Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε και στην ''ανταρσία της Ύδρας'',<ref>Αν και κατά [[Ιωάννης Φιλήμων|Φιλήμονα]] ήταν ο πρώτος που πρότεινε τον Καποδίστρια σαν κυβερνήτη της Ελλάδος, Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως 1859-1861, Τόμ. Δ΄σ.344</ref> η οποία κορυφώθηκε με την πυρπόληση του ελληνικού στόλου στον ναύσταθμο του [[Πόρος|Πόρου]]. Την 14η Ιουλίου του 1831 οι [[Ανδρέας Μιαούλης]] και [[Αντώνιος Κριεζής|Κριεζής]] με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον [[Πόρος|Πόρο]], όπου κατέφθασε αμέσως ο Μαυροκορδάτος για να συντονίσει τις ενέργειες ως πολιτικός σύμβουλος του πρώτου. Στις άκαρπες διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και τους αντιπρέσβεις πήραν μέρος οι [[Μιαούλης]] και Μαυροκορδάτος ως αντιπρόσωποι των επαναστατών. Για να εξουδετερώσει την ανταρσία ο [[Καποδίστριας]] σχεδίασε απο­κλεισμό της Ύδρας (κέντρον των αντιπολιτευομένων) με τα πλοία του στόλου, που βρίσκονταν στον Πόρο, αλλά ο Μιαούλης πρόλαβε και τα κατέλαβε. Ο [[Καποδίστριας]] ζήτησε τη βοήθεια του αρχηγού της ρωσικής μοίρας ναυάρχου [[Ρίκορντ|Ricord]] που επιχείρησε ν’ ανακαταλάβει τον στόλο. Την 1η Αυγούστου του 1831 ο [[Μιαούλης]] τίναξε στον αέρα <ref>[[Αμβρόσιος Φραντζής (πρεσβύτερος)|Αμβρόσιος Φραντζής]]: «Ο δε [[Μιαούλης]], ως φύσει οργίλος και θυμώδης ανήρ... παρέδωκεν εις τας φλόγας του πυρός...» [http://books.google.gr/books?id=Qi1CAAAAcAAJ&pg=PP5&dq=%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82+%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82+2&hl=el&ei=eKfJTIXxJoiZOsmDwM4B&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CCcQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος (1839-1841)]</ref> την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».Ο Μαυροκορδάτος, αν και επέστρεψε στη Ύδρα πριν από το κατά τον [[Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής|Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή]] «μεγαλουργόν έγκλημα»,<ref>Χρήστος Λούκος, Η αντιπολίτευση κατά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια (1828-1831) σ.49</ref> θεωρήθηκε ηθικός αυτουργός της καταστροφής ακόμη και από συμπαθούντες αυτόν νεώτερους ιστορικούς.<ref>[[Διονύσιος Κόκκινος]],Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Τόμ. ΣΤ΄ σ. 652</ref><ref>[[Απόστολος Βακαλόπουλος]],Ιστορία του Νέου Ελληνισμού (198) Τόμ. Ζ΄ σ. 681</ref> Πλην όμως οι σχετικές διατυπώσεις εγγυτέρων χρονικά προς το γεγονός συγγραφέων γεννούν πολλές αμφιβολίες για την ενοχή του.<ref>π.χ. [[Γιάννης Βλαχογιάννης|Βλαχογιάννης]], Ιστορική Ανθολογία σ. 223, [[Παύλος Καρολίδης|Καρολίδης]], Συμ­πλήρωσις Ιστορίας [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Παπαρρηγοπούλου]], σ. 251, [[Νικόλαος Δραγούμης|Δραγούμης]] τ. Α΄ σ. 193</ref>

Το 1833 διορίζεται από την Αντιβασιλεία υπουργός Οικονομικών (25 Ιανουαρίου) και Στρατιωτικών (3 Απριλίου). Τον ίδιο χρόνο διορίζεται υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου. Διαφωνεί με την καταδίκη σε θάνατο του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα και στέλνεται πρεσβευτής στο [[Μόναχο]] σε τιμητική εξορία.<ref>[[Νικόλαος Δραγούμης]] Τόμ Β΄ σ. 18: «Ο Μαυροκορδάτος αποπέμπεται εις Γερμανίαν...».</ref><ref>Κατά τον κολοκοτρωνικό και αντιμαυροκορδατικό [[Αμβρόσιος Φραντζής (πρεσβύτερος)|Φραντζή]] (τ. Γ΄ σ. 165) ο Μαυροκορδάτος αντιτάχθηκε επιτυχώς στην εκδίκαση της υπόθεσης από στρατοδικείο και στο «Πολιτικό» δικαστήριο που συστήθηκε πρόεδρος τοποθετήθηκε ο στενός του συνεργάτης [[Αναστάσιος Πολυζωίδης]], ο οποίος μαζί με τον [[Γεώργιος Τερτσέτης|Τερτσέτη]] τίμησε την ελληνική δικαιοσύνη.</ref> Το 1841, ενώ ήταν πρεσβευτής στο Λονδίνο, τον κάλεσε ο [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]] να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Μαυροκορδάτος έθεσε όρους για ριζικές καθεστωτικές, οικονομικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις και για την απομάκρυνση των Βαυαρών.<ref>[[Ζαχαρίας Παπαντωνίου]], [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]] σ.15</ref> Ο Όθων δυστρόπησε επί ένα μήνα, μετά δέχτηκε κατ’αρχήν και ο πρωθυπουργός πλέον Μαυροκορδάτος υπέβαλε έκθεση για τις εφαρμοστέες μεταρρυθμίσεις που απορρίφθηκε σιωπηρά, και στη συνέχεια παραιτήθηκε. Μετά την [[Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου|Επανάσταση του 1843]] έγινε αντιπρόεδρος της συντακτικής συνέλευσης και τον Μάρτιο του 1844 πρωθυπουργός. Τον Αύγουστο όμως παραιτήθηκε για ν’ αποτραπεί ο εμφύλιος πόλεμος στον οποίο έσυρε τη χώρα το κόμμα [[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλέττη]].Το Μάιο του 1854 σχημάτισε και πάλι κυβέρνηση και πέτυχε ν’απαλύνει τις συνέπειες της αγγλογαλλικής κατοχής<ref>[[Γιάννης Βλαχογιάννης]], σχόλιο στον Κασομούλη, τ. Γ΄σ .453</ref> που επιβλήθηκε στα πλαίσια του [[Κριμαϊκός πόλεμος|Κριμαϊκού πολέμου]], όταν η Ελλάδα με επικεφαλής τον [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] θέλησε να πραγματοποιήσει την [[Μεγάλη Ιδέα]] πολεμώντας στο πλευρό της Ρωσίας κατά της Τουρκίας και των Αγγλογάλλων. Τελικά στράφηκαν εναντίον του και το λαϊκό αίσθημα -που πρώτη φορά εκδηλώθηκε υπέρ του Όθωνος- και οι Αγγλογάλλοι και έτσι αναγκάστηκε να παραιτηθεί το Σεπτέμβριο του 1855 αφού αντιτάχθηκε στη απαίτηση του Όθωνα για την απόλυση του υπουργού των Στρατιωτικών [[Δημήτριος Καλλέργης|Δημητρίου Καλλέργη]].Επί της κυβερνήσεως αυτής του Μαυροκορδάτου δόθηκε χάρη και αποφυλακίστηκε ο εκτίων ποινήν ισοβίων δεσμών-κατά μετατροπήν της θανατικής- Μακρυγιάννης.

 

== Προσωπική ζωή ==