Μελανόμορφη αγγειογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Removing Link FA template (handled by wikidata)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Αρχαία ελληνική αγγειογραφία}}
'''Μελανόμορφη αγγειογραφίααγγε''' ή '''Μελανόμορφος ρυθμός''' χαρακτηρίζεται η αρχαία ελληνική ζωγραφική αγγείων που αποδίδει τα εικονιστικά και διακοσμητικά μοτίβα με μαύρο χρώμα πάνω στην ανοικτόχρωμη επιφάνεια του πηλού και τις λεπτομέρειες με εγχάραξη, αντίθετα από ό,τι ο [[Ερυθρόμορφη αγγειογραφία|ερυθρόμορφος ρυθμόςρυθ]]<nowiki/>αφηγηματικές σκηνές πάνω σε μεγάλα αγγεία. Στην Αθήνα η νέα τεχνική χρησιμοποιήθηκε πρώτα από ένα καλλιτέχνη που είναι γνωστός με το συμβατικό όνομα [[Ζωγράφος του Βερολίνου Α 34]].
 
Μοτίβα με μελανό γάνωμα πάνω στο ανοικτό χρώμα του πηλού των αγγείων ζωγραφίζονταν και με την τεχνική της [[σκιαγραφία]]ς, που ήταν γνωστή ήδη από τα προϊστορικά χρόνια στο Αιγαίο και χρησιμοποιήθηκε στην αγγειογραφία μέχρι τον 7ο αι. π.Χ. Η διαφορά της μελανόμορφης από τις προηγούμενες τεχνικές είναι ότι χρησιμοποιούσε και την εγχάραξη για την απόδοση λεπτομερειών μέσα στο περίγραμμα των μορφών. Η ανάπτυξή της οφείλεται στην αυξανόμενη ζήτηση αφηγηματικών και μυθολογικών θεμάτων πάνω στα αγγεία, που απαιτούσαν πιο λεπτομερειακή και φυσιοκρατική προσέγγιση των εικόνων. Η ζήτηση αυτή τροφοδοτούνταν από τη διάδοση πολύτιμων χάλκινων αγγείων και τορευμάτων με εγχάρακτες λεπτομέρειες ήδη κατά τη [[Γεωμετρική εποχή]]. Η μελανόμορφη αγγειογραφία πήρε την εγχάραξη από τη χαλκοτεχνία και την εφάρμοσε στο πιο φθηνό και ευρύτερα διαδεδομένο μέσο της [[κεραμική]]ς.
==Εμφάνιση==
Η τεχνική αυτή πρωτοεμφανίστηκε στην [[Κόρινθο]] γύρω στο [[700 π.Χ.]] και υιοθετήθηκε στην [[Αττική]] γύρω στο [[630 π.Χ.]], όπου γνώρισε και τη μεγαλύτερη ακμή της για τα επόμενα 100 χρόνια περίπου. Ενώ στην [[Πρωτοκορινθιακή αγγειογραφία|Κόρινθο]] χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά σε ζώνες με μοτίβα ζώων πάνω σε μικρά αγγεία, στην [[Αθήνα]] επεκτάθηκε και σε πολυπρόσωπες αφηγηματικές σκηνές πάνω σε μεγάλα αγγεία. Στην Αθήνα η νέα τεχνική χρησιμοποιήθηκε πρώτα από ένα καλλιτέχνη που είναι γνωστός με το συμβατικό όνομα [[Ζωγράφος του Βερολίνου Α 34]].
 
Η ανάπτυξη της λεπτομέρειας στη ζωγραφική του μελανόμορφουορφου ρυθμού οδήγησε τους αγγειογράφους σε μεγαλύτερη αυτοσυνειδησία και το κοινό τους στην αναγνώριση του προσωπικού ύφους. Από το [[570 π.Χ.]] περίπου, οι αγγειογράφοι της Αττικής, με πρώτο το Σοφίλο, αρχίζουν να υπογράφουν τα έργα τους με το όνομά τους και το ρήμα «έγραψεν». Εκτός Αττικής υπάρχουν υπογραμμένα έργα ήδη από τον πρώιμο 7ο αι. π.Χ.
Μοτίβα με μελανό γάνωμα πάνω στο ανοικτό χρώμα του πηλού των αγγείων ζωγραφίζονταν και με την τεχνική της [[σκιαγραφία]]ς, που ήταν γνωστή ήδη από τα προϊστορικά χρόνια στο Αιγαίο και χρησιμοποιήθηκε στην αγγειογραφία μέχρι τον 7ο αι. π.Χ. Η διαφορά της μελανόμορφης από τις προηγούμενες τεχνικές είναι ότι χρησιμοποιούσε και την εγχάραξη για την απόδοση λεπτομερειών μέσα στο περίγραμμα των μορφών. Η ανάπτυξή της οφείλεται στην αυξανόμενη ζήτηση αφηγηματικών και μυθολογικών θεμάτων πάνω στα αγγεία, που απαιτούσαν πιο λεπτομερειακή και φυσιοκρατική προσέγγιση των εικόνων. Η ζήτηση αυτή τροφοδοτούνταν από τη διάδοση πολύτιμων χάλκινων αγγείων και τορευμάτων με εγχάρακτες λεπτομέρειες ήδη κατά τη [[Γεωμετρική εποχή]]. Η μελανόμορφη αγγειογραφία πήρε την εγχάραξη από τη χαλκοτεχνία και την εφάρμοσε στο πιο φθηνό και ευρύτερα διαδεδομένο μέσο της [[κεραμική]]ς.
 
[[Image:NAMA Héraclès & Nessos.jpg|thumb|left|250px|Ηρακλής και κένταυρος Νέσσος σε [[Μεγάλος αττικός μελανόμορφος αμφορέας του Ζωγράφου του Νέσσου|ταφικό μελανόμορφο αμφορέα]] του [[Ζωγράφος του Νέσσου|Ζωγράφου του Νέσσου]], περ. 620-610 π.Χ.]]
 
Η ανάπτυξη της λεπτομέρειας στη ζωγραφική του μελανόμορφου ρυθμού οδήγησε τους αγγειογράφους σε μεγαλύτερη αυτοσυνειδησία και το κοινό τους στην αναγνώριση του προσωπικού ύφους. Από το [[570 π.Χ.]] περίπου, οι αγγειογράφοι της Αττικής, με πρώτο το Σοφίλο, αρχίζουν να υπογράφουν τα έργα τους με το όνομά τους και το ρήμα «έγραψεν». Εκτός Αττικής υπάρχουν υπογραμμένα έργα ήδη από τον πρώιμο 7ο αι. π.Χ.
 
Στους σημαντικότερους αγγειογράφους του Μελανόμορφου ρυθμού της Αττικής συγκαταλέγονται ο [[Ζωγράφος του Νέσσου]] (δ΄ τέταρτο 7ου αι. π.Χ.), ο [[Ζωγράφος των Γοργόνων]] (α΄ τέταρτο 6ου αι. π.Χ.), ο [[Σοφίλος]] (580-570 π.Χ.), ο [[Κλειτίας]] (β΄ τέταρτο 6ου αι. π.Χ.), ο [[Νέαρχος (αγγειογράφος)|Νέαρχος]] (περ. 570-555), ο [[Λυδός (αγγειογράφος)|Λυδός]] (560-540/535 π.Χ.), ο [[Ζωγράφος του Άμαση]] (560-515 π.Χ.) και ο [[Εξηκίας]] (γ΄ τέταρτο 6ου αι. π.Χ.).