Όρος Πελέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ clean up, αντικατέστησε: υπερπόντιο διαμέρισμα → Υπερπόντιοι νομοί και περιοχές με τη χρήση AWB
Γραμμή 1:
{{coord|14|49|0|N|61|10|0|W|type:mountain|display=title}}
[[Αρχείο:MontagnePeléeMartinique 1.jpg|thumb|250px|Το όρος Πελέ όπως φαίνεται από το Καρμπ]]
Το '''όρος Πελέ''' ([[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Montagne Pelée'') είναι ενεργό ηφαίστειο στην νήσο [[Μαρτινίκα]], ένα [[υπερπόντιοΥπερπόντιοι νομοί και περιοχές|υπερπόντια διαμέρισμαπεριοχή]] της Γαλλίας στην [[Καραϊβική]]. Με ύψος 1.397 είναι η ψηλότερη κορυφή του νησιού. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού. Είναι το πιο ενεργό ηφαίστειο στις [[Μικρές Αντίλλες]]. Το ηφαίστειο είναι γνωστό για την έκρηξη του το 1902, η οποία κατέστρεψε την πόλη [[Σαιντ-Πιέρ, Μαρτινίκη|Σαιντ Πιερ]], προκαλώντας 28.000 θανάτους, τους περισσότερους από οποιαδήποτε έκρηξη μέσα στον 20ο αιώνα. Αυτή η έκρηξη χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τις εκρήξεις πελέιου τύπου, ο οποίος πήρε το όνομά του από το ηφαίστειο.
 
== Γεωγραφία - γεωλογία ==
Γραμμή 23:
=== Μετέπειτα δραστηριότητα ===
[[Αρχείο:Pelee 1902 6.jpg|thumb|200px|Ο ακιδόμορφος ηφαιστειακός δόμος που αναπτύχθηκε μετά την έκρηξη του 1902.]]
Τον Οκτώβριο του 1902 στο κρατήρα Λετάνκ Σεκ άρχισε ένα αναπτύσσεται ένας ακιδόμορφος [[ηφαιστειακός δόμος]]. Ο θεαματικός αυτός [[οβελίσκος]] αναπτυσσόταν μέχρι 15 μέτρα την ήμερα και έφτασε σε ύψος 300 μέτρων και διάμετρο 100 με 150 μέτρων. Κατά τη διάρκεια της νύχτας φεγγοβολούσε, καθώς οι ρωγμές στην επιφάνειά του άφηναν να φαίνεται η πυρακτωμένη λάβα στο εσωτερικό του. Ο δόμος ονομάστηκε «Ακίδα του Πελέ» ή «Πύργος του Πελέ». Έγινε ασταθής και τελικά κατέρρευσε το Μάρτιο του 1903,<ref name="authHVW"/><ref>{{cite book|last=Scarth|first=Alwyn|title=''La Catastrophe''|publisher=Oxford|year=2002|pages=219–221}}</ref><ref name="authHVW"/> πέντε μήνες μετά την δημιουργία του.
 
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στο όρος Πελέ άρχισε πάλι στις 16 Σεπτεμβρίου 1929. Αυτή τη φορά η περιοχή που κινδύνευε εκκενώθηκε άμεσα. Η έκρηξη δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο αυτή του 1902, αλλά δημιούργησε πυροκλαστικές ροές και λαχάρ που κατέστρεψαν περιουσίες. Ένας νέος ηφαιστειακός δόμος δημιουργήθηκε στην κορυφή όπως και μια νέα ακίδα, αλλά δεν έφτασε στο μέγεθος της προηγούμενης. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα σταμάτησε το 1932.<ref name="GVP histoire"/><ref>Zebrowski Jr., Ernest; The Last Days of St. Pierre-The Volcanic Disaster that Claimed 30,000 Lives; P. 268; Rutgers University Press: 2002</ref>
Γραμμή 33:
[[Κατηγορία:Μαρτινίκα]]
[[Κατηγορία:Ηφαίστεια της Βόρειας Αμερικής]]
[[Κατηγορία:βουνάΒουνά της Γαλλίας]]