Ακρίτας Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η τοπική αρχιτεκτονική είναι ενδιαφέρουσα, καθώς τα σπίτια είναι πετρόχτιστα με χαγιάτι και όμορφα γείσα στη σκεπή. Υπάρχουν πολλά μονώροφα ή διώροφα πλίνθινα και πέτρινα σπίτια του 19ου αιώνα, πολλά καλοδιατηρημένα δείγματα των αρχών του περασμένου αιώνα και πάμπολλα λιθανάγλυφα και διακοσμητικά μοτίβα στα σπίτια του Μεσοπολέμου. Στο μέσον του χωριού υπάρχουν οι νερόμυλοι Σουτάρη Φώτιου και Σερβίκη Αντώνιου, ενώ μπροστά στο σχολείο υπάρχει βρύση. Το οικιστικό σύνολο του Ακρίτα συνιστά μία ξεχωριστή περίπτωση σε σχέση με τους υπόλοιπους οικισμούς της περιοχής, αφού εκεί συνυπάρχει μεγάλος αριθμός κτισμάτων που ανήκουν σε μία ευρεία γκάμα αρχιτεκτονικών στυλ. Δίπλα στα παραδοσιακά πλίθινα και πέτρινα μονώροφα ή διώροφα σπίτια του τέλους του 19ου αιώνα, συναντά κανείς καλοδιατηρημένα δείγματα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα. Επίσης, οι εκλεκτικιστικές επιρροές είναι εμφανείς στα λιθανάγλυφα και στα άλλα διακοσμητικά μοτίβα αρκετών σπιτιών του [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπολέμου]] στο κέντρο κυρίως του οικισμού.

 

 

Διαμάντι πραγματικό είναι το Δημοτικό Σχολείο, κτίσμα διατηρητέο και μοναδικό, του [[1910]], με οκτώ αίθουσες διδασκαλίας, πολυχώρο εκδηλώσεων, γραφεία και υπνοδωμάτια δασκάλων. Το κτίριο αυτό αποτελεί ένα ξεχωριστό και σπάνιο δείγμα δημόσιας αρχιτεκτονικής τόσο για τα χωριά του [[Βαρνούντας|Βαρνούντα]], όσο και για την ευρύτερη περιοχή.