Είναι γόνος σημαντικής πολιτικής οικογένειας, με απώτερη καταγωγή από τη [[Βαρβίτσα]][[ΛακωνίαΛακωνίας]]ς (από κει και το επώνυμο Βαρβιτσιώτης), που έχει εκπροσώπους στη [[Βουλή των Ελλήνων]] από τις πρώτες δεκαετίες της ιστορίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις [[2 Αυγούστου]] του [[1933]]. Σπούδασε νομικά στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] και στη συνέχεια στο [[Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ]] της τότε Δυτικής Γερμανίας, με ειδίκευση στο Εταιρικό Δίκαιο. Με την επιστροφή του στην Αθήνα άρχισε να δικηγορεί και το 1960 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατόπιν εισηγήσεως του καθηγητή [[Κωνσταντίνος Ρόκας|Κωνσταντίνου Ρόκα]]. Την εποχή εκείνη γνωρίζεται τυχαία με τον [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]], γνώριμο του πατέρα του [[Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης|Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη]], που είχε διατελέσει βουλευτής του [[Λαϊκό Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]], ο οποίος και του ανέθεσε να συντάξει σχετικές εισηγήσεις προς κυβερνητικούς παράγοντες, ενώ λίγο αργότερα τον ορίζει υποψήφιο βουλευτή της [[ΕΡΕ]] στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών. Έτσι με τη βοήθεια και του οικογενειακού φίλου [[Γεώργιος Ράλλης|Γεωργίου Ράλλη]], στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογές του 1961]] εκλέχθηκε αμέσως με την πρώτη φορά βουλευτής, επανεκλεγείς και στις εκλογές του 1963, του 1964 και στις υπόλοιπες που ακολούθησαν.
Την περίοδο της Δικτατορίας, και συγκεκριμένα ένα χρόνο μετά την επιβολή της, τον Ιούλιο του 1968, μαζί με άλλους βουλευτές, αρχίζει να προσυπογράφει ανακοινώσεις περί επανόδου της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα. Οι Αρχές του απαγορεύουν την έξοδο από τη χώρα, οπότε σε συνεννόηση με τους Γ. Ράλλη και Π. Παπαληγούρα συνδέεται με κλιμάκιο της οργάνωσης «Ελεύθεροι Έλληνες». Η σύνδεση όμως αυτή αποκαλύφθηκε και στις 9 Οκτωβρίου συνελήφθη. Μετά από ανάκριση που ακολούθησε στο ΕΑΤ/ΕΣΑ περιορίστηκε επί ένα πεντάμηνο σε πλήρη απομόνωση.
