Ιωνική Επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Εκστρατείες του Ιστιαίου (493 π.Χ.): διόρθωση της ενότητας με βάση δευτερογενή πηγή και όχι τις φαντασίες του Ηροδότου
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 104:
=== Ιωνία ===
 
Ο Οτάνης και ο Αρταφέρνης ξεκίνησαν την ανακατάληψη των πόλεων της Ιωνίας και της Αιολίδς<ref name="V123"/>, ανακτώντας τις Κλαζομενές και την Κύμη, ίσως το 496 π.Χ., αν και ήταν λιγότεροι ενεργοί τα επόμενα δύο έτη λόγω της αποτυχίας στην Καρία.<ref name="board:0">Boardman ''et al'', σελ. 484-485.</ref> Εν τω μεταξύ, το 497 π.Χ., πάνω στην κορύφωση της περσικής αντεπίθεσης, η θέση του Αρισταγόρα στη Μίλητο έγινε πολύ δύσκολη. Τότε συγκέντρωσε τους οπαδούς του και τους ανακοίνωσε την πρόθεσή του να τους οδηγήσει είτε στη Σαρδηνία είτε στη Μύρκινο της Θράκης, επιλέγοντας τελικά το δεύτερο. Στη Θράκη, ο Αρισταγόρας σκοτώθηκε μετά από προδοσία, κατά τη διάρκεια επιδρομής σε οικισμό των Θρακών.<ref>Boardman ''et al'', σελ. 485-486.</ref> Αυτό συνέβη είτε το 497 π.Χ. είτε το 496 π.Χ.<ref>Θουκυδίδης, [[s:Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (μετάφραση Βενιζέλου)/Δ|Δ.102]]</ref> Κάποιοι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ότι ο θάνατος του Αρισταγόρα, ο οποίος ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να αναλάβει την ηγεσία της εξέγερσης, προκάλεσε την τελική ήττα των Ιώνων<ref name = h160/> ενώ κατ' άλλους η πτώση του και το κενό ηγεσίας που άφησε δείχνουν πως δεκαπέντε χρόνια τυραννίας με περσική υποστήριξη είχαν αφήσει τους Ίωνες χωρίς αξιόπιστη πολιτικοστρατιωτική ηγεσία. Μετά τον θάνατό του, οι επαναστάτες δεν ανέλαβαν καμία κοινή επιθετική ενέργεια.<ref>Boardman ''et al'', σελ. 486.</ref>
 
== Λήξη της επανάστασης (494-493 π.Χ.) ==
Γραμμή 120:
[[Αρχείο:Miletus agora.jpg|240px|μικρογραφία|Τα ερείπια της Μιλήτου]]
 
Ουσιαστικά, η επανάσταση έληξε μετά τη ναυμαχία της Λάδης. Οι Πέρσες κατέλαβαν τη Μίλητο, σκότωσαν τους περισσότερους άνδρες και υποδούλωσαν τα γυναικόπαιδα.<ref name = VI19>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#19|Ερατώ 19]]</ref> Αυτό επιβεβαιώνουν και αρχαιολογικές ανασκαφές, οι οποίες βρήκαν πολλά σημάδια της καταστροφής αυτής - η πόλη δεν κατάφερε ποτέ να ανακτήσει το μεγαλείο της.<ref name = fine/><ref name = board/> Η Μίλητος, όπως δηλώνει ο Ηρόδοτος, έμεινε χωρίς Μιλήσιους<ref name = VI22>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#22|Ερατώ 22]]</ref> - οι Πέρσες έχτισαν δικά τους κτίρια και παρέδωσαν την υπόλοιπη πόλη στους Κάρες από την Πήδασο.<ref name = VI20>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#20|Ερατώ 20]]</ref> Όσοι Μιλήσιοι αιχμαλωτίστηκαν στάλθηκαν στα Σούσα και μετά μεταφέρθηκαν στις ακτές του Περσικού Κόλπου, κοντά στον ποταμό Τίγρη. Οι κάτοικοι της Σάμου, συγκλονισμένοι από την προδοσία των στρατηγών τους στη Λάδη, δέχθηκαν την πρόταση των κατοίκων της Ζάγκλης να εγκατασταθούν στις ακτές της Σικελίας, μαζί με όσους Μιλήσιους γλίτωσαν από τους Πέρσες.<ref name = VI22/> Ωστόσο η Σάμος γλίτωσε την καταστροφή, χάρη στις πράξεις των στρατηγών της στη Λάδη.<ref name = VI25>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#25|Ερατώ 25]]</ref>
 
=== Η πειρατική δράση του Ιστιαίου ===
Γραμμή 136:
{{Κύριο|Περσικοί Πόλεμοι}}
 
Μετά την ανάκτηση των ιωνικών πόλεων, οι Πέρσες άρχισαν τις διαπραγματεύσεις για συμβιβασμό.<ref name = h175>Holland, pp. 175–177.</ref> Ο Αρταφέρνης κάλεσε αντιπροσώπους από κάθε ιωνική πόλη και τους ανακοίνωσε ότι οι διαφορές τους θα λύνονταν με βοήθεια δικαστών και όρισε το επίπεδο φορολογίας ανάλογα με το μέγεθος της πόλης.<ref name = board/><ref name = VI42>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#42|Ερατώ 42]]</ref> Ο γαμπρός του Δαρείου, Μαρδόνιος, έφθασε στην Ιωνία και κατάργησε τους τυράννους.<ref name = VI43>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#43|Ερατώ 43]]</ref> Ο Δαρείος επέτρεψε στους Πέρσες να συμμετέχουν στις ελληνικές γιορτές, ειδικά σ' αυτές που τιμούσαν τον Απόλλωνα.<ref name="VI43"/> Χάρη στην ειρήνη αυτή, ο Δαρείος ζήτησε την υποταγή των Ελλήνων - μονάχα η Αθήνα και η Σπάρτη αρνήθηκαν.<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#49|Ερατώ 49]]</ref> Η πρώτη εκστρατεία, η οποία διεξήχθη το 492 π.Χ., είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Θράκης και της Μακεδονίας από τον [[Μαρδόνιος|Μαρδόνιο]], ωστόσο ο περσικός στόλος καταστράφηκε στο Όρος Άθως μετά από θαλασσοταραχή. Η δεύτερη επίθεση διεξήχθη δύο χρόνια αργότερα, με διοικητές τον [[Δάτης|Δάτη]] και τον [[Αρταφέρνης ο νεότερος|Αρταφέρνη (γιου του Αρταφέρνη)]] και είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Νάξου, των Κυκλάδων και τον εμπρησμό της Ερέτριας. Ωστόσο, οι Αθηναίοι πέτυχαν αποφασιστική νίκη στον [[Μάχη του Μαραθώνα|Μαραθώνα]] και έδιωξαν τους Πέρσες απ'την Ελλάδα.<ref name = VI94>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ερατώ#94|Ερατώ 94-116]]</ref>
 
== Περαιτέρω ανάγνωση ==