Καρυδιά Πέλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της περιοχής της Έδεσσας έλκουν την καταγωγή τους από την Καρυδιά. Επειδή η ξύλευση κάποια στιγμή έχασε την παλιά της αίγλη αλλά και λόγω σταδιακών απαγορεύσεων από το κράτος οι Καρυδιώτες στράφηκαν μόνιμα σε επαγγέλματα που έκαναν και παλαιότερα σε περιοδική βάση και έγιναν Μαστόροι, Τεχνίτες, Οικοδόμοι, Πετράδες. Αυτό βέβαια φαίνεται και στα ίδια τους τα σπίτια. Στο χωριό είχε και δύο μύλους οι οποίοι κινούνται από το ποτάμι που διασχίζει την Καρυδιά τη ρέκατα όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι.

 

 

Το χωριό έχασε πάρα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού του στους πολέμους ενώ άδειασε από τις εκκαθαρίσεις του «Εθνικού Στρατού», τα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου, για δύο χρόνια (1947-1949) με το αιτιολογικό ότι αποτελούσε σημείο υποστήριξης των ανδρών του ΔΣΕ. Ακόμη λιγότεροι ήταν αυτοί που γύρισαν και άρχισαν ξανά από την αρχή μια καινούργια ζωή. Μετά τον εμφύλιο λειτούργησε και νυχτερινό σχολείο ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που έπρεπε να μάθουν αγγλικά μιας και πολλοί πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς η οποία αποτέλεσε βασικό πρόβλημα στις δεκαετίες ’50, ’60, ’70. Αυστραλία, Καναδάς, Γερμανία ήταν ο προορισμός των περισσότερων για μια νέα ζωή.