Λάκκοι Χανίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 34:
Τα ιστορικά δεδομένα στα ενετικά χρόνια είναι ελάχιστα. Γνωρίζουμε ότι, ο Λακκιώτης οπλαρχηγός Πενταχτένης πήρε μέρος στην επανάσταση κατά των [[Ενετοί|Ενετών]], του [[1263]]. Ο οπλαρχηγός Μπίμπος συμμετείχε στην άμυνα του [[Ηράκλειο|Ηρακλείου]] το 1669. Τέλος, ο [[Γεώργιος Μουσούρος]] πήρε μέρος στην επανάσταση, κατά των Ενετών, του 1570. Σε αυτήν την επανάσταση, η συμμετοχή των Λακκιωτών τονίζεται από την παρουσία στην Πεντανδρία, ως Γενικού Γραμματέα σε αυτήν, του Γεωργίου Μουσούρου. Το αρχηγείο της επανάστασης ήταν στα [[Μεσκλά]] και ο αρχηγός της, ο Γεώργιος Καντανολέων, καταγόταν από το [[Κουστογέρακο]] Σελίνου. Τέσσερις χιλιάδες ενετοί στρατιώτες συγκρούστηκαν με τους επαναστάτες, τους οποίους νίκησαν με προδοσία. Οι Ενετοί σε αντίποινα εκτέλεσαν πολλούς Λακκιώτες.
Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους, πέρασαν σχεδόν εκατό χρόνια μέχρι να ξεσπάσει η πρώτη επανάσταση, του Δασκαλογιάννη, στα [[Σφακιά]], το [[1770]]. Η επανάσταση αυτή πνίγηκε στο αίμα. Ακολούθησαν άλλες εννιά, μικρότερες ή μεγαλύτερες επαναστάσεις, μέχρι να αποκτήσει η Κρήτη την ελευθερία της. Στην επανάσταση του 1821, οι [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικοί]] της Κρήτης είχαν οργανώσει στα μεγάλα χωριά – και στους Λάκκους – ομάδες επαναστατών. Η Επανάσταση στη Δυτική Κρήτη, που κηρύχθηκε στις [[29 Μαΐου]] του 1821 στην Παναγία τη Θυμιανή, γρήγορα επεκτάθηκε σε ολόκληρο το νησί. Οι Λακκιώτες που αυθόρμητα πύκνωσαν τις επαναστατικές γραμμές από την αρχή της επανάστασης, έφτασαν τους εκατό τριάντα οχτώ. Οι πεσόντες Λακκιώτες κατά την περίοδο της επανάστασης του 1821–1828 ήταν πενήντα εννέα. Μεγάλη όμως ήταν και η συμμετοχή των γυναικών στις επαναστάσεις για την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Στη μεγάλη επανάσταση του 1866–1869 διακρίθηκαν πολλές Λακκιώτισες και ιδιαίτερα, η Κατερίνα Σταματάκη και η σημαιοφόρος της Ειρήνη Δρακουλέ. Όπως αναφέρει στην «Κρητικοπούλα» του ο [[Χατζημιχάλης Γιάνναρης|Χατζη-Μιχάλης Γιάνναρης]], πενήντα νέες από τους Λάκκους, με δική τους σημαία, πήραν μέρος σε σκληρές μάχες που διάρκεσαν τρεις μήνες.
Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους, η Κρήτη συνέχισε να πρωτοστατεί στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Στο [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]] (1903–1908), οι Κρητικοί σήκωσαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα για την υπεράσπιση και την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Σ' αυτό τον αγώνα, από τους Λάκκους συμμετείχαν εβδομήντα ένας άντρες. Δεκάξι από αυτούς έμεινα για πάντα – τιμημένοι νεκροί – στα χώματα της
Αλλά και στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] (1911–1913) συμμετείχαν, από την τότε αυτόνομη Κρήτη, εβδομήντα εννιά Λακκιώτες αγωνιστές. Και πάλι με βαρύ φόρο αίματος, με δεκαπέντε νεκρούς, οι Λάκκοι τίμησαν το πεδίο της μάχης. Επίσης, σημαντική ήταν και η συμμετοχή των Λακκιωτών στη μαύρη περίοδο της [[Μικρασιατική Καταστροφή|Μικρασιατικής Καταστροφής]] (1922). Εφτά Λακκιώτες έμειναν για πάντα στα χώματα της Τουρκίας.
Γραμμή 47 ⟶ 45 :
Αυτές ήταν και οι τελευταίες σελίδες της λακκιώτικης ιστορίας που γράφτηκαν με πόνο και αίμα. Μια περίοδος άνθησης ακολούθησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, στο χωριό. Οι Λακκιώτες που στο παρελθόν είχαν διακριθεί στα πεδία της μάχης, διέπρεπαν στους στίβους των γραμμάτων και των τεχνών. Το χωριό αυτό της Ρίζας των Λευκών Ορέων, το φτωχό και άγονο, ανάδειξε εβδομήντα δασκάλους, ενενήντα ένα καθηγητές, εξήντα εννιά δικηγόρους, δεκαπέντε δικαστικούς, εκατό δεκαεννιά μηχανικούς, εξήντα οχτώ γιατρούς και διακόσους ογδόντα επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων.
Από τους Λάκκους κατάγονταν αρκετές πολεμικές και στρατιωτικές οικογένειες, μέλη των οποίων έλαβαν μέρος σε διάφορες επαναστάσεις και πολεμικές συγκρούσεις. Μερικές από αυτές ήταν οι οικογένειες Γιάνναρη ( κύριοι εκπρόσωποι ο [[Χατζημιχάλης Γιάνναρης]]<ref>[http://xantho.lis.upatras.gr/test2.php?art=11193 Εθνικόν ημερολόγιον Σκόκου του έτους 1892, Εν Αθήναις 1891, σ. 353 - 354.]</ref>, ο γλωσσολόγος και οπλαρχηγός [[Αντώνιος Γιάνναρης]]<ref>[http://www.patris.gr/articles/174854?PHPSESSID=s3a8m8qr6813e3c0r75akd8br5#.VTpkZUesUuI Οι φωτογραφίες της Ιστορίας: Αντώνιος Γιάνναρης, ο διανοούμενος με το τουφέκι.]</ref> κ.ά. ), Μάντακα ( βλ. [[Αναγνώστης Μάντακας|Αναγνώστης]]<ref>[http://www.patris.gr/articles/233399#.VTpp8UesUuI Όταν οι θρυλικοί επαναστάτες, Μάντακας και Γιάνναρης, ύψωσαν την ελληνική σημαία στον Φιρκά:Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, την 1η Δεκεμβρίου 1913.]</ref> και [[Εμμανουήλ Μάντακας]] ) και Κουκουλάκη ( όπως ο αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης, Ιωάννης Κούκουλος και ο μακεδονομάχος [[Θεόδωρος Κουκουλάκης]] )
==Σημερινή κατάσταση==
| |||