Η Μασσαλιώτιδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''''Η Μασσαλιώτιδα''''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] ''La Marseillaise'' - ''Λα Μαρσεγιέζ'') είναι ο [[εθνικός ύμνος]] της [[Γαλλία|Γαλλικής Δημοκρατίας]]. Η σύνθεση του ύμνου ανήκει στον αξιωματικό του γαλλικού στρατού (του μηχανικού) [[Κλοντ Ζοζέφ Ρουζέ ντε Λιλ|Ρουζέ ντε Λιλ]] (Claude Joseph Rouget de Lisle) ή, ελληνοποιημένα, Κλαύδιου Ιωσήφ Ρουζέ Ντελίλ. Γράφτηκε στο [[Στρασβούργο]] την νύκτα της κήρυξης του πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας [[17 Απριλίου]] [[1792]]. Αρχικά τιτλοφορήθηκε ''Πολεμικό άσμα για τη στρατιά του Ρήνου'' (''Chant de guerre pour l'armée du Rhin'') αφού γράφτηκε σαν πολεμικό εμβατήριο. Κατά την επιστροφή του γαλλικού στρατού κάποιοι [[Μασσαλία|Μασσαλιώτες]] εθελοντές άρχισαν να το τραγουδούν στους δρόμους του Παρισιού οπότε και ονομάστηκε στην αρχή «Τραγούδι των Μασσαλιωτών» και αργότερα «Μασσαλιώτιδα». Με τον τίτλο δε αυτόν τραγουδήθηκε στην Όπερα κατά τη κήρυξη της Δημοκρατίας οπότε και συμπεριλήφθηκε στις [[30 Σεπτεμβρίου]] [[1792]] στη χορογραφία του Γκαρμιέλ ως «Προσφορά εις την Ελευθερία». Διαρκούσης όμως της Αυτοκρατορίας και της Παλινόρθωσης θεωρήθηκε επαναστατικό τραγούδι. Η Γαλλική Εθνοσυνέλευση την αποδέχτηκε ως το γαλλικό εθνικό ύμνο σε διάταγμα που εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου 1795, καθιστώντας την τον πρώτο ύμνο της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναπολέοντα Α ' το ''Veillons au Salut de l'Empire'' ήταν ο ανεπίσημος ύμνος του καθεστώτος, και επί της βασιλείας του Ναπολέοντα ΙΙΙ, ήταν ''Partant pour la Syrie'', ενώ τo τραγούδι είχε απαγορευτεί εντελώς από τον [[Λουδοβίκος_ΙΗ΄_της_Γαλλίας|Λουδοβίκο τον 18ο]] και τον [[Κάρολος_Ι΄_της_Γαλλίας|Κάρολο τον 10ο]]. Αποκαταστάθηκε λίγο μετά την Επανάσταση Ιουλίου του 1830. Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου έως τις αρχές του εικοστού αιώνα, η «Μασσαλιώτιδα» αναγνωρίστηκε ως ύμνος του διεθνούς επαναστατικού κινήματος ως εκ τούτου εγκρίθηκε από την Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1879, αποκαταστάθηκε ως ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας και έχει παραμείνει από τότε.