Citroën 2CV: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μέχρι το [[1939]], το TPV κρίθηκε έτοιμο και είχαν κατασκευαστεί αρκετά πρωτότυπα τελικού σταδίου. Στις 28 Αυγούστου [[1939]], επίσημα πλέον, 250 αυτοκίνητα είχαν ήδη συγκεντρωθεί στο εργοστάσιο του Levallois-Perret, ώστε να δημιουργηθεί η τελική μορφή του νέου μοντέλου, που θα παρουσιαζόταν τον Οκτώβριο του [[1939]], στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του [[Παρίσι|Παρισιού]]. Ήδη είχαν τυπωθεί τα επίσημα διαφημιστικά έντυπα και είχε επιλεγεί το τελικό εμπορικό όνομα του αυτοκινήτου: Citroën 2CV, ως ακρωνύμιο του deux chevaux, «δύο ίπποι», υποδηλώνοντας τους 2 φορολογήσιμους ίππους. Τα 250 αυτά πρωτότυπα αποτελούνταν από μέρη [[Αλουμίνιο|αλουμινίου]] και [[Μαγνήσιο|μαγνησίου]] και είχαν δικύλινδρους τετράχρονους υδρόψυκτους κινητήρες, κυβισμού 325 cm³ και ισχύος 8 ίππων στις 3.200 στροφές / λεπτό. Τα καθίσματά τους μάλιστα ήταν αιώρες που κρέμονταν από την οροφή με καλώδια. Μόλις 4 μέρες μετά όμως, ξέσπασε ο [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]], το Σαλόνι Αυτοκινήτου ακυρώθηκε και, ως αποτέλεσμα, το λανσάρισμα αναβλήθηκε.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικήςΓερμανικής κατοχήςΚατοχής της [[Γαλλία|Γαλλίας]], οι διευθυντές της Citroën και της ιδιοκτήτριας Michelin αποφάσισαν να κρύψουν το πρόγραμμα TPV από τους [[Ναζί]], φοβούμενοι την εφαρμογή του για στρατιωτικούς σκοπούς. Όσα από τα 250 πρωτότυπα είχαν χρησιμοποιηθεί στις δοκιμές αποσυναρμολογήθηκαν και τα εξαρτήματά τους κρύφτηκαν στα εργοστάσια του Levallois και στο πάρκο Fort Vidam. Ένας μικρός αριθμός έτοιμων TPV κρύφτηκε σε άκρως μυστικές τοποθεσίες και συγκεκριμένα σε απρόσιτα υπόγεια του Javel, σε χώρους που απαγορευόταν η πρόσβαση στους πάντες. Ένα, επίσης, μετατράπηκε σε pick-up και με βάση αυτό, ο Μπουλανζέ είχε στη διάθεσή του ένα όχημα φαινομενικά άσχετο για τους εξωτερικούς παρατηρητές, στα χρόνια της κατοχής, για να σκεφτεί και να δοκιμάσει περισσότερες βελτιώσεις.