Τύρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 13:
}}
== Ιστορία ==
Η αρχαία Τύρος κτίσθηκε από αποίκους της [[Σιδώνα]]ς πιθανόν περί το τέλος του 15ου π.Χ. αι. Αποτελούσε δύο πόλεις
Η ακμή της Τύρου άρχισε να εμφανίζει κάμψη από εσωτερικές έριδες κατά τη διαδοχή του Βασιλέως Χιράμ . Ακολούθησε η απώλεια των αποικιών της και το 876 π.Χ. έγινε φόρου υποτελής των [[Ασσύριοι|Ασσυρίων]]. Μεγάλες καταστροφές
Όπως μαρτυρεί ο [[Ηρόδοτος]] κατά την εκστρατεία του Ξέρξη κατά των Ελλαδικών πόλεων-κρατών η Τύρος συμμετείχε ως σύμμαχος των Περσών. Το 388 καταλήφθηκε από τον Βασιλιά της Κύπρου Ευαγόρα. Και μετά την ήττα που υπέστη το 385 από το Πέρση Τυρίβαζο περιήλθε πάλι στους Πέρσες.
Κατά την εκστρατεία του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] η Τύρος αρνούμενη την υποταγή αντιστάθηκε. Κατά τη διάρκεια της επτάμηνης πολιορκίας εφαρμόστηκαν από τους αντιπάλους όλα τα τότε γνωστά μέσα επίθεσης και άμυνας. Τότε εμφανίστηκε η πρώτη ιστορική χρήση του [[Το Ναυτικό του 21|πυρπολικού]] σκάφους. Τελικά μετά από προσχώσεις και επερχόμενου ρήγματος των τειχών η πόλη καταλήφθηκε παρά τον ηρωισμό των κατοίκων της. Μετά δε την άλωση η Τύρος συνοικίστηκε εκ νέου και λόγω του λαμπρού της λιμένα απέβη από τον Μέγα Αλέξανδρο ένα από τα καλλίτερα ορμητήριά του.
Στην ακολουθούμενη διαμάχη των επιγόνων η Τύρος περιήλθε από το Πτολεμαίο στον Αντίγονο, αργότερα πάλι στο Πτολεμαίο και απ΄ αυτού στο Δημήτριο το Πολιορκητή. Μετά τη [[μάχη της Ιψού]], περιήλθε στους Σελευκίδες και αργότερα το 68 π.Χ. στους Ρωμαίους, υπερκερασθείσα στην εμπορικότητα πλέον από την [[Αλεξάνδρεια]].
Κατά το μεσαίωνα η Τύρος εξακολούθησε να είναι μία από τις ακμάζουσες πόλεις στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Τον Ζ' αι. περιήλθε με όλη τη [[Συρία]] στους [[Άραβες]] (Σαρακηνούς), το [[1291]] στους Τούρκους και το 1918 εντάχθηκε στη νέα χώρα του [[Λίβανος|Λιβάνου]].
==
(Π.Δ.) Ο Βασιλεύς της Τύρου Χειράμ (ή Χιράμ) εφοδίασε με ξυλεία (κέδρους) και άλλα υλικά τους Βασιλείς Δαυίδ και Σολομώντα για την ανέγερση του Ναού. Επίσης η αναφερόμενη
(Β' Σαμουήλ 5:11. Α' Βασιλειών κεφ. 5, 9:10-14, 16:31. Ησαΐας κεφ.23).
(Κ.Δ.)
Κατά το Β' αι. μ.Χ. έγινε έδρα επισκοπής. Το [[335]] συνήλθε [[Σύνοδος (θρησκευτική)|Σύνοδος]] (Περιφέρειας) προκειμένου να εξετάσει τις κατά του Μεγάλου Αθανασίου κατηγορίες από τους αρειανίζοντες εχθρούς του.
| |||