|
<blockquote>Ο Δαυρίσης, ο οποίος έχει τη θυγατέρα του Δαρείου (ως σύζυγο του), και ο Υμαίης και ο Οτάνης και άλλοι Πέρσες στρατηγοί, έχοντας και αυτοί θυγατέρες του Δαρείου, αφού αιχμαλώτισαν τους Ίωνες που εκστράτευσαν στις Σάρδεις, επεκράτησαν στη μάχη και επόρθησαν τις πόλεις.<ref name = V116/></blockquote>
Το απόσπασμα αναφέρει ότι οι Πέρσες αντεπιτέθηκαν μετά τη μάχη της Εφέσου, ωστόσο, οι πόλεις, οι οποίες - κατά τον Ηρόδοτο - κατακτήθηκαν από τον Δαυρίση βρίσκονται στον Ελλήσποντο<ref name = V117>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#117|Τερψιχόρη 117]]</ref> και συμμετείχαν στην εξέγερση μετά την μάχη της Εφέσου - άρα, οι Πέρσες στρατηγοί αντεπιτέθηκαν το 497 π.Χ., με τους ιστορικούς να χρονολογούν τις επιθέσεις στον Ελλήσποντο και στην Καρία το ίδιο έτος.<ref name=":0">Boardman ''et al'', σελ. 484.</ref>
=== Κύπρος ===
=== Ελλήσποντος και Προποντίδα ===
Οι Πέρσες ανασυντάχθηκαν και ξεκίνησαν τη μεγάλη αντεπίθεσή τους το 497 π.Χ.. καιΟ οιπερσικός στρατηγοίστρατός Δαυρίσης,διαιρέθηκε Υμαίηςσε καιτρία Οτάνηςσώματα, ανέλαβανυπό την ηγεσία των γαμβρών του στρατούΔαρείου, αφούστρατηγών πρώτα συμφώνησαν ποιες πόλεις θα πολιορκούσαν.<ref name = V116/><ref name="board">Boardman ''et al''Δαυρίση, [http://books.google.co.uk/books?id=nNDpPqeDjo0C&pg=RA2-PA485&dq=Battle+of+Pedasus+497+BC&ei=Kj3rSZCZD6b0ygSIn_SYBQΥμαίη pp.και 481–490Οτάνη.]</ref> Ο Δαυρίσης κατευθύνθηκε στον Ελλήσποντο και κατέλαβε τη [[Δάρδανος (πόλη)|Δάρδανο]], την [[Άβυδος Μυσίας|Άβυδο]], την [[Περκώτη Τρωάδος|Περκώτη]], την [[Λάμψακος|Λάμψακο]] και την [[Παισός Μυσίας|Παισό]].<ref name="V117"/>. Αργότερα,Η κατέπνιξεπροσπάθεια αυτή αποσκοπούσε στο να αποκαταστήσει την εξέγερσηεπικοινωνία στηνμε Καρίατα βόρεια παράλια του Αιγαίου, αφήνοντας κατά μέρος το δύσκολο εγχείρημα της κατάληψης του [[Βυζάντιο|Βυζαντίου]] και της απελευθέρωσης της διόδου προς τον Εύξεινο Πόντο.<ref name =":0" V117/> Αργότερα, κατέπνιξε την εξέγερση στην Καρία.<ref name = boardV117/> Ο Υμαίης κατευθύνθηκε στην [[Προποντίδα]] και κατέλαβε την [[Κίος|Κίο]]. Αργότερα, κατευθύνθηκε στον Ελλήσποντο και κατέλαβε πολλές αιολικές πόλεις και την [[Τρωάδα]], αλλά αρρώστηκε και πέθανε.<ref name = V122>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#122|Τερψιχόρη 122]]</ref> Παράλληλα, ο Οτάνης και ο Αρταφέρνης επιτέθηκαν στην Ιωνία.<ref name = V123>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#123|Τερψιχόρη 123]]</ref>
=== Καρία ===
==== Μάχη του Μαρσύη ====
ΟΗ Δαυρίσης,είδηση όταντης έμαθεπροσχώρησης ότιτης οιΚαρίας κάτοικοιστην τηςεπανάσταση Καρίαςπροκάλεσε εξεγέρθηκαν,σημαντική αλλαγή στα σχέδια των Περσών. Έτσι ο Δαυρίσης άφησε τον Υμαίη στην Προποντίδα και κινήθηκε νότια για να καταπνίξει την τοπική εξέγερση. Οι Κάρες συγκεντρώθηκαν στον ποταμό Μαρσύη<ref name = V118>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#118|Τερψιχόρη 118]]</ref> ([[Μαίανδρος ποταμός|Μαίανδρο]]) και ο Πιξώδαρος τους πρότεινε να περάσουν τον ποταμό για να αποτρέψει την υποχώρηση - σχέδιο, με το οποίο οι Κάρες δεν συμφώνησαν. Η μάχη, κατά τον Ηρόδοτο, διήρκεσε πολλές ώρες, αλλά οι Πέρσες νίκησαν, έχοντας πέντε φορές λιγότερες απώλειες.<ref name = V119>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#119|Τερψιχόρη 119]]</ref>
==== Μάχη στα Λάβρανδα ====
Όσοι επέζησαν τητης μάχημάχης του Μαρσύη υποχώρησαν στα [[Λάβρανδα]] για να αποφασίσουν αν έπρεπε να παραδοθούν ή όχι.<ref name = V119/> Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, οι Κάρες δέχθηκαν ενισχύσεις από τη Μίλητο και αποφάσισαν να φύγουν. Ωστόσο, οι Πέρσες επιτέθηκαν και οι Κάρες με τους Μιλήσιους υπέστησαν βαριές απώλειες.<ref name="V123">Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#120|Τερψιχόρη 120]]</ref>
==== Μάχη στην Πήδασο ====
Μετά από αυτές τις επιτυχίες, ο Δαυρίσης ξεκίνησε το χρονοβόρο έργο της πλήρους εξάλειψης των τοπικών εστιών αντίστασης, πολιορκώντας τα καρικά οχυρά. Αυτό είναι πιθανό πως έγινε την επόμενη χρονιά (496 π.Χ.). Ωστόσο οι Κάρες ενώθηκαν για μια ακόμη φορά και του έστησαν ενέδρα στον δρόμο για την [[Πήδασος|Πήδασο]].<ref name = V121>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#120|Τερψιχόρη 121]]</ref> Οι Πέρσες έπεσαν στην παγίδα και έχασαν πολλούς άνδρες - στη μάχη σκοτώθηκαν ο Δαυρίσης και τέσσερεις άλλοι διοικητές. Μετά την καταστροφή αυτή, η σύγκρουση έφτασε σε αδιέξοδο και δεν αποτελεί έκπηξη το γεγονός πως καμία περαιτέρω στρατιωτική ενέργεια δεν σημειώθηκε σε εκείνη τη χρονιά και την επόμενη (495 π.Χ.). <ref>Boardman ''et al'', σελ. 485.</ref>
Ο Δαυρίσης άρχισε να πολιορκεί τα οχυρά των Κάρων, γι' αυτό και οι τελευταίοι του έστησαν παγίδα στην Πήδασο.<ref name = V121>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#120|Τερψιχόρη 121]]</ref> Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία για τη μάχη - μερικοί αναφέρουν ότι έγινε λίγο πιο μετά από τη μάχη στα Λάβρανδα, ενώ άλλοι δηλώνουν ότι η μάχη έγινε το επόμενο έτος, το 496 π.Χ.<ref name = board/> Οι Πέρσες έπεσαν στην παγίδα και έχασαν πολλούς άνδρες - στη μάχη σκοτώθηκαν ο Δαυρίσης και άλλοι διοικητές.<ref name = V121/>
=== Ιωνία ===
Ο Οτάνης και ο Αρταφέρνης επιτέθηκανξεκίνησαν στηντην Ιωνίαανακατάληψη των πόλεων της Ιωνίας και στηντης Αιολίδα.Αιολίδς<ref name="V123"/>, Οι Πέρσες ανέκτησανανακτώντας τις Κλαζομενές και την Κύμη, ίσως το 496 π.Χ., αν και ήταν λιγότεροι ενεργοί τα επόμενα δύο έτη λόγω της αποτυχίας στην Καρία.<ref name = "board/">Boardman Παράλληλα''et al'', οσελ. Αρισταγόρας484-485.</ref> έφυγεΕν απότω τηνμεταξύ, Μίλητοτο και497 πήγεπ.Χ., στηπάνω Θράκη,στην αφήνονταςκορύφωση τητης περσικής αντεπίθεσης, η θέση του αρχηγούΑρισταγόρα τηςστη εξέγερσης.<refΜίλητο nameέγινε =πολύ V124>Ηρόδοτος,δύσκολη. [[s:ΙστορίαιΤότε (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#124|Τερψιχόρησυγκέντρωσε 124]]</ref>τους Στηοπαδούς Θράκη,του οκαι Αρισταγόραςτους έλαβεανακοίνωσε την ηγεσίαπρόθεσή τηςτου Μυρκίνουνα καιτους συμμετείχεοδηγήσει σεείτε συγκρούσειςστη μεΣαρδηνία τονείτε πληθυσμόστη Μύρκινο της Θράκης, επιλέγοντας τελικά το δεύτερο.<ref name="V124"/>Στη ΚατάΘράκη, ο Αρισταγόρας σκοτώθηκε μετά από προδοσία, κατά τη διάρκεια τηςεπιδρομής εκστρατείας,σε ωστόσο,οικισμό σκοτώθηκετων Θρακών.<ref>Boardman ''et al'', σελ. 485-486.</ref> Αυτό συνέβη είτε το 497 π.Χ. είτε το 496 π.Χ.<ref>Θουκυδίδης, [[s:Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (μετάφραση Βενιζέλου)/Δ|Δ.102]]</ref> ΟιΚάποιοι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ότι ο θάνατος του Αρισταγόρα, ο οποίος ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να αναλάβει την ηγεσία της εξέγερσης, προκάλεσε την τελική ήττα των Ιώνων.<ref name = h160/> ενώ κατ' άλλους η πτώση του και το κενό ηγεσίας που άφησε δείχνουν πως δεκαπέντε χρόνια τυραννίας με περσική υποστήριξη είχαν αφήσει τους Ίωνες χωρίς αξιόπιστη πολιτικοστρατιωτική ηγεσία. Μετά τον θάνατό του, οι επαναστάτες δεν ανέλαβαν καμία κοινή επιθετική ενέργεια.<ref>Boardman name''et =al'', boardσελ. 486.</ref>
Ο Ιστιαίος αφέθηκε ελεύθερος από τον Δαρείο και πήγε στην Ιωνία, αφού πρώτα έπεισε τον Δαρείο ότι θα σταματήσει την επανάσταση - ο Ηρόδοτος, ωστόσο, θεωρεί ότι πραγματικός σκοπός του Ιστιαίου ήταν η αποφυγή της ισόβιας αιχμαλωσίας.<ref name = V106>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Τερψιχόρη#106|Τερψιχόρη 106-107]]</ref> Όταν ο Ιστιαίος έφθασε στις Σάρδεις, ο Αρταφέρνης τον κατηγόρησε ευθέως για συνεργασία με τον Αρισταγόρα.<ref name = VI1>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#1|Ερατώ 1]]</ref> Μετά, ο Ιστιαίος έπλευσε για τη Χίο και μετά βάδισε για τη Μίλητο.<ref name = VI5>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#5|Ερατώ 5]]</ref> Αφού έφτασε στη Λέσβο, έπεισε τους κάτοικους του νησιού να του δώσουν οκτώ τριήρεις, με τις οποίες έφτασε στο [[Βυζάντιο]] - αργότερα, όμως, οι Λέσβιοι αρνήθηκαν να διασχίσουν τον Βόσπορο.<ref name = VI5/>
== Λήξη της επανάστασης (494-493 π.Χ.) ==
|
