Αποστολή παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες από τον ΔΣΕ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Παιδομάζωμα. Μιχάλης Παρτσαλίδης, επιστολή στην Ελευθεροτυπία, 13/12/1985. |
||
Γραμμή 2:
Η απόφαση απομάκρυνσης ανακοινώθηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση στις 4 Μαρτίου 1948 από τον [[Ραδιοσταθμός της Ελεύθερης Ελλάδας|ραδιοσταθμό της «Ελεύθερης Ελλάδας»]]: «Στο τελευταίο βαλκανικό συνέδριο των Νέων, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι στις 3 Μαρτίου 1948, μετά από πρόταση του Έλληνα αντιπροσώπου, αποφασίσθηκε ομόφωνα από όλους τους αντιπροσώπους των δημοκρατικών χωρών να ενδιαφερθούν και να δώσουν βοήθεια σε 12.000 παιδιά από την Ελλάδα. Τα παιδιά αυτά είναι ηλικίας 3-15 ετών. Αυτά θα μεταφερθούν στις γειτονικές δημοκρατικές χώρες, όπου θα τους παρασχεθεί βοήθεια και εκπαίδευση. Για κάθε 25 παιδιά θα υπάρχει μια δασκάλα η οποία θα τα φροντίζει»<ref>[http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100040_09/03/2008_262305 Η τραγωδία των παιδιών στα χρόνια του Εμφυλίου], Καθημερινή, 9-3-2008</ref>
Ο Μιχάλης Παρτσαλίδης, αναγνώρισε ότι η συγκέντρωση παιδιών, είχε ως σκοπό τη θυσία τους ως έμψυχο υλικό στις τάξεις των ανταρτών, σε επιστολή του στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" την 13/12/1985: " «Η προώθηση των ανήλικων παιδιών (3-14 χρονών) στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που αποκλήθηκε «Παιδομάζωμα" από τη δεξιά προπαγάνδα, <u>δεν έγινε για να σπουδάσουν αυτά τα παιδιά, όπως πολλές φορές λέγεται και γράφεται. Σκοπός του Παιδομαζώματος ήταν να δημιουργήσουν ένα φυτώριο έμψυχου υλικού για το αντάρτικο</u>. Τον Αύγουστο του 1948 δούλευα σε γεωργικές εργασίες στη Γιουγκοσλαβία με πάνω από 100 παιδιά, που μόλις έκλεισαν το 15ο έτος της ηλικίας του επιστρατεύτηκαν για το βουνό, ενώ οι μικρότεροι μεταφερθήκαν στην Τσεχοσλοβακία. Ένα χρόνο αργότερα στον παιδικό σταθμό όπου ζούσα στην Τσεχοσλοβακία, ήμουν μαζί με 15 άλλα παιδιά που είχαν κλείσει το 15ο έτος της ηλικίας τους. <u>Τα παιδιά αυτά τα επιστράτευσαν για το βουνό και θυμάμαι αρκετά παιδιά που σκοτώθηκαν τότε στο Βίτσι.</u> Το 1950 ερχόταν η σειρά μου, αλλά ήδη είχε λήξει ο εμφύλιος πόλεμος... -Διαφωνώ με τα λόγια κάποιου συνομιλητή της έρευνας που λέει: Δε φέραμε συνάλλαγμα, αλλά φέραμε πτυχία. <u>Τα πιστοποιητικά αγνοουμένων και σκοτωμένων παιδιών ηλικίας 15-20 χρονών, είναι πολύ περισσότερα από τα πτυχία.</u> -Εμπρός στους τόσους νεκρούς Έλληνες και από τις δυο πλευρές, τα πτυχία που φέραμε ήταν σταγόνα στον ωκεανό. Γι" αυτό κι εγώ φωνάζω: Ποτέ πια εμφύλιος! Ποτέ πια Παιδομάζωμα. Όλα πρέπει να ξεχαστούν, εκτός α¬πό το Παιδομάζωμα, για να μην επαναληφθεί!!! "
Η μεταφορά αυτή των παιδιών χαρακτηρίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση με τον ψυχολογικά φορτισμένο όρο "[[παιδομάζωμα]]" για να γίνεται παραλληλισμός με την εξαναγκασμένη απομάκρυνση των παιδιών των Ελλήνων από τους Τούρκους κατά τον 17ο αιώνα, όταν οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν το μέτρο για τη συγκρότηση του στρατού των γενιτσάρων.
| |||