Πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

.Ο Άγιος Κύριλλος, που τον βάπτισαν Κωνσταντίνο, γεννήθηκε το [[1769]] στην [[Αδριανούπολη|Αδριανούπολη.]] Ήταν ο μονάκριβος γιος της Μοσχονής και του Βασίλη Σερμπετζόγλου. Ήταν ευφυής και καλός μαθητής. Ο πατέρας του Βασίλειος καταγόταν από την Καισάρεια και ασχολούνταν με τα σερμπέτια (είδος πολύ γλυκού ποτού), που έφτιαχνε και πουλούσε ως πλανόδιος πωλητής . Από εκεί βγήκε και το επίθετό του Σερμπετζόγλου, από τα σερμπέτια. Ήταν ήσυχος άνθρωπος, ευσεβής, νοικοκύρης, αλλά φτωχός. Ζούσε τίμια με την οικογένειά του, έχοντας την ελπίδα του στο Θεό και στους αγίους του. Ο Κωνσταντίνος είχε τρεις αδελφές, την Κατερίνη και τη Σουλτάνα, οι μεγαλύτερες και τη Μοσχονή τη μικρούλα τους,οι οποίες αγαπούσαν πολύ τον αδελφό τους. Είχαν πάρει όλες τους την ίδια κληρονομιά από τη μάνα τους, τη λαχτάρα για τα γράμματα και τη λευτεριά. Άξιες κόρες άξιας μάνας, με την πίστη και την ελπίδα τους στο Θεό. Γνήσιες Ανδριανουπολίτισσες καθώς ήταν, είχαν μι αρχοντιά που πήγαζε από τον τόπο τους, στην όλη βιωτή τους. Η μητέρα του όμως Μοσχονή ποθούσε για το αγόρι της, που φαινόταν ευφυές και επιμελέστατο, να μάθει τα ελληνικά γράμματα όσο γινόταν καλύτερα. Πίστευε ότι ο Θεός θα έδινε τα καλύτερα για το παιδί της. Ήλπιζε πως θα γινόταν το αδύνατο, γιατί ήξερε πως «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι». Ο μικρός πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και το πρώτο του ελληνικό βιβλίο – όπως στους περισσότερους Έλληνες της Τουρκοκρατίας – το αλφαβητάρι του, ήταν το Ψαλτήρι. Πάνω σ’ αυτό έμαθε να συλλαβίζει και να γράφει την γλώσσα των προγόνων του.Τέθηκε υπό την προστασία του τοπικού Μητροπολίτη (και μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχη) [[Καλλίνικος Ε΄ Κωνσταντινουπόλεως|Καλλίνικου]], ο οποίος τον χειροτόνησε [[Διάκονος|διάκονο]] το [[1791]] και τον προσέλαβε ως γραμματέα. 

 

 Ήταν πολύ μικρός, γύρω στα πέντε του χρόνια, όταν έγινε φίλος και βοηθός του ψάλτη του ναού. Ο ψάλτης είχε συμπαθήσει το χαριτωμένο  μικρούλη που μόλις είχε αρχίσει να περπατά, πήγαινε και καθόταν στο σκαλάκι, στα πόδια του και δεν κατέβαινε από εκεί. Αρχικά μάθαινε ισοκράτημα και στεκόταν όρθιος μόνιμα πια στο αναλόγιο με τον ψάλτη ο μικρός Κωνσταντής.

 

Μετά την παραίτησή του αποσύρθηκε στην Αδριανούπολη.

 

Στις  29 Ιανουαρίου 1819  εξορίστηκε στην Αδριανούπολη.

 

Οι απόψεις του ήταν υπέρ του αγώνα για την ελευθερία.

 

Όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]], το όνομά του συμπεριελήφθη στο διάταγμα (ειδικό Σουλτανικό φιρμάνι ) του Σουλτάνου με το οποίο δινόταν η εντολή να εκτελεστούν περί τους 30 ιερωμένους και προύχοντες της Αδριανούπολης. Εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στην πύλη της Μητρόπολης και το σώμα του έμεινε κρεμασμένο τρεις ημέρες (την πρώτη φορά το σχοινί έσπασε και οι Τούρκοι το θεώρησαν δεισιδαιμονία) και κατόπιν ρίχτηκε στον [[Έβρος (Θράκη)|ποταμό Έβρο]].

 

Στο Μουσείο φιλοξενούνται ιερά κειμήλια του Αγίου Κυρίλλου Στ', πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως από το 1813 έως το 1818. Τα ιερά αυτά κειμήλια μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν στο Μουσείο Μπενάκη. Ο Άγιος Κύριλλος Στ' γεννήθηκε το 1769 στην Αδριανούπολη όπου και μαρτύρησε ως αντίποινα για το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης toy 1821

 

  Στη συγγραφική παραγωγή του Κύριλλου ανήκει ο Πίναξ χορογραφικός της Μεγάλης Αρχισατραπείας του Ικονίου, ένα έργο που θα δημοσιευτεί στη Βιέννη το 1812 για να ακολουθήσει η Ιστορική περιγραφή του προεκδοθέντος χορογραφικού πίνακος του Ικονίου. Το δεύτερο αυτό σύγγραμμα, που θα εκδοθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1815, αποτελεί μια επεξήγηση του Πίνακα, ενώ περιλαμβάνει και μια περιγραφή της Ανδριανούπολης και των περιοχών γύρω από τη Θράκη.Ο Κύριλλος, εκτός από τα κατά Κυριακήν κηρύγματά του από άμβωνος, ασχολήθηκε και με την συγγραφή. Το 1802 το Τυπογραφείο του Πατριαρχείου Κων/λεως εξέδωκε το βιβλίο του «Ιερογραφική αρμονία» που είχε ως αντικείμενο του τη βυζαντινή ποίηση του Γεωργίου Πισίδου, του Θεοδώρου Προδρόμου και του Νικηφόρου Ξανθοπούλου. Των γεωγραφικού περιεχομένου έργων του είχε προηγηθεί η συλλογή ποιημάτων '''Ι'''ερογραφική Αρμονία, με έμμετρα. Διασώζονται επίσης 158 κηρύγματά του, καθώς και μια συλλογή από αρχαίες επιγραφές που δημοσίευσε στο περιοδικό Ερμής ο Λόγιος.