Ντίκος Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από νωρίς αναγνωρίστηκε καλλιτεχνικά στη [[Γαλλία]] λαμβάνοντας καλές κριτικές.<ref name="enet"/> Έργα του πουλήθηκαν σε μουσεία ανά τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο μουσείο του [[Λουξεμβούργο]]υ, στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του Ντάλας, στην [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη "Αλέξανδρος Σούτσος"]], στο [[Μουσείο Μπενάκη]] κ.α. Οι κύκλοι στους οποίους χωρίζεται το έργο του είναι τρεις: η Αφαίρεση ([[1945]] - [[1972]]), η οποία έκλεισε με την αναδρομική έκθεση στο μουσείο «Galliera», την οποία είχε προλογίσει ο [[Ευγένιος Ιονέσκο]], τα Σχέδια ([[1972]] - [[1981]]), τα οποία σχολίασε ο [[Μισέλ Φουκώ]], και οι Μορφές ([[1981]] - [[2007]]), ανθρωποκεντρικές συνθέσεις και νεκρές φύσεις.<ref name="enet"/><ref name="kathimerini"/> Ουσιαστικά με την πρώτη του πορεία εισέρχεται σε έργα αφηρημένης ζωγραφικής ενώ με την δεύτερη επιστρέφει στην παραστατικότητα των ασπρόμαύρων σχεδίων. Η τρίτη πορεία βρίθει από νεοπαραστατικές τάσεις με θέμα την νεκρή φύση.<ref name="Kountourits">Κάσδαγλη Λίνα, ''Η ιστορική οικία Λάζαρου Κουντουριώτη'', Ιστορική Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, σελ. 75 - 82, Αθήνα 2002</ref>

 

 

Απεβίωσε στην [[Μαγιόρκα]] της [[Ισπανίας]] στις 7[[10 Αυγούστου| Αυγούστου]] [[2007]] και ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Marie - Laure David.<ref name="in2life"/> Από το [[1946]] διέμενε μόνιμα στο [[Παρίσι]].