Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές)
έντονη γραφή, εικόνες
Γραμμή 11:
|ιστοσελίδα = [http://ox.ac.uk/ ox.ac.uk]
}}
Το '''Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης''' ([[αγγλικά]]: ''University of Oxford'', ανεπίσημα: ''Oxford University'') βρίσκεται στην [[Οξφόρδη]] της [[Αγγλία|Αγγλίας]]. Είναι το παλαιότερο [[πανεπιστήμιο]] του αγγλόφωνου κόσμου<ref>{{cite web|url=http://www.ox.ac.uk/aboutoxford/|title=About Oxford University|publisher=Oxford University|accessdate=2006-07-02}}</ref>.
 
Η αρχή τής ιστορίας τού πανεπιστημίου μπορεί να αναχθεί τουλάχιστον στο τέλος τού 11ου αιώνα, αν και η ακριβής χρονολογία ιδρύσεως παραμένει άγνωστη. Η παρούσα χρονολόγηση σημαίνει ότι το πανεπιστήμιο έχει ήδη ιστορία 900 ετών, παρόμοια σε διάρκεια με την [[ Ακαδημία Πλάτωνος|Πλατωνική Ακαδημία]] (400 π.Χ. - 500 μ.Χ. περίπου). Σύμφωνα με δημοφιλή θρύλο, όταν ξέσπασε διαμάχη μεταξύ φοιτητών και κατοίκων το [[1209]], μερικοί πανεπιστημιακοί της Οξφόρδης κατέφυγαν βορειοδυτικά στη μικρή πόλη τού [[Καίμπριτζ]], όπου ίδρυσαν το φερώνυμο [[Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ|πανεπιστήμιο]]. Έκτοτε τα δύο πανεπιστήμια έχουν μακρά ιστορία ανταγωνισμού και αποτελούν τα πλέον επίλεκτα πανεπιστήμια στη [[Μεγάλη Βρετανία]].
Γραμμή 18:
 
== Ιστορία ==
[[Αρχείο:OUCOAcolourCopyrightKaihsuTai.png|thumb|left|Θυρεός του Πανεπιστημίου τής Οξφόρδης]]
 
Η [[Οξφόρδη]] αποτελούσε ήδη σημαντικό κέντρο μάθησης κατά το τέλος τού 12ου αιώνα. Από την [[Ευρώπη]] προσέρχονταν σε αυτό διδάσκαλοι και λόγιοι, είναι δε γνωστό ότι εκφωνούνταν διαλέξεις ήδη από το [[1096]]. Η εκδίωξη των ξένων από το Πανεπιστήμιο του [[Παρίσι|Παρισιού]] το [[1167]] οδήγησε αρκετούς Άγγλους λογίους να επιστρέψουν από τη [[Γαλλία]] και να εγκατασταθούν στην [[Οξφόρδη]]. Κατά μία άποψη, υπεύθυνος ήταν ο Βασιλιάς τής Αγγλίας [[Ερρίκος Β΄]], ο οποίος απαγόρευσε στους Άγγλους λογίους να μαθητεύουν στο [[Παρίσι]]. Ο ιστορικός '''Τζέραλντ οφ Γουέιλς (Gerald of Wales''', (λατ. όνομαλατινικα: Giraldus Cambrensis) ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα προς τους λογίους το [[1188]] και ο πρώτος ξένος λόγιος, ο Ολλανδός '''Ίμο οφ Φρίσλαντ (Emo of Friesland'''), υπήρξε ο πρώτος σπουδαστής από την [[Ευρώπη]], ο οποίος έφθασε το [[1190]]. Ο επί κεφαλής τού πανεπιστημίου αποκλήθηκε [[πρύτανις]] (''chancellor'' «καγκελάριος») το [[1201]], τα δε κολέγια αναγνωρίστηκαν ως ''universitas'' ή νομικό πρόσωπο (σωματείο, ''corporation'') το [[1231]]. Οι φοιτητές σχημάτισαν τις δικές τους ενώσεις με γεωγραφικά κριτήρια και χωρίστηκαν σε δύο «εθνότητες», τους ''Βορείους'' (περιλαμβανομένων όσων προέρχονταν από τη [[Σκωτία]]) και τους ''Νοτίους'' (περιλαμβανομένων όσων προέρχονταν από την [[Ιρλανδία]] και την [[Ουαλία]]). Τους κατοπινούς αιώνες η γεωγραφική προέλευση εξακολούθησε να επηρεάζει τη συνταύτιση αρκετών φοιτητών με συγκεκριμένο [[κολλέγιο]] ή φοιτητικό οίκο (hall) στην Οξφόρδη. Τον 13ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην [[Οξφόρδη]] μέλη διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων, όπως [[Δομινικανοί]], [[Φραγκισκανοί]], [[Καρμηλίτες]] και [[Αυγουστινιανοί]]. Οι εν λόγω ιερωμένοι απέκτησαν επιρροή και χρηματοδοτούσαν τη συντήρηση φοιτητικών οίκων.
 
[[Αρχείο:OUCOAcolourCopyrightKaihsuTai.png|thumb|left|Θυρεός του Πανεπιστημίου τής Οξφόρδης]]
 
Τον καιρό εκείνο, ιδιώτες ευεργέτες ίδρυσαν κολλέγια, με σκοπό να αποτελέσουν αυτόνομες κοινότητες λογίων. Μεταξύ των πρώτων ευεργετών ήταν ο [[Τζων ντε Μπάλιολ]] (John de Balliol), πατέρας τού κατοπινού βασιλιά τής [[Σκωτία|Σκωτίας]] Ιωάννη (1248-1314). Το κολλέγιο Μπάλιολ φέρει το όνομά του. Άλλος διάσημος ευεργέτης ήταν ο [[Ουόλτερ ντε Μέρτον]] (Walter de Merton), [[Λόρδος καγκελάριος]] (Πρόεδρος στη [[Βουλή των Λόρδων]]) της Αγγλίας και στη συνέχεια Επίσκοπος του [[Ρότσεστερ (Αγγλία)|Ρότσεστερ]], ο οποίος διατύπωσε σειρά κανόνων για τη λειτουργία των κολλεγίων. Το κολλέγιο Μέρτον έγινε πρότυπο τέτοιων ιδρυμάτων τόσο στην [[Οξφόρδη]] όσο και στο [[Καίμπριτζ]]. Έπειτα από αυτό, ολοένα και περισσότεροι φοιτητές προτιμούσαν τη διαμονή σε κολέγια αντί σε φοιτητικούς ή ευκτηρίους οίκους.
 
[[Αρχείο:Trinity college - oxford.jpg|thumb|Το περίφημο κολλέγιο Trinity]]
Η στροφή προς τη γνώση που συνδέθηκε με την [[Αναγέννηση]] άσκησε αξιοσημείωτη επίδραση στην [[Οξφόρδη]] από το τέλος τού 15ου αιώνα και εξής. Σημαίνοντες λόγιοι της περιόδου εκείνης στο πανεπιστήμιο ήταν ο '''Γουίλιαμ Γκρόσυν (William Grocyn'''), ο οποίος συνέβαλε στην αναβίωση των σπουδών για την [[Ελληνική γλώσσα]], και ο Τζων Κόλετ (John Colet), γνωστός για τις Βιβλικές πραγματείες του.
 
Μετά την [[Προτεσταντική Μεταρρύθμιση]] και τη διακοπή των σχέσεων με την [[Καθολική εκκλησία]], σημειώθηκε μεταβολή στη μέθοδο διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο και στροφή από τον μεσαιωνικό [[Σχολαστικισμός|σχολαστικισμό]] στην αναγεννησιακή εκπαίδευση, παρ' ότι αυτό συνεπαγόταν απώλεια εκτάσεων και εσόδων από ιδρύματα του πανεπιστημίου. Το [[1636]] ο πρύτανης [[Ουίλιαμ Λωντ]] (William Laud), [[Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι]], προχώρησε σε κωδικοποίηση του καταστατικού τού πανεπιστημίου. Οι κανόνες που θέσπισε αποτέλεσαν, ως επί το πλείστον, τον κανονισμό τού πανεπιστημίου ώς τα μέσα τού 19ου αιώνα. Ο Λωντ υπήρξε επίσης υπεύθυνος για τη χορήγηση της [[χάρτα|χάρτας]] που εξασφάλιζε προνόμια για τις πανεπιστημιακές εκδόσεις ''Oxford University Press'', ενώ σημαντική ήταν και η συνεισφορά του στη [[Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν]] (Bodleian Library), την κύρια [[βιβλιοθήκη]] τού πανεπιστημίου.