Μιχάλης Τόμπρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Γεννήθηκε το 1889 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο κρητικής καταγωγής μαρμαροτεχνίτης Θεόδωρος Τόμπρος από το [[Κόρθι]] της [[Άνδρος|Άνδρου]] και μητέρα του η Μαργαρίτα Ν. Ρεμούνδου ή Ραμούνδου από το Μοσχιώνα της Άνδρου.<ref>{{Cite book|title = Ο γλύπτης Μιχάλης Τόμπρος (1889-1974)|last = Παυλόπουλος|first = Δημήτριος|publisher = Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|year = 1997|isbn = |location = |pages = 26.|url = http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/7909#page/1/mode/2up}}</ref> Μεγάλωσε στο Κόρθι της Άνδρου αλλά σε νεαρή ηλικία εγκατέλειψε το νησί του και μετέβη στην Αθήνα. Από το [[1903]] έως το [[1909]], σπούδασε [[γλυπτική]] και σχέδιο στην Σχολή Καλών Τεχνών (την μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]]) στην [[Αθήνα]], με δασκάλους τον [[Γεώργιος Βρούτος|Γεώργιο Βρούτο]], τον [[Λάζαρος Σώχος|Λάζαρο Σώχο]], τον [[Αλέξανδρος Καλούδης|Αλέξανδρο Καλούδη]] και τον [[Δημήτριος Γερανιώτης|Δημήτριο Γερανιώτη]].<ref>Παυλόπουλος, Δημήτριος (1997), σελ. 27 - 28.</ref> Το 1910 έφτιαξε δικό του εργαστήριο στην Αθήνα ενώ το 1912 - 1913 έλαβε μέρος στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]], καταφέρνοντας να κερδίσει δύο μετάλλια. Το 1914 μέσω διαγωνισμού ενός κληροδοτήματος του [[Γεώργιος Αβέρωφ|Γεωργίου Αβέρωφ]] κέρδισε υποτροφία για τη [[Γαλλία]].<ref>Παυλόπουλος, Δημήτριος (1997), σελ. 28 - 29.</ref> Έτσι, συνέχισε τις σπουδές του στο [[Παρίσι]] στην [[Ακαδημία Ζυλιάν]] κοντά στους L. H. Bouchard και P. M. Landowski.
Το [[1919]] άρχισε να διδάσκει [[γλυπτική]] στην Αρχιτεκτονική Σχολή του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Πολυτεχνείου]]<ref>Παυλόπουλος, Δημήτριος (1997), σελ. 29.</ref>, αλλά το [[1923]] αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω αντιδράσεων που προκάλεσε η στάση του κατά της ίδρυσης του [[Πολεμικό Μουσείο|Πολεμικού Μουσείου]]<ref>[http://www.gallery.asfa.gr/professors/site/Teachers/t_docpage?doc=/documents/kathigites/mi3c7alis-tompros «Μιχάλης Τόμπρος», www.gallery.asfa.gr.] (Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2009.)</ref>. Την περίοδο από το [[1925]] ως [[1928]] έζησε στο Παρίσι. Με παρέμβαση του [[Ιωάννης Μεταξάς|μεταξικού καθεστώτος]], διορίσθηκε καθηγητής της [[γλυπτική|γλυπτικής]] στην [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]] το [[1938]]<ref>[http://www.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathglobal_8_09/01/2005_1283625 Ε. Δ. Ματθιόπουλος, «4η Αυγούστου και εικαστικές τέχνες»], εφημ. ''Η Καθημερινή'', 9 Ιανουαρίου 2005.</ref> και την ίδια χρονιά, πάλι με την υποστήριξη της δικτατορίας του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]], εκπροσώπησε την [[Ελλάδα]] στην Μπιενάλε της [[Βενετία|Βενετίας]]. Τον Νοέμβριο του 1940, σε συνεννόηση με τη διεύθυνση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείο Αθηνών επέβλεψε τη μεταφορά των αρχαιολογικών εκθεμάτων του μουσείου ενώ το Μάιο του [[1943]], αποσπάστηκε στη διεύθυνση Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας.<ref name=":0">Παυλόπουλος, Δημήτριος (1997), σελ. 33.</ref> Παράλληλα, εκδήλωσε σημαντικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα του κλάδου των γλυπτών ενώ σε δικές του ενέργειες<ref name=":0" /> στηρίχτηκε ο νόμος 1863/1944 που οδήγησε στην ίδρυση του [[Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος|Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Ελλάδος]].<ref>{{Cite web|url = http://www.elsyn.gr/elsyn/files/ekthesi_eikastikon.pdf|title = ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ,ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ &
ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ: ΕΚΘΕΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ – ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΝ (αρθρ. 41 του ν. 4129/2013)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2012 του
ΝΠΔΔ: «Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος».|date = Μάιος 2014|accessdate = |website = |publisher = |last = |first = }}</ref>
Από το [[1957]] έως το [[1959]] διετέλεσε διευθυντής της [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών|Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών]] και το [[1960]] σταμάτησε να διδάσκει. Το [[1968]] εκλέχτηκε μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]. Το έργο του, σε [[μάρμαρο]], [[κρατέρωμα|μπρούτζο]], [[γύψος|γύψο]] ή [[πηλός|πηλό]], είναι σημαντικό και ευρύ. Τα γλυπτά που έκανε κατά παραγγελία (προτομές, ανδριάντες και ηρώα) έχουν ρεαλιστικό ή κλασικό/ακαδημαϊκό χαρακτήρα<ref>Μεταξύ άλλων, ο Τόμπρος φιλοτέχνησε και το έμβλημα του [[Δήμος Αθηναίων|Δήμου Αθηναίων]] το [[1949]].</ref>. Αντιθέτως, οι ελεύθερες συνθέσεις του έχουν τον αέρα των νεοτεριστικών κινημάτων του [[Παρίσι|Παρισιού]] της εποχής του Μεσοπολέμου.
| |||