Οικογένεια Πραπόπουλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 5:
== Μέλη της οικογένειας ==
=== Κωνσταντίνος Πραπόπουλος (1868-1932) ===
Γεννήθηκε το [[1868]] στην [[Ζάτουνα]] [[Αρκαδία]]ς και ήταν γιος του Παναγιώτη Μαρλαφέκα ή Πράπα.<ref name="pandektis">[http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/59924 Πληροφορίες για τον Κωνσταντίνο Πραπόπουλο], από την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών</ref> Εγκαταστάθηκε το [[1886]] στην [[Πάτρα]] και μαζί με τον ετεροθαλή αδερφό του Γεώργιο ανέλαβε την διαχείριση ενός σιδηρουργείου στην οδό Αγίου Ανδρέου 58. Ήταν ένας εκ των δύο ιδρυτών της επιχείρησης και ο πρώτος πρόεδρος ([[1929]] - [[1932]]) της εταιρείας Αφοί Πραπόπουλοι ΑΕ. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ‘'Συνδέσμου εν Πάτραις Βιομηχάνων’' που ιδρύθηκε στις [[10 Ιουνίου]] [[1918]] και του οποίου προήδρευσε κατά την διετία [[1923]] - [[1925]].<ref name="Σαραφόπουλος2">Σαραφόπουλος Νικόλαος, ''Ιστορικό Λεύκωμα Αχαϊκής Βιομηχανίας 1825-1975'', εκδόση Επιστημονικού Πάρκου Πατρών, σελ. 416, ISBN 978-960-85817-3-9</ref>. Απεβίωσε στην [[Πάτρα]] το [[1931]]. Ήταν παντρεμένος με την Ευτέρπη Θωμόπουλου, αδερφή του ζωγράφου & ακαδημαϊκού [[Επαμεινώνδας Θωμόπουλος|Επαμεινώνδα Θωμόπουλου]] και πρώτη ξαδέρφη του ιστορικού [[Στέφανος Θωμόπουλος|Στέφανου Θωμόπουλου]], και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά τους: Παναγιώτη ([[1905]] - [[1968]]), Αλέξιο ([[1907]] - [[1992]]), Ανδρέα ([[1913]] - [[1976]]) & Γεώργιο ([[1914]] - [[1992]]). Όλοι υπήρξαν
=== Γεώργιος Πραπόπουλος (1866-1958) ===
Γεννήθηκε το [[1866]] στην [[Ζάτουνα]] [[Αρκαδία|Αρκαδίας]] και ήταν γιος του Παναγιώτη Μαρλαφέκα ή Πράπα.<ref name="pandektis2">[http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/65724 Πληροφορίες για τον Γεώργιο Πραπόπουλο], από την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών</ref> Εγκαταστάθηκε το [[1886]] στην [[Πάτρα]] και μαζί με τον ετεροθαλή αδερφό του Κωνσταντίνο ανέλαβε την διαχείριση ενός σιδηρουργείου στην οδό Αγίου Ανδρέου 58. Ήταν ένας εκ των δύο ιδρυτών της επιχείρησης, πρόεδρος της εταιρείας Αφοι Πραπόπουλοι ΑΕ την περίοδο [[1932]] - [[1958]] και μέλος του πρώτο διοικητικού συμβουλίου ''Συλλόγου Εισαγωγικού Εμπορίου Πατρών''.<ref name="Patrinologimata">Πολίτης Νίκος, ''Πατρινολογήματα'', εκδόσεις περί τεχνών, Πάτρα 2006, τόμος Γ΄, σελ.47</ref> Είχε πλούσιο κοινωφελές έργο. Ανακαίνισε τον ναό του Αγίου Γεωργίου στη Ζάτουνα και μαζί με τον συντοπίτη του Αντώνη Αντωνακόπουλο κατασκεύασε το [[1919]] το Δημοτικό Σχολείο της Ζάτουνας, το οποίο σήμερα στεγάζει το Μουσείο [[Μίκης Θεοδωράκης]]. Απεβίωσε στην [[Πάτρα]] το [[1958]]. Ήταν παντρεμένος με την Φωτεινή Φιλιώτη εκ [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] και είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά: τον Παναγιώτη - Μάριο Πραπόπουλο ([[1900]] - [[1971]]), την Μαρία ([[1901]] - ?), την Ελένη ([[1902]] - [[1996]]) και τη Λουκία ([[1909]] - [[1997]]). Ο υιός του Μάριος στη συνέχεια απέκτησε
=== Μάριος Πραπόπουλος (1900-1971) ===
Ο Παναγιώτης - Μάριος Πραπόπουλος γεννήθηκε το [[1900]] στην [[Πάτρα]] και ήταν ο μοναδικός γιος από τα τέσσερα παιδιά του Γεωργίου Πραπόπουλου και της Φωτεινής Φιλιώτη. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην [[Γερμανία]]. Την δεκαετία του [[1950]]
=== Τζώρτζης Πραπόπουλος (1934-1999) ===
Γεννήθηκε το [[1934]] στο [[Βερολίνο]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]] και ήταν υιός του Μάριου Πραπόπουλου και την Μιμίκας Βλαχούστικου. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Loughborough στην [[Αγγλία]]. Διετέλεσε πρόεδρος της εταιρείας Αφοι Πραπόπουλοι ΑΕ κατά την περίοδο [[1971]] - [[1999]] και επί των ημερών του μετεστέγασε την εταιρεία σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις<ref name="Σαραφόπουλος"/> στις παρυφές της [[Πάτρα|Πάτρας]]. Ανέπτυξε εκτενή κοινωνική και συνδικαλιστική δράση. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Αυτοκινητιστικού Ομίλου Αχαΐας (Α.Ο.Π.), πρόεδρος του [[ΝΟ Πατρών|Ναυτικού Ομίλου Πατρών]] (1985-1988) και πρόεδρος του Εμπορικού & Εισαγωγικού Συλλόγου ''Ερμής Πατρών'' <ref name="Σαραφόπουλος3">Σαραφόπουλος Νικόλαος, ''Ιστορικό Λεύκωμα Αχαϊκής Βιομηχανίας 1825-1975'', έκδοση Επιστημονικού Πάρκου Πατρών, σελ. 402, ISBN 978-960-85817-3-9</ref>. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Δυτικής Ελλάδος & Πελοποννήσου ([[1986]] - [[1987]])<ref name="Σαραφόπουλος2">Σαραφόπουλος Νικόλαος, ''Ιστορικό Λεύκωμα Αχαϊκής Βιομηχανίας 1825-1975'', έκδοση Επιστημονικού Πάρκου Πατρών, σελ. 416, ISBN 978-960-85817-3-9</ref>, επί σειρά ετών αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας καθώς οικονομικός επόπτης στην Αχαϊκή Συνεταιριστική Τράπεζα. Τη θέση του οικονομικού επόπτη κατείχε και στην Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδος (Κ.Ε.Ε.) έως την ημέρα του ξαφνικού θανάτου του στην [[Αθήνα]] στις [[5 Δεκεμβρίου]] [[1999]], ενώπιον του ακροατηρίου της Γενικής Συνέλευσης της Κεντρικής Ένωσης. Έκτοτε η αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου της Κεντρικής Ένωσης φέρει προς τιμή του το όνομά του. Ήταν παντρεμένος με την Αθηνά Πιπιλή από την Πάτρα και απέκτησε δύο γιούς τους Μάριο & Θεόδωρο που σήμερα διατηρούν την διεύθυνση της εταιρείας.
Γραμμή 30:
Με το ξέσπασμα του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου]] στις 6 Νοεμβρίου 1940 το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από την ιταλική αεροπορία παραμένοντας όμως σε λειτουργία και παρασκευάζοντας καραβάνες και παγούρια για τις ανάγκες του Ελληνικού Στρατού έως την έλευση των Γερμανικών στρατευμάτων στην [[Πάτρα]] την άνοιξη του [[1941]].{{πηγή}} Μετά τον πόλεμο το εργοστάσιο συνέχισε κανονικά την λειτουργία
Αντικείμενα μεταλλοτεχνίας κατασκευασμένα από το εργοστάσιο της εταιρείας, ιδίως από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, εκτίθενται σήμερα σε διάφορα Μουσεία ή ιστορικούς χώρους ανά την Ελλάδα. Κορυφαίο παράδειγμα στάμνα του 19ου που φέρει την επιγραφή του εργοστασίου και εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης στην Αθήνα
== Διάφορα ==
[[Αρχείο:Korinthou276.jpg|thumb|right|250px|Οικία Γεωργίου Πραπόπουλου<br />
<small>Κορίνθου & Φιλοποίμενος</small>]]
Τα μέλη της οικογένειας απέκτησαν κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου σημαντική ακίνητη περιουσία στην [[Αθήνα]] και την [[Πάτρα]]. Στην περιοχή της Ρεματιάς στο [[Χαλάνδρι]] υπάρχει το κτήμα Πραπόπουλου, στο οποία διατηρείται η ομώνυμη βίλα, η οποία κατασκευάστηκε από τον Ιωάννη Πραπόπουλο την δεκαετία του [[1920]] και βρίσκεται σε έκταση τεσσάρων στρεμμάτων. Πρόκειται για μία διώροφη βίλα που αποτελεί τυπικό δείγμα προαστιακής κατοικίας του Μεσοπολέμου.<ref name="halandri">[http://www.halandri.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=696&cnode=16 Ερώτηση βουλευτή σχετικά με την βίλα Πραπόπουλου], από την ιστοσελίδα του δήμου Χαλανδρίου</ref> Το [[1999]] χαρακτηρίσθηκε ως διατηρητέο κτίριο με
Στην [[Πάτρα]] ξεχωρίζει
Στην Πάτρα επίσης στην οδό Αγίου Νικολάου 6 και στην ιδιοκτησία μελών της οικογένειας, βρίσκεται το κτίριο του [[Κινηματογράφος Ιντεάλ Πάτρας|κινηματογράφου IDEAL]], χαρακτηρισμένο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, που ανακαίνισε εκ βάθρων μεταπολεμικά ο Μάριος Πραπόπουλος, σε σχέδια του Αρμένιου αρχιτέκτονα Νάζαρετ Νουμπάρ.
Σήμερα στον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο έχει ανεγερθεί το ''Μέγαρον Πραπόπουλου'', εμπορικό κέντρο με καταστήματα και γραφεία συνολικού εμβαδού 2.000 τ.μ.<ref>Ξενοφών Παπαευθυμίου (Επιμέλεια), ''Βιομηχανικά Κτίρια της Δυτικής ελλάδας'', εκδόσεις Το Δόντι, σελ. 138</ref>
| |||