Πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τελικά κατέφερε να γίνει δάσκαλος στην Ελληνική Σχολή της Αδριανούπολης .Έγινε δάσκαλος για να βοηθήσει και αυτός στο έργο της σχολής . 

 

Το [[1803]] ο Κύριλλος, σε ηλικία περίπου 30 ετών έγινε Μητροπολίτης [[Ικόνιο|Ικονίου]]. Εκεί ανέπτυξε ιδιαίτερη δραστηριότητα για την ίδρυση σχολείων, την ενίσχυση απόρων μαθητών, τη διανομή βιβλίων και τη γενικότερη καλλιέργεια των γραμμάτων. Ήταν μια περιοχή στην οποίαν επικρατούσε το τουρκικό στοιχείο. Επειδή δεν υπήρχαν ούτε ιερείς ούτε δάσκαλοι, οι ΄Ελληνες είχαν ξεχάσει την γλώσσα τους και το μόνο που τους συντηρούσε ως Γένος ήταν η μακρινή ανάμνηση της Ορθοδόξου πίστεως. Ο Κύριλλος αναγκάσθηκε να κάνει το κήρυγμά του στα τουρκικά, για να γίνεται κατανοητός και σιγά σιγά άρχιζε να τους εισάγει στην ελληνική γραφή και από εκεί στη γλώσσα. Τους έγραφε δηλαδή τα τουρκικά με ελληνικούς χαρακτήρες ([[καραμανλήδεια γραφή]]) και βαθμιαία άρχισαν οι Έλληνες να μαθαίνουν την γλώσσα τους με ιερείς και διδασκάλους που μετεκάλεσε ο Κύριλλος και με την ίδρυση ελληνικών σχολείων. Εκεί, στο Ικόνιο, πατρίδα των μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης, έγραψε ένα απολυτίκιο κατά την εορτή τους (15 Ιουλίου) το οποίο περιελήφθη στην Ακολουθία, θέση στην οποία παρέμεινε για επτά χρόνια. Το [[1810]] μετατέθηκε στη Μητρόπολη [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]]. Στις [[4 Μαρτίου]] [[1813]], μετά την παραίτηση του [[Ιερεμίας Δ΄|Πατριάρχη Ιερεμία Δ΄]], εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης.

 

Ως Οικουμενικός Πατριάρχης, πέραν του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που έδειξε για την ανάπτυξη της παιδείας, ίδρυσε μουσική σχολή, αναδιοργάνωσε το νοσοκομείο του Γένους και εξέδωσε πολλά βιβλία, κυρίως θρησκευτικά. Διόρθωσε τα οικονομικά του Πατριαρχείου και ξαναλειτούργησε το πατριαρχικό τυπογραφείο και τη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]]. Εικάζεται ότι υπήρξε σύμβουλος της [[Φιλική Εταιρία|Φιλικής Εταιρίας]]. Εικάζεται επίσης ότι ο Σουλτάνος [[Μαχμούτ Β΄]] τον ανάγκασε να παραιτηθεί, πράγμα το οποίο έγινε στις [[13 Δεκεμβρίου]] [[1818]].

Μετά την παραίτησή του αποσύρθηκε στην Αδριανούπολη.

 

Στις  29 Ιανουαρίου 1819  εξορίστηκε στην Αδριανούπολη.

 

Οι απόψεις του ήταν υπέρ του αγώνα για την ελευθερία.

 

Όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]], το όνομά του συμπεριελήφθη στο διάταγμα (ειδικό Σουλτανικό φιρμάνι ) του Σουλτάνου με το οποίο δινόταν η εντολή να εκτελεστούν περί τους 30 ιερωμένους και προύχοντες της Αδριανούπολης. Εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στην πύλη της Μητρόπολης και το σώμα του έμεινε κρεμασμένο τρεις ημέρες (την πρώτη φορά το σχοινί έσπασε και οι Τούρκοι το θεώρησαν δεισιδαιμονία) και κατόπιν ρίχτηκε στον [[Έβρος (Θράκη)|ποταμό Έβρο]].

 

Τη νύχτα του μαρτυρίου λένε ότι έλαμψε  φως γύρω από τον νεκρό πατριάρχη και νόμισαν ότι πήρε φωτιά η μητρόπολη .[[Αρχείο:Απαγχονισμος κυριλλου.jpg|thumb|297x297px|Απαγχονισμός Κυρίλλου ΣΤ' στην Ανδριανούπολη στις 18 Απριλίου [[1821]]|link=https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:%CE%91%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85.jpg]]Οι Τούρκοι απαγόρευσαν στους Έλληνες την ταφή του Πατριάρχη ,όπως και όλων των κληρικών. Έδωσαν τα πτώματα σε Εβραίους για να τα εξαφανίσουν.

 

Αργότερα, το λείψανό του βρέθηκε από έναν κάτοικο του [[Πύθιο Έβρου|Πυθίου]], το Χρήστο Αργυρίου, ο οποίος το ανέσυρε και το μετέφερε μυστικά τη νύχτα στο σπίτι του, όπου και το έθαψε.Σήμερα, ο πρώτος εκείνος τάφος του, υπάρχει ακόμα σε αυλή σπιτιού στο χωριό Πύθιο, πλησίον του ποταμού Έβρου, καλύπτεται από μικρό παρεκκλήσι, τα δε οστά του Πατριάρχη μεταφέρθηκαν στην Αδριανούπολη και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στην Αθήνα, όπου χάθηκαν τα ίχνη τους

 

Στο Μουσείο φιλοξενούνται ιερά κειμήλια του Αγίου Κυρίλλου Στ', πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως από το 1813 έως το 1818. Τα ιερά αυτά κειμήλια μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν στο Μουσείο Μπενάκη. Ο Άγιος Κύριλλος Στ' γεννήθηκε το 1769 στην Αδριανούπολη όπου και μαρτύρησε ως αντίποινα για το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης toy 1821

 

  Στη συγγραφική παραγωγή του Κύριλλου ανήκει ο Πίναξ χορογραφικός της Μεγάλης Αρχισατραπείας του Ικονίου, ένα έργο που θα δημοσιευτεί στη Βιέννη το 1812 για να ακολουθήσει η Ιστορική περιγραφή του προεκδοθέντος χορογραφικού πίνακος του Ικονίου. Το δεύτερο αυτό σύγγραμμα, που θα εκδοθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1815, αποτελεί μια επεξήγηση του Πίνακα, ενώ περιλαμβάνει και μια περιγραφή της Ανδριανούπολης και των περιοχών γύρω από τη Θράκη.Ο Κύριλλος, εκτός από τα κατά Κυριακήν κηρύγματά του από άμβωνος, ασχολήθηκε και με την συγγραφή. Το 1802 το Τυπογραφείο του Πατριαρχείου Κων/λεως εξέδωκε το βιβλίο του «Ιερογραφική αρμονία» που είχε ως αντικείμενο του τη βυζαντινή ποίηση του Γεωργίου Πισίδου, του Θεοδώρου Προδρόμου και του Νικηφόρου Ξανθοπούλου. Των γεωγραφικού περιεχομένου έργων του είχε προηγηθεί η συλλογή ποιημάτων '''Ι'''ερογραφική Αρμονία, με έμμετρα. Διασώζονται επίσης 158 κηρύγματά του, καθώς και μια συλλογή από αρχαίες επιγραφές που δημοσίευσε στο περιοδικό Ερμής ο Λόγιος.

 

Αναγνωρίστηκε ως άγιος το [[1993]] από την Ιερά Σύνοδο της [[Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος|Εκκλησίας της Ελλάδος]] (Πράξη, αριθ. 403/8-7-1993) και η μνήμη του τιμάται στις [[18 Απριλίου]] ή μεταφέρεται την Κυριακή του Θωμά.