Εκστρατεία στη Σικελία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 47:
== Η απόφαση για νέα εκστρατεία ==
 
[[Αρχείο:Bust Alcibiades Musei Capitolini MC1160.jpg|270px275px|μικρογραφία|δεξιά|Προτομή του Αλκιβιάδη (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΛΙΝΙΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΣ), ο οποίος υποστήριξε θερμά την αποστολή των αθηναϊκών στρατευμάτων στη Σικελία]]
 
Το 415 π.Χ, η Αθήνα και η Σπάρτη υπέγραψαν ειρήνη και έβαλαν τέλος στην πρώτη φάση του Πελοποννησιακού Πολέμου, γνωστή ως Αρχιδάμειος πόλεμος. Ωστόσο, η ειρήνη δεν ικανοποιούσε πλήρως τις δύο πόλεις, καθώς η Σπάρτη αρνήθηκε να παραχωρήσει την [[Αμφίπολη]] στην Αθήνα, ενώ η Αθήνα είχε τον έλεγχο της [[Πύλος|Πύλου]]. Νωρίτερα, το 418 π.Χ, στη μάχη της Μαντινείας, οι πόλεις του Άργους και της Μαντινείας - μαζί με άλλες πελοποννησιακές πόλεις - συμμάχησαν με την Αθήνα σε μια προσπάθεια να απελευθερωθούν από τον σπαρτιατικό ζυγό. Στη μάχη πρωτοστάτησε ο Αθηναίος αριστοκράτης Αλκιβιάδης, ο οποίος κατάφερε να βάλει προσωρινό τέλος στον έλεγχο της [[Πελοποννησιακή Συμμαχία|Πελοποννησιακής Συμμαχίας]] από τη Σπάρτη<ref>Kagan, ''The Peace of Nicias and the Sicilian Expedition'', σελ. 133.</ref>. Παρά την αθηναϊκή ήττα στη μάχη της Μαντινείας, ο Αλκιβιάδης κατάφερε να επικρατήσει στην πολιτική σκηνή και να εκλεγεί στρατηγός το 417 π.Χ<ref>Kagan, ''The Peace of Nicias and the Sicilian Expedition'', σελ. 143.</ref>. Ο έλεγχος της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας παρέμεινε μοιρασμένος μεταξύ του κόμματος της ειρήνης (αρχηγός ο Νικίας) και του κόμματος του πολέμου (αρχηγός ο Αλκιβιάδης)<ref>Kagan, ''The Peace of Nicias and the Sicilian Expedition'', σελ. 146–7. Το 417 π.Χ, ο Νικίας και ο Αλκιβιάδης συμμάχησαν για να εξορίσουν (χάρη στον [[οστρακισμός|οστρακισμό]]) τον δημαγωγό [[Υπέρβολος|Υπέρβολο]], καθώς δεν ήταν σίγουροι πως θα μπορούσε ο ένας να εξορίσει τον άλλο.</ref>. Σύμφωνα με τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο Αλκιβιάδης δεν ήταν ευχαριστημένος με την υπογραφή της ειρήνης και ειδικά με το γεγονός ότι οι Σπαρτιάτες είχαν υπογράψει την ειρήνη με τον Νικία χωρίς να συνεννοηθούν μαζί του, καθώς ήταν πρόξενος της Σπάρτης<ref>Πλούταρχος, Αλκιβιάδης 14</ref>.