Συνθήκη του Μούδρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Lepa22 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Πραγματοποίησα κάποιες συντακτικές αλλαγές, κυρίωςπροσθήκη ή αφαίρεση κομμάτων, χωρίς να αλλάξω καθόλου το νόημα του κειμένου.
→‎Ιστορικό: Στην αιτιατική του αρσενικού άρθρου το "ν" ΔΕΝ παραλείπεται
Γραμμή 3:
 
== Ιστορικό ==
Ο συνεχιζόμενος την εποχή εκείνη Α' Π.Π. (Καλοκαίρι του 1918) άρχισε να γέρνει υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ, με συνέπεια η Οθωμανική αυτοκρατορία, σύμμαχος των κεντρικών δυνάμεων, να έχει ήδη χάσει όλες σχεδόν τις κτήσεις της στη [[Μέση Ανατολή]]. Η οδυνηρή αυτή εξέλιξη και ο τεράστιος αριθμός προσφύγων που συνεχώς κατέφθανε στην [[Κωνσταντινούπολη]], υποχρέωσε τον τότε πρωθυπουργό - Μέγα Βεζίρη [[Ταλαάτ πασάς|Ταλαάτ Πασά]], να σπεύσει πρώτος και να ζητήσει ανακωχή των επιχειρήσεων. Έτσι, κατ' εντολή του, στις [[22 Σεπτεμβρίου|22 Σεπτ]]/[[5 Οκτωβρίου]] φθάνουν στην [[Αθήνα]], προερχόμενοι από [[Σμύρνη]], δύο Τούρκοι διπλωμάτες, όπου ζητούν από τον εν Αθήναις Άγγλο πρέσβη Γκρανβίλ τη σύναψη ανακωχής. Τρεις ημέρες αργότερα, στις [[25 Σεπτεμβρίου|25 Σεπτ]]/[[8 Οκτωβρίου]], ο Γάλλος στρατηγός Φρανσαί ντ' Εσπεραί έλαβε εντολή από το ανώτατο συμβούλιο της Αντάντ να κατευθύνει την αγγλική στρατιά, που βρισκόταν στη [[Μακεδονία]], προς Κωνσταντινούπολη. Ο δε Άγγλος στρατηγός Μιλν, που διοικούσε επτά μεραρχίες στο μέτωπο Βουλγαρίας, να κινηθεί προς τη γραμμή [[Αδριανούπολη]]ς - [[Δεδέαγατς]] και με τρεις φάλαγγες να ξεκινήσει προέλαση ομοίως προς Κωνσταντινούπολη. Από την εξέλιξη αυτή παύεται ο Ταλαάτ Πασάς και τη θέση του ανέλαβε ο [[Αχμέτ Ιζέτ Πασάς]]. Παράλληλα, η Αγγλία ορίζει τοτον διοικητή των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, ναύαρχο [[Σόμερσετ Κάλθορπ]], πληρεξούσιο της Αντάντ για τη σύναψη της σχετικής συνθήκης, η οποία και ορίστηκε για το τέλος Οκτωβρίου στον όρμο Μούδρο της [[Λήμνος|Λήμνου]], ακριβώς έναντι των [[Δαρδανέλια|Δαρδανελίων]], όπου συνέχιζε να παραμένει ναυτική βάση της Αντάντ, από την ατυχή [[εκστρατεία της Καλλίπολης]].<br />
Σε συνέχεια των παραπάνω, που έγιναν γνωστά στην Υψηλή Πύλη, ο Ιζέτ Πασάς αποφασίζει, αφενός τη διακοπή των σχέσεων με την Γερμανία και, αφετέρου, όχι μόνο να ελευθερώσει τον Άγγλο αιχμάλωτο στρατηγό [[Τσαρλς Τάουνσεντ]] (από την πολιορκία της Κουτ κοντά στη Βαγδάτη), αλλά και να τον ορίσει, όλως παραδόξως, πληρεξούσιο της Υψηλής Πύλης και αρχηγό της αντιπροσωπείας στην οποία συμμετείχε επίσημα ο πρώην υποναύαρχος και υπουργός των Ναυτικών Χουσεΐν Ραούφμπεης, για τη διαπραγμάτευση της συνθήκης ανακωχής, για την οποία και μετέβησαν στο Μούδρο στις [[7 Οκτωβρίου|7 Οκτ]]/[[20 Οκτωβρίου]]. Λίγες ημέρες πρωτύτερα, είχε καταπλεύσει εκεί, προερχόμενη από Μάλτα, και η μεγάλη μοίρα του αγγλικού στόλου, υπό τον ναύαρχο Κάλθορπ, ο οποίος και διαδέχθηκε το μέχρι τότε ναυτικό διοικητή Αιγαίου των συμμαχικών δυνάμεων, Γάλλο ναύαρχο Αμέ.