Λυκούργος Λογοθέτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Kpbelsis (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθήκη παραπομπής
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Γεννήθηκε στο Νέο Καρλόβασι στις 10/21 Φεβρουαρίου 1772. Ήταν το
πέμπτο  παιδί του Γιάννη Παπλωματά και
της Μαρίας (κατά τον [[Επαμεινώνδας Σταματιάδης|Επαμεινώνδα Σταματιάδη]], Μαρούδας). Ο πατέρας του είχε ως
επάγγελμα «την εμπορίαν ταπήτων, βάμβακος και εφαπλωμάτων», απ΄ όπου και το
επώνυμο. Τα μεγαλύτερα αδέλφια του ονομάζονταν κατά σειρά γέννησης: Ειρήνη,
Γραμμή 25:
στη συνοικία «Καριωτέικα» (σημ. Καναπτσέικα, Νέου Καρλοβάσου).
 
Ο Γεώργιος Παπλωματάς φοίτησε στο «ελληνικόν σχολείον» Καρλοβάσου, στην κατόπιν γνωστή ως ''Πορφυριάδα σχολή'' και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη (1791-1794) και εντάσσεται στο φαναριώτικο περιβάλλον. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες ιστορικές πληροφορίες η δικτύωση με τους κύκλους αυτούς εξασφάλισε γρήγορα στον νέο  διανοούμενο τον διορισμό του ως ''γραμματεύς των Πατριαρχείων''.  Η μετάβασή του, αργότερα, στο επίσης προνομιακό περιβάλλον των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών αναμφίβολα αποτελούσε για εκείνον αναβάθμιση της κοινωνικής του θέσης αλλά και δικαίωση των προσπαθειών του. Από το 1794 ως το 1802 σταδιοδρομεί στις Αυλές πανίσχυρων ηγεμόνων της
Ο Γεώργιος Παπλωματάς φοίτησε στο «ελληνικόν
Βλαχίας και της Μολδαβίας, γίνεται γραμματέας του ηγεμονικού γραφείου του Κωνσταντίνου Υψηλάντη και του Αλέξανδρου Σούτσου και λαμβάνει τα αξιώματα του ταμία και «δεύτερου λογοθέτη». Το 1802 ακολούθησε τον Αλ. Σούτσο στην Κωνσταντινούπολη, όπου βιώνει τις ραγδαίες ανακατατάξεις που επιφέρουν στην οθωμανική αυτοκρατορία οι στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις της εποχής (γαλλικός επεκτατισμός, αγγλική αντίδραση, ρωσική απειλή).
σχολείον» Καρλοβάσου, στην κατόπιν γνωστή ως ''Πορφυριάδα σχολή'' και μετά την 
ολοκλήρωση των σπουδών μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη (1791-1794) και
εντάσσεται στο φαναριώτικο περιβάλλον. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες ιστορικές
πληροφορίες η δικτύωση με τους κύκλους αυτούς εξασφάλισε γρήγορα στον νέο  διανοούμενο τον διορισμό του ως ''γραμματεύς των Πατριαρχείων''.  Η μετάβασή του, αργότερα, στο επίσης
προνομιακό περιβάλλον των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών αναμφίβολα αποτελούσε για
εκείνον αναβάθμιση της κοινωνικής του θέσης αλλά και δικαίωση των προσπαθειών
του. Από το 1794 ως το 1802 σταδιοδρομεί στις Αυλές πανίσχυρων ηγεμόνων της
Βλαχίας και της Μολδαβίας, γίνεται γραμματέας του ηγεμονικού γραφείου του
Κωνσταντίνου Υψηλάντη και του Αλέξανδρου Σούτσου και λαμβάνει τα αξιώματα του
ταμία και «δεύτερου λογοθέτη». Το 1802 ακολούθησε τον Αλ. Σούτσο στην Κωνσταντινούπολη,
όπου βιώνει τις ραγδαίες ανακατατάξεις που επιφέρουν στην οθωμανική
αυτοκρατορία οι στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις της εποχής (γαλλικός
επεκτατισμός, αγγλική αντίδραση, ρωσική απειλή).
 
Το 1805 επιστρέφει στη γενέτειρά του και εμπλέκεται
ενεργά στην εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στις τοπικές φατρίες των Καρμανιόλων και
των Καλικαντζάρων. Συστρατεύεται με εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που είχαν από
τα τέλη του 18<sup>ου</sup>  αιώνα αποκτήσει δύναμη κυρίως από τις οικονομικές-εμπορικές τους δραστηριότητες και βαθμιαία επιδίωκαν να εκτοπίσουν από την τοπική εξουσία το ισχυρό κατεστημένο πήγμα των παλαιών προεστών. Εξελίσσεται συνεπώς σε ηγετική φυσιογνωμία της καρμανιόλικης φατρίας σε μία εποχή μεταβατική, που ένας άγριος εσωτερικός αγώνας ξεσπά για την κατάληψη της τοπικής εξουσίας στην οθωμανοκρατούμενη Σάμο και διώκεται απηνώς από τους αντιπάλους του. Κατορθώνει επανειλημμένως να γλιτώσει τη ζωή του από απόπειρες δολοφονικές και εξορίζεται με σουλτανικό φιρμάνι στο Άγιο Όρος για δύο χρόνια (1809-1810).
τα τέλη του 18<sup>ου</sup>  αιώνα
αποκτήσει δύναμη κυρίως από τις οικονομικές-εμπορικές τους δραστηριότητες και
βαθμιαία επιδίωκαν να εκτοπίσουν από την τοπική εξουσία το ισχυρό κατεστημένο
πήγμα των παλαιών προεστών. Εξελίσσεται συνεπώς σε ηγετική φυσιογνωμία της
καρμανιόλικης φατρίας σε μία εποχή μεταβατική, που ένας άγριος εσωτερικός
αγώνας ξεσπά για την κατάληψη της τοπικής εξουσίας στην οθωμανοκρατούμενη Σάμο
και διώκεται απηνώς από τους αντιπάλους του. Κατορθώνει επανειλημμένως να
γλιτώσει τη ζωή του από απόπειρες δολοφονικές και εξορίζεται με σουλτανικό
φιρμάνι στο Άγιο Όρος για δύο χρόνια (1809-1810).
 
Τον 1811, αφού έχει επιστρέψει στη Σάμο, νυμφεύεται την Πουλουδίτσα Γεωργιάδη από τη μεγάλη προυχοντική οικογένεια του Μαραθοκάμπου. Πολύ γρήγορα, εκμεταλλευόμενος τα συγγενικά δίκτυα, γίνεται προεστός δυτικής Σάμου και το 1812 πρόεδρος του σώματος των προεστών. Με την Πουλουδίτσα θα αποκτήσει εννέα παιδιά εκ των οποίων τα πέντε πέθαναν: τη Μαρουδιώ, τη Διαμαντούλα, τον Ιπποκράτη, τον Αλέξανδρο, την Κλεοπάτρα, τη
Τον 1811, αφού έχει επιστρέψει στη Σάμο,
Μαρία, τον Αλέξανδρο, την Αγγελική και τον Ιωάννη. Τα επιζήσαντα τέσσερα ήταν  η Διαμαντούλα (1814-1897), ο Ιπποκράτης (1816-1857), η Κλεοπάτρα (1824-1882) και ο Αλέξανδρος (1826-1875), μετέπειτα καθηγητής στη θεολογική σχολή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1861-1866) και αρχιεπίσκοπος Σύρου και άλλων Κυκλάδων (1866-1875). Όταν στις αρχές του 1813 η φατρία των Καρμονιόλων χάνει την εξουσία από τους Καλικαντζάρους, η ζωή του Λογοθέτη αντιμετωπίζει ξανά θανάσιμο κίνδυνο. Αναχωρεί από τη Σάμο και δύο
νυμφεύεται την Πουλουδίτσα Γεωργιάδη από τη μεγάλη προυχοντική οικογένεια του
Μαραθοκάμπου. Πολύ γρήγορα, εκμεταλλευόμενος τα συγγενικά δίκτυα, γίνεται
προεστός δυτικής Σάμου και το 1812 πρόεδρος του σώματος των προεστών. Με την
Πουλουδίτσα θα αποκτήσει εννέα παιδιά εκ των οποίων τα πέντε πέθαναν: τη
Μαρουδιώ, τη Διαμαντούλα, τον Ιπποκράτη, τον Αλέξανδρο, την Κλεοπάτρα, τη
Μαρία, τον Αλέξανδρο, την Αγγελική και τον Ιωάννη. Τα επιζήσαντα τέσσερα ήταν  η Διαμαντούλα (1814-1897), ο Ιπποκράτης
(1816-1857), η Κλεοπάτρα (1824-1882) και ο Αλέξανδρος (1826-1875), μετέπειτα
καθηγητής στη θεολογική σχολή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1861-1866) και
αρχιεπίσκοπος Σύρου και άλλων Κυκλάδων (1866-1875). Όταν στις αρχές του 1813 η
φατρία των Καρμονιόλων χάνει την εξουσία από τους Καλικαντζάρους, η ζωή του
Λογοθέτη αντιμετωπίζει ξανά θανάσιμο κίνδυνο. Αναχωρεί από τη Σάμο και δύο
χρόνια αργότερα, το 1815, μετά από συνεχείς μετακινήσεις (Μύκονος, Τήνος,
Κέρκυρα, Πόλη, Νέα Έφεσσος-Κουσάντασι) εγκαθίσταται με την οικογένειά του
Γραμμή 197 ⟶ 167 :
 
===Πηγές===
* [[Επαμεινώνδας Σταματιάδης|Επ.Σταματιάδης]], ''Σαμιακά, ήτοι ιστορία της ''νήσου Σάμου από των παναρχαίων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς'',  τ. 2, Εν ''Σάμω 1881.
 
* Ν. Σταματιάδης, ''Σαμιακά ήτοι ''Ανέλιξις της νεωτέρας Ιστορίας της Σάμου δι΄δι’ επισήμων εγγράφων, ων προτάσσονται αι βιογραφίαι των Λογοθέτου Λυκούργου και Κωνσταντίνου Λ''αχανά, εν ''Σάμω εκ του Ηγεμονικού τυπογραφείου, τ. 1(1899) και 2(1900).
 
* Γ. Ζαφείρης, ''Λογοθέτης Λυκούργος. Ο Μεγάλος του 1821'', Αθήνα 1977.