Ναβαταίοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Οι Ναβαταίοι διοικούνταν από ένα μονάρχη αλλά οι θεσμοί τους επαινούντο από τους συγχρόνους τους. Στο πλευρό του Βασιλιά υπήρχε δεύτερος αιρετός Βασιλιάς, σαν επίτροπος, καλούμενος "αδελφός". Ο [[Στράβων]] τους αποκαλεί "σώφρονες" και οικονόμους. Δούλους είχαν ελάχιστους, όντας αλληλοεξυπηρετούμενοι και αυτοδιάκονοι. Περίεργο ήταν το εγχώριο έθιμο των γευμάτων με 13 διαιτυμόνες και 2 μουσουργούς. Έπιναν, κατά το Στράβωνα, "ουδείς πλέον των ένδεκα ποτηρίων". Ο Βασιλιάς έδινε ευθύνες στο δήμο ενώ οι πόλεις τους ήταν ατείχιστες σε καιρό ειρήνης. Η γλώσσα τους ήταν αραμαϊκή αλλά με ισχυρές αραβικές επιρροές. Η θρησκεία τους ήταν τυπικά αραβική και λιθολατρική. Ίδρυαν βωμούς στα δώματα των οικιών τους "σπεύδοντες καθ' εκάστη λιβανωτίζοντες". Τους νεκρούς, τους περιφρονούσαν "''ίσα κοπρίαις''", διότι, "''νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι''" κατά Ηράκλειτο.
Οι Ναβαταίοι οργανώθηκαν σε συγκεντρωτικό κράτος μετά την παρακμή των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών και κατά τον πρώτο αιώνα π. Χ. ενεπλάκησαν σε διαμάχες για τη διαδοχή του εβραϊκού θρόνου. Ο Βασιλιάς Αρέτας Γ' Φιλέλληνας (κυβ. 87-62 π. Χ.), ο ιδρυτής της Πέτρας, όρισε μία πολιτική φιλίας με την ανερχόμενη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες του [[Πομπήιος|Πομπήιου]] στη Μέση Ανατολή. Στην εποχή της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] η επικράτεια των Ναβαταίων έφθανε ανατολικά της [[Δαμασκός|Δαμασκού]] όπου φαίνεται υπήρχε αντιπρόσωπος του Βασιλιά τους [[Αρέτα]] ([[s:Προς Κορινθίους Β'#11|Β' Κορινθ. 11,32]]), ο [[Απόστολος Παύλος]] φέρεται να έμεινε στη περιοχή των Ναβαταίων κατά την επιστροφή του ([[s:Προς Γαλατάς#1|Γαλάτες 1,17]]).
Το [[106]] (μ.Χ.) η περιοχή των Ναβαταίων προσαρτήθηκε στη [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] από τον [[Τραϊανός|Τραϊανό]], ως επαρχία της Πετραίας Αραβίας, με αποτέλεσμα σταδιακά να εξελληνιστούν και να χάσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Μέχρι τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. και η Πέτρα είχε χάσει τη σημασία της ως εμπορικό κέντρο και σταθμός καραβανιών, προς όφελος της ανερχόμενης Δαμασκού.
| |||