Πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προσθήκη πηγών |
μ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Κύριλλος ΣΤ΄''' (κατά κόσμον ''Κωνσταντίνος [[Σερπετζόγλου]]'') ήταν [[Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]] μεταξύ των ετών [[1813]] και [[1818]].
Ως Οικουμενικός Πατριάρχης, πέραν του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που έδειξε για την ανάπτυξη της παιδείας, ίδρυσε μουσική σχολή, αναδιοργάνωσε το νοσοκομείο του Γένους και εξέδωσε πολλά βιβλία, κυρίως θρησκευτικά. Διόρθωσε τα οικονομικά του Πατριαρχείου και ξαναλειτούργησε το πατριαρχικό τυπογραφείο και τη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]]. Εικάζεται ότι υπήρξε σύμβουλος της [[Φιλική Εταιρία|Φιλικής Εταιρίας]]. Εικάζεται επίσης ότι ο Σουλτάνος [[Μαχμούτ Β΄]] τον ανάγκασε να παραιτηθεί, πράγμα το οποίο έγινε στις [[13 Δεκεμβρίου]] [[1818]].
Γραμμή 12:
== Παιδικά χρόνια ==
.Ο Άγιος Κύριλλος, που τον βάπτισαν Κωνσταντίνο, γεννήθηκε το [[1769]] στην [[Αδριανούπολη|Αδριανούπολη.]] Ήταν ο μονάκριβος γιος της Μοσχονής και του Βασίλη Σερμπετζόγλου. Ήταν ευφυής και καλός μαθητής. Ο πατέρας του Βασίλειος καταγόταν από την Καισάρεια και ασχολούνταν με τα σερμπέτια (είδος πολύ γλυκού ποτού), που έφτιαχνε και πουλούσε ως πλανόδιος πωλητής . Από εκεί βγήκε και το επίθετό του Σερμπετζόγλου, από τα σερμπέτια. Ήταν ήσυχος άνθρωπος, ευσεβής, νοικοκύρης, αλλά φτωχός. Ζούσε τίμια με την οικογένειά του, έχοντας την ελπίδα του στο Θεό και στους αγίους του. Ο Κωνσταντίνος είχε τρεις αδελφές, την Κατερίνη και τη Σουλτάνα, οι μεγαλύτερες και τη Μοσχονή τη μικρούλα τους,οι οποίες αγαπούσαν πολύ τον αδελφό τους. Είχαν πάρει όλες τους την ίδια κληρονομιά από τη μάνα τους, τη λαχτάρα για τα γράμματα και τη λευτεριά. Άξιες κόρες άξιας μάνας, με την πίστη και την ελπίδα τους στο Θεό. Γνήσιες Ανδριανουπολίτισσες καθώς ήταν, είχαν μι αρχοντιά που πήγαζε από τον τόπο τους, στην όλη βιωτή τους. Η μητέρα του όμως Μοσχονή ποθούσε για το αγόρι της, που φαινόταν ευφυές και επιμελέστατο, να μάθει τα ελληνικά γράμματα όσο γινόταν καλύτερα. Πίστευε ότι ο Θεός θα έδινε τα καλύτερα για το παιδί της. Ήλπιζε πως θα γινόταν το αδύνατο, γιατί ήξερε πως «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι». Ο μικρός πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και το πρώτο του ελληνικό βιβλίο – όπως στους περισσότερους Έλληνες της Τουρκοκρατίας – το αλφαβητάρι του, ήταν το Ψαλτήρι. Πάνω σ’ αυτό έμαθε να συλλαβίζει και να γράφει την γλώσσα των προγόνων του.Τέθηκε υπό την προστασία του τοπικού Μητροπολίτη (και μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχη) [[Καλλίνικος Ε΄ Κωνσταντινουπόλεως|Καλλίνικου]], ο οποίος τον χειροτόνησε [[διάκονος|διάκονο]] το [[1791]] και τον προσέλαβε ως γραμματέα.
== Τ0 ψαλτήριο είναι το αλφαβητάρι του ==
Γραμμή 37 ⟶ 35 :
== Μαρτύριο ==
Όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]], το όνομά του συμπεριελήφθη στο διάταγμα (ειδικό Σουλτανικό φιρμάνι ) του Σουλτάνου με το οποίο δινόταν η εντολή να εκτελεστούν περί τους 30 ιερωμένους και προύχοντες της Αδριανούπολης. Εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στην πύλη της Μητρόπολης και το σώμα του έμεινε κρεμασμένο τρεις ημέρες (την πρώτη φορά το σχοινί έσπασε και οι Τούρκοι το θεώρησαν δεισιδαιμονία) και κατόπιν ρίχτηκε στον [[Έβρος (Θράκη)|ποταμό Έβρο]].
Τη νύχτα του μαρτυρίου λένε ότι έλαμψε φως γύρω από τον νεκρό πατριάρχη και νόμισαν ότι πήρε φωτιά η μητρόπολη .
Οι Τούρκοι απαγόρευσαν στους Έλληνες την ταφή του Πατριάρχη ,όπως και όλων των κληρικών. Έδωσαν τα πτώματα σε Εβραίους για να τα εξαφανίσουν.
== ΛΕΙΨΑΝΑ ==
Αργότερα, το λείψανό του βρέθηκε από έναν κάτοικο του [[Πύθιο Έβρου|Πυθίου]], το Χρήστο Αργυρίου, ο οποίος το ανέσυρε και το μετέφερε μυστικά τη νύχτα στο σπίτι του, όπου και το έθαψε.Σήμερα, ο πρώτος εκείνος τάφος του, υπάρχει ακόμα σε αυλή σπιτιού στο χωριό Πύθιο, πλησίον του ποταμού Έβρου, καλύπτεται από μικρό παρεκκλήσι, τα δε οστά του Πατριάρχη μεταφέρθηκαν στην Αδριανούπολη και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στην Αθήνα, όπου χάθηκαν τα ίχνη τους
Στα χρόνια που ακολούθησαν υπήρχε ευλογία στην οικογένεια του Χρήστου .Ο τάφος ήταν πάντα υγρός αλλά αυτό δεν τους ενοχλούσε γιατί την θεωρούσαν ευλογία .Ο Πατριάρχης εμφανίζοταν κάθε φορά όταν είχαν προβλήματα και ανάγκες και συνομιλούσε μαζί του .
Γραμμή 53 ⟶ 55 :
Στη συγγραφική παραγωγή του Κύριλλου ανήκει ο Πίναξ χορογραφικός της Μεγάλης Αρχισατραπείας του Ικονίου, ένα έργο που θα δημοσιευτεί στη Βιέννη το 1812 για να ακολουθήσει η Ιστορική περιγραφή του προεκδοθέντος χορογραφικού πίνακος του Ικονίου. Το δεύτερο αυτό σύγγραμμα, που θα εκδοθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1815, αποτελεί μια επεξήγηση του Πίνακα, ενώ περιλαμβάνει και μια περιγραφή της Ανδριανούπολης και των περιοχών γύρω από τη Θράκη.Ο Κύριλλος, εκτός από τα κατά Κυριακήν κηρύγματά του από άμβωνος, ασχολήθηκε και με την συγγραφή. Το 1802 το Τυπογραφείο του Πατριαρχείου Κων/λεως εξέδωκε το βιβλίο του «Ιερογραφική αρμονία» που είχε ως αντικείμενο του τη βυζαντινή ποίηση του Γεωργίου Πισίδου, του Θεοδώρου Προδρόμου και του Νικηφόρου Ξανθοπούλου. Των γεωγραφικού περιεχομένου έργων του είχε προηγηθεί η συλλογή ποιημάτων '''Ι'''ερογραφική Αρμονία, με έμμετρα. Διασώζονται επίσης 158 κηρύγματά του, καθώς και μια συλλογή από αρχαίες επιγραφές που δημοσίευσε στο περιοδικό Ερμής ο Λόγιος.
== ΟΙ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΟΝ ΤΙΜΕΣ ==
Αναγνωρίστηκε ως άγιος το [[1993]] από την Ιερά Σύνοδο της [[Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος|Εκκλησίας της Ελλάδος]] (Πράξη, αριθ. 403/8-7-1993) και η μνήμη του τιμάται στις [[18 Απριλίου]] ή μεταφέρεται την Κυριακή του Θωμά.
Γραμμή 61 ⟶ 63 :
= Πηγές =
* Ο ελληνισμός της Θράκης στον αγώνα του 1821 , Κούκος Μόσχος
* Ο[http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=288
* [http://www.megarevma.net/Kirillos.htm Κύριλλος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]
* [http://www.imdos.gr/greek/eortologio/80.kyrillou_patriarchou.htm Άγιοι της επαρχίας Διδυμοτείχου]
| |||