γαλιλαίο]] στις [[7 Ιανουαρίου]] [[1610]], αν και ο [[Μάγερ Σίμων]] ισχυρίσθηκε ότι αυτός πρωτοείδε πρώτος και τους τέσσερις δορυφόρους ενώ ο Γαλιλαίος το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου, με την ιδίας του κατασκευής διόπτρα, παρατήρησε τρεις μόνο από τους τέσσερις μεγάλους δορυφόρους του Δία.

Σύμφωνα με την [[ελληνικήΕλληνική μυθολογία]] η [[Καλλιστώ (μυθολογία)|Καλλιστώ]] ήταν [[Νύμφες|νύμφη]] της [[Αρκαδία|Αρκαδίας]] την οποία ερωτεύτηκε ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]]. Η [[Ήρα (μυθολογία)|Ήρα]] για να την τιμωρήσει τη μεταμόρφωσε σε αρκούδα και παραλίγο να σκοτωνόταν από την [[Άρτεμις|Άρτεμη]] ή τον ίδιο της τον γιο, τον [[Αρκάς (μυθολογία)|Αρκάδα]], στο κυνήγι. Ο Δίας τότε την λυπήθηκε και την τοποθέτησε στον έναστρο ουρανό εκεί που τώρα είναι ο αστερισμός της [[Μεγάλη Άρκτος|Μεγάλης Άρκτου]].

Η Καλλιστώ είναι το ουράνιο σώμα με την πιο έντονη παρουσία κρατήρων στο Ηλιακό Σύστημασύστημα. Επειδή η επιφάνειά της έχει περισσότερους κρατήρες από τους υπόλοιπους δορυφόρους, συμπεραίνουμε ότι το έδαφός της πρέπει να είναι ένα από τα πιο αρχέγονα στο Ηλιακό σύστημα. Η επιφάνεια πρέπει να είναι πολύ παλιά όσο και τα υψίπεδα της [[Σελήνη|Σελήνης]]ς, του [[Άρης (πλανήτης)|Άρη]] και του [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμή]]. Το πιο αξιοσημείωτο σημάδι πάνω της είναι ένας γιγάντιος κρατήρας που ονομάστηκε [[Βαλχάλλα (κρατήρας)|Βαλχάλλα]] με διάμετρο 2.750 χιλιομέτρων. Είναι μια ξέβαθη κοιλάδα μεγάλη όσο και η [[Αυστραλία]] που περιβάλλεται από πολλαπλούς δακτύλιουςδακτυλίους οι οποίοι σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης ενός αστεροειδούς πάνω στην επιφάνεια της. Ένας άλλος μεγάλος κρατήρας με δακτυλίους ονομάζεται [[Άσγκαρντ (κρατήρας)|ΑσγκάρντΆσγκαρντ]] και έχει διάμετρο 1.200 χιλιομέτρων. Εκτός από τους δύο αυτούς τεράστιους κρατήρες της αξιοσημείωτη είναι η έλλειψη κρατήρων με διάμετρο πάνω από μερικές δεκάδες χιλιόμετρα. Το γεγονός αυτό ίσως να οφείλεται στην χαλάρωση και εξαφάνισή τους εξαιτίας της θερμικής ιστορίας της παγωμένης επιφάνειας του δορυφόρου. Οι μεγάλοι κρατήρες στην Καλλιστώ είναι πρώτου πληθυσμού, έχουν δηλαδή ηλικία τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών περίπου, ενώ οι μικρότεροι είναι πιο πρόσφατοι. Όλοι τους πάντως δημιουργήθηκαν από την πτώση αστεροειδών καθώς και κομητών υπό την επίδραση της βαρύτητας του Δία και του δορυφορικού του συστήματος. Οι φωτογραφίες που έστειλε η [[διαστημική συσκευή]] ''[[Γαλιλαίος (διαστημική συσκευή)|Γαλιλαίος]]'' μας έχουν δείξει ότι στην Καλλιστώ η πυκνότητα των κρατήρων είναι μικρότερη στο ημισφαίριο που δεν αντικρίζει τον Δία.

Το [[2003]] η [[ΝΑΣΑ]] πραγματοποίησε μια εννοιολογική μελέτη που ονομάστηκε [[Ανθρώπινη Εξερεύνηση Εξωτερικών Πλανητών]] (Human Outer Planets Exploration (HOPE)), σχετικά με το μέλλον της ανθρώπινης εξερεύνησης του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματοςσυστήματος. Ο στόχος που επιλέχθηκε να εξεταστεί λεπτομερώς ήταν η Καλλιστώ.

Προτάθηκε ότι θα μπορεί να είναι δυνατή η οικοδόμηση μιας βάσης στην επιφάνεια της Καλλιστούς η οποία θα παράγει καύσιμα για περαιτέρω [[εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματοςσυστήματος]]. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας βάσης θα είναι η χαμηλή ακτινοβολία (λόγω της χαμηλής απόστασης του δορυφόρου από το Δία) και η γεωλογική σταθερότητα. Επιπλέον, θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξ αποστάσεως παρατήρηση της [[Ευρώπη (δορυφόρος)|Ευρώπης]] ή θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βάση για εκτόξευση μη επανδρωμένων αποστολών για κοντινά περάσματα από τον Δία ή για εξερεύνηση του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματοςσυστήματος, χρησιμοποιώντας την βοήθεια της βαρύτητας μετά από την αναχώρηση από την Καλλιστώ.