Τρυγικό οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το τρυγικό οξύ (για την ακρίβεια το όξινο τρυγικό κάλιο) ήταν ήδη γνωστό στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους με το όνομα τρυγία, ως παραπροϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών. Η πρώτη παρασκευή του ελεύθερου οξέος αποδίδεται στον αλχημιστή Jabir Ibn Hayyan το 800<ref>[http://www.unhas.ac.id/~rhiza/arsip/saintis/haiyan.html Μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στον αλχημιστή Jabir Ibn Haiyan.]</ref> ενώ απομονώθηκε το 1769 από τον Σουηδό χημικό [[Carl Wilhelm Scheele]]. Το 1832 ο Γάλλος φυσικός Jean-Baptiste Biot παρατήρησε για πρώτη φορά την ικανότητα του οξέος να στρέφει το επίπεδο πόλωσης του πολωμένου φωτός ενώ στη συνέχεια ο χημικός [[LouisΛουί PasteurΠαστέρ]] (Louis Pasteur), μελετώντας τις κρυσταλλογραφικές, χημικές και οπτικές ιδιότητες του τρυγικού οξέος, έθεσε τις βάσεις για τον σημερινό κλάδο της Στερεοχημείας.<ref>[http://www.linanwindow.com/tartaric/history.htm Η ιστορία του τρυγικού οξέος.]</ref>