Χέρμαν Γκέρινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διόρθ. χρονολογίας, άλλες διορθ.
ONANISTOS (συζήτηση | συνεισφορές)
YN-ONANICMOC
Γραμμή 3:
Ο '''Χέρμαν Βίλχελμ Γκαίρινγκ''' ([[γερμανική γλώσσα|γερμ.]] ''Hermann Wilhelm Göring'') (* [[12 Ιανουαρίου]] [[1893]] στο [[Ρόζενχαϊμ]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]], † [[15 Οκτωβρίου]] [[1946]] στη [[Νυρεμβέργη]], αυτοκτόνησε) ήταν από τους γνωστότερους Γερμανούς πιλότους του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α’ Παγκοσμίου Πολέμου]], [[Εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλιστής]] πολιτικός με μεγάλη επιρροή και καταδικασμένος [[εγκληματίας πολέμου]]. Κατά την διάρκεια της εξουσίας των εθνικοσοσιαλιστών, ο Γκαίρινγκ εξελίχθηκε μετά από τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφο Χίτλερ]] – τουλάχιστον στα μάτια της δημοσιότητας – ως ο δεύτερος σημαντικός πολιτικός του κράτους. Επικεφαλής της επανιδρυθείσας γερμανικής αεροπορίας, της [[Luftwaffe|Λούφτβαφφε]], την οποία διοικούσε σχεδόν ως προσωπικό φέουδο, ο Γκαίρινγκ υπήρξε επίσης Υπουργός Εσωτερικών και Πρωθυπουργός του ομόσπονδου κρατιδίου της [[Πρωσία|Πρωσίας]], θέσεις από τις οποίες ίδρυσε την [[Γκεστάπο]] και τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πολιτικούς αντιφρονούντες, υπεύθυνος του τετραετούς πλάνου επανεξοπλισμού από το 1936, και από τους κύριους ιθύνοντες της [[Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών|εκκαθάρισης των SA]] και των αναίμακτων προσαρτήσεων της [[Αυστρία|Αυστρίας]] και της [[Σουδητία|Σουδητίας]] το 1938. Η τερατώδης φιλοχρηματία, η επιδεικτικότητα αλλά και η φιλοδοξία του ήταν γνωστή σε ολόκληρο το [[Ράιχ]].
 
Κατά τη διάρκεια του [[ΒΠΠ|Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου]], οι αποτυχίες της Λούφτβαφφε από το 1941 και ύστερα, καθώς και εσωκομματικές αντιπαλότητες, οδήγησαν στην σταδιακή μείωση της δύναμής του, ιδιαίτερα εις όφελος των [[SS]]. Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και την ήττα της Γερμανίας συνελήφθη από τους Αγγλοαμερικανούς. Κατά τητην διάρκεια της [[Δίκη της Νυρεμβέργης|Δίκης της Νυρεμβέργης]] έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τους δικαστές και τους κατηγόρους του. Αυτοκτόνησε στη φυλακή της Νυρεμβέργης τον Οκτώβριο του 1946, λίγες ώρες πριν από την εκτέλεση του, αφού είχε καταδικαστεί σε θάνατο.
 
== Βιογραφία ==
Γραμμή 28:
==== Πρόεδρος του Ράιχσταγκ ====
[[Αρχείο:Bundesarchiv_Bild_102-00800,_Berlin,_Reichstag,_Eröffnungssitzung.jpg|right|thumb|200px|Ο Γκαίρινγκ εκφωνεί λόγο στην Συνεδρίαση του [[Ράιχσταγκ]] (12-12-1933) στην Όπερα Κρολ. <small>Φωτ. Deutsches Bundesarchiv</small>]]
Στις εκλογές της [[31 Ιουλίου]] [[1932]] το NSDAP κατάφερε να πάρει 37,3% των ψήφων, που ήταν μεγάλη επιτυχία για το κόμμα, αφού το [[1928]] είχε πάρει μόλις 2,6%. Ήταν πλέον το δυνατότερο κόμμα του Ράιχσταγκ. Με την πλήρη υποστήριξη του κεντρώου κόμματος ''"Zentrumspartei"'' και του συντηρητικού ''"Bayerische Volkspartei"'' ο Γκαίρινγκ εκλέχθηκε κατόπιν στις [[30 Αυγούστου]] [[1932]] Πρόεδρος του Ράιχσταγκ. Έτσι το NSDAP κατέλαβε την τρίτη υψηλότερη θέση της [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης|Δημοκρατίας της Βαϊμάρης]]. Έχοντας τη θέση αυτή, ο Γκαίρινγκ είχε στο εξής άμεση πρόσβαση στον 85χρονο πρόεδρο της γερμανικής Δημοκρατίας, [[Πάουλ φον Χίντεμπουργκ|Χίντεμπουργκ]]. Στην επόμενη κιόλας συνεδρίαση στις [[12 Σεπτεμβρίου]] [[1932]] ο Γκαίρινγκ με διαδικαστικό τέχνασμα απέτρεψε τητην διάλυση της Βουλήςβουλής μέσω του καγκελαρίου [[Φραντς φον Πάπεν|φον Πάπεν]] και κατάφερε να καταψηφιστεί η κυβέρνησή από το Ράιχσταγκ με διεξαγωγή ψηφοφορίας εμπιστοσύνης. Τους επόμενους μήνες ο Γκαίρινγκ εξακολουθούσε να ασκεί κρίσιμη επιρροή στην συντριβή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στην πραγματοποίηση της [[Gleichschaltung]] και την καθιέρωση της εθνικοσοσιαλισικής δικτατορίας.
 
=== Προπολεμικό Τρίτο Ράιχ ===
Γραμμή 37:
Με τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] στην εξουσία, έγινε στις [[30 Ιανουαρίου]] του [[1933]] Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. Στις [[10 Απριλίου]] ορίστηκε πρωθυπουργός και αργότερα Υπουργός εσωτερικών του μεγαλύτερου κρατιδίου του Ράιχ, της [[Πρωσία|Πρωσίας]]. Στην τελευταία αυτή θέση παρέμεινε μονάχα μέχρι τις [[20 Μαΐου]] [[1934]], επειδή, στα πλαίσια της διαδικασίας [[Gleichschaltung]], το κρατιδιακό Υπουργείο ενσωματώθηκε στο Υπουργείο εσωτερικών του Ράιχ.<br />
Κατέχοντας τη θέση του Πρώσου πρωθυπουργού ο Γκαίρινγκ ήταν και αρχηγός της πρωσικής αστυνομίας, μέσω της οποίας βοήθησε σημαντικά στην καθιέρωση του νέου εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος. Απομάκρυνε 22 εκ των 32 αρχηγών της αστυνομίας και τους αντικατέστησε με εθνικοσοσιαλιστές. Επίσης ενίσχυσε την αστυνομία με 50.000 μέλη των οργανώσεων [[SA]], [[Schutzstaffel|SS]] και [[Stahlhelm]].<br />
Με την αναδιοργάνωση του ειδικού τμήματος της πολιτικής αστυνομίας ίδρυσε τητην μυστική κρατική αστυνομία ([[Gestapo]]). Ο πρώτος της αρχηγός ήταν ο [[Ρούντολφ Ντιλς]], ένας συγγενής του Γκαίρινγκ.<br />
Τον Ιούνιο του 1934 οργάνωσε στα πλαίσια της [[η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών|Νύχταςνύχτας των μεγάλων μαχαιριών]] τητην δολοφονία πολυάριθμων πολιτικών αντιζήλων, όπως του [[Ερνστ Ρεμ]] και άλλων, κυρίως στελεχών των SA.
 
Τον Απρίλιο του 1935 ο Γκαίρινγκ νυμφεύθηκενυμφεύεται την ηθοποιό Έμμυ Ζόννεμαν (Emmy Sonnemann), παρά τις αντιρρήσεις υψηλόβαθμων στελεχών του [[NSDAP|Κόμματος]] και ιδιαίτερα του [[Γιόζεφ Γκέμπελς]].<ref>William Shirer, ''The Berlin Diaries'', εγγραφή της 9ης Απριλίου 1935</ref>
 
==== Προετοιμασία του πολέμου ====
Βάσει της [[συνθήκη των Βερσαλλιών|Συνθήκης των Βερσαλλιών]], απαγορευόταν αυστηρά στην Γερμανία να διατηρεί πολεμική αεροπορία. Ο Χίτλερ, αγνοώντας τελείως την συνθήκη των Βερσαλλιών, έδωσε εντολή στον Γκαίρινγκ στις [[26 Φεβρουαρίου]] του [[1935]] να οργανώσει τη νέα πολεμική αεροπορία ([[Luftwaffe]]) του Ράιχ, με κύριο σκοπό την δημιουργία ισχυρού πολεμικού παράγοντα. Ο Γκέρινγκ υπήρξε το αδιαφιλονίκητο "αφεντικό" της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας της εποχής, δηλώνοντας πως "κάθε τι που πετά μου ανήκει"<ref>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα, 19661964</ref> Η [[Γαλλία]] και το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] δεν αντέδρασαν στην παραβίαση αυτή της συνθήκηςΣυνθήκης, όπως δεν αντέδρασαν και σε πολλές άλλες παραβιάσεις της συνθήκης των Βερσαλλιών από τον Χίτλερ. Με αυτόν τον τρόπο τα έθνη αυτά θέλησαν να αποτρέψουν τον κίνδυνο νέου παγκοσμίου πολέμου (βλ. ''Appeasement Policy'' (πολιτική κατευνασμού) του [[Νέβιλ Τσάμπερλεν]]). <br />
Οργανώνοντας τητην Λούφτβάφφε (Luftwaffe), ο Γκαίρινγκ προώθησε κυρίως την κατασκευή επιθετικών αεροσκαφών (βομβαρδιστικών), παραμελώντας έτσι την εναέρια άμυνα σε μεγάλο βαθμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Λούφτβάφφε διέθετε μόνον ένα τύπο καταδιωκτικού με ικανοποιητική απόδοση, το [[Messerschmitt Bf 109]], το οποίο, όμως, υστερούσε σε ακτίνα δράσης σε σχέση με τα αντίπαλα καταδιωκτικά.
 
Δυο χρόνια αργότερα ο Γκαίρινγκ αποφάσισε να εξετάσει, υπό τύπο δοκιμής, την δύναμη και την αποτελεσματικότητα της νέας του ΛούφτβάφφεLuftwaffe στον εμφύλιο πόλεμο της [[Ισπανία|Ισπανίας]]. Σχηματίστηκε η "Λεγεώνα Κόνδορας" (Legion Condor)", η οποία στάλθηκε στην Ισπανία, για να υποστηρίξει τον δικτάτορα [[Φρανθίσκο Φράνκο]]. Η "Λεγεώνα Κόνδορας" αποτελούνταν από αεροπλάνα τύπου [[Messerschmitt Bf 109]] και [[Junkers Ju 87]], γνωστά και ως "Στούκα" ("'''Stu'''rz'''ka'''mpfflugzeug"). Στα πλαίσια του πρώτου αυτού "τεστ", τα σκάφη της Luftwaffe κατέστρεψαν την πόλη [[Γκερνίκα (πόλη)|Γκερνίκα]] στα βορειοανατολικά της χώρας. Το φοβερό αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καταδικάστηκε από πολλά έθνη και διαιωνίστηκε από τον [[Πάμπλο Πικάσο]] στον διασημότερο του πίνακα, τητην ''[[Γκερνίκα (ζωγραφική)|Γκερνίκα]]''.
 
Στις [[18 Οκτωβρίου]] [[1936]] ο Χίτλερ όρισε τον Γκαίρινγκ επικεφαλής του ''τετραετούς σχεδίου''. Το σχέδιο αυτό απέβλεπε στην προετοιμασία του πολέμου σε στενή συνεργασία με τη γερμανική βιομηχανία, μεταξύ άλλων και μέσω της πραγματοποίησης της οικονομικής αυτάρκειας της [[Γερμανία|Γερμανίας]]. Για τον σκοπό αυτό ο Γκαίρινγκ ίδρυσε τον Ιούλιο του [[1937]] την κρατική επιχείρηση παραγωγής χάλυβα ''"Reichswerke Hermann-Goring"'', η οποία, το [[1944]], ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα στην [[Ευρώπη]].
 
Στις [[30 Αυγούστου]] [[1939]] διορίστηκε πρόεδρος του αμυντικού συμβουλίου του Ράιχ. Μια μέρα αργότερα, στις [[31 Αυγούστου]], ο Γκαίρινγκ οδήγησε τητην Λουφτβάφφε στην επίθεση κατά της [[Πολωνία|Πολωνίας]]. Ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] άρχιζε.
 
=== Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ===
Γραμμή 61:
Στην ακμή των στρατιωτικών του επιτυχιών ο Γκαίρινγκ έλαβε, στις [[19 Ιουλίου]] [[1941]], την υψηλότερη στρατιωτική βαθμίδα, η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για αυτόν για να βρίσκεται στην στρατιωτική ιεραρχία πάνω από τους στρατάρχες. Από εδώ και μέχρι την κατάρρευση του καθεστώτος έφερε τον τίτλο ''"Reichsmarschall des Großdeutschen Reiches"'' (Στρατάρχης του Μείζονος Γερμανικού Κράτους). Μόνο δύο εβδομάδες αργότερα έδωσε στον [[Ράινχαρντ Χάιντριχ|Χάιντριχ]] την εντολή να οργανώσει την "[[Τελική λύση]]" του εβραϊκού ζητήματος.
 
Όμως, το ίδιο καλοκαίρι η ''Luftwaffe'' υπέστη μεγάλη και κρίσιμη ήττα στην [[Μάχη της Αγγλίας]]. Η εξασφάλιση της εναέριας υπεροχής έναντι της [[Αγγλία|Αγγλίας]], όπως και η εξολόθρευση της [[Ηνωμένο Βασίλειο|βρετανικής]] βιομηχανίας εξοπλισμών ήταν στόχοι, στους οποίους η πολεμική αεροπορία του Γκαίρινγκ τελικά δεν ήταν σε θέση να αντεπεξέλθει ούτε ποιοτικά ούτε ποσοτικά. Τα βρετανικά αεροσκάφη του τύπου [[Hawker Hurricane|Hurricane]]{{πηγή|σχόλιο=πού τεκμηριώνεται αυτό; τα Hurricane ήταν κατώτερα των Spitfire και ίσως και από τα Me109}} και [[Supermarine Spitfire|Spitfire]] ήταν τεχνολογικά περισσότερο εξελιγμένα από τα γερμανικά [[Messerschmitt Bf 109|Me 109]], τα οποία, εκτός των άλλων, είχαν και περιορισμένη ακτίνα δράσης (μπορούσαν να μένουν μόνον 20 λεπτά πέρα από τη Μάγχη). Εκτός αυτού, οι Γερμανοί πιλότοι καταδιωκτικών εκπαιδεύθηκαν ανεπαρκώς για την προστασία βομβαρδιστικών αεροπλάνων, ένα από τα βασικά λάθη στην τακτική του Γκαίρινγκ, που στάθηκε η κύρια αιτία για τις φοβερές απώλειες της ''Luftwaffe'' πάνω από την Αγγλία. Τέλος, οι Βρετανοί είχαν εξελίξει ένα τεχνολογικά επαναστατικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης το οποίο αρχικά ονομάσθηκε RDF και μετεξελίχθηκε στο [[ραντάρ]], το οποίο τους βοήθησε σημαντικά στην αντιμετώπιση των εισβολών των γερμανικών αεροσκαφών.
 
Μετά από την απώλεια μεγάλου αριθμού αεροσκαφών στις αερομαχίες, οι Γερμανοί σταμάτησαν τις επιθέσεις και τα σχέδια απόβασης στην Αγγλία, που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, αναβλήθηκαν επ' αόριστον. Αυτό ντε φάκτο σήμαινε την γερμανική ήττα στην [[Μάχη της Αγγλίας]]. Την άνοιξη του [[1941]] οι εναέριες δυνάμεις μετατοπίστηκαν στην πλειονότητά τους στην Ανατολήανατολή για τον προσεχή πόλεμο ενάντια στη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Δ.)|Σοβιετική Ένωση]]. Με την αποτυχία του στην Αγγλία, ο Γκαίρινγκ έχασε την εκτίμηση του [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] και μεγάλο μέρος της επιρροής του στη ναζιστική ιεραρχία. Η αποτυχία αυτή ήταν συγχρόνως και η πρώτη ήττα του [[Τρίτο Ράιχ|Τρίτου Ράιχ]] στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Τέλος, με την γερμανική ήττα στο σοβιετικό [[Στάλινγκραντ]], στις αρχές του [[1943]], η επιρροή και η φήμη του Γκαίρινγκ χάθηκαν οριστικά.
 
Κι όμως, ο Χίτλερ αρνήθηκε, τον Ιούλιο του [[1943]], να τον απολύσει από αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας, αγνοώντας την εσωκομματική και δημόσια κριτική που αντιμετώπιζε ο Γκαίρινγκ. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους μεταδόθηκε ραδιοφωνικά η τελευταία του ομιλία. Αποσυρόταν, σταδιακά, όλο και περισσότερο από την δημοσιότητα.
Γραμμή 71:
=== Δίκη, καταδίκη και θάνατος ===
[[Αρχείο:Defendants in the dock at the Nuremberg Trials.jpg|thumb|Ο '''Χέρμαν Γκαίρινγκ''' στην [[δίκη της Νυρεμβέργης]] (πρώτη σειρά, πρώτος από πάνω)]]
Το [[1946]], ωςσαν εθνικοσοσιαλιστής υψηλότατης βαθμίδας, ο Γκαίρινγκ κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε στη [[δίκη της Νυρεμβέργης]] για τα εξής:
 
* ''Συνωμοσία για την κατάκτηση της απολύτου εξουσίας στη Γερμανία''
Γραμμή 81:
 
== Σημειώσεις, αναφορές ==
* {{παραπομπές}}James Joll, «Η Ευρώπη 1870-1970», μετάφραση Ελπίδα Κ. Βόγλη, επιμέλεια Λουκής Ι. Χασιώτης, Εκδόσεις Βάνιας/ σειρά Ίστωρ, Θεσσαλονίκη 2006
{{παραπομπές}}
* Βασίλης Ραφαηλίδης, «Θερμοί και Ψυχροί πόλεμοι. Δημοκράτες και Φασίστες εναντίον Κομμουνιστών. Δημοκράτες και Κομμουνιστές εναντίον Φασιστών», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 1996.
* James Joll, «Η Ευρώπη 1870-1970», μετάφραση Ελπίδα Κ. Βόγλη, επιμέλεια Λουκής Ι. Χασιώτης, Εκδόσεις Βάνιας/ σειρά Ίστωρ, Θεσσαλονίκη 2006
* Βασίλης Ραφαηλίδης, «Θερμοί και Ψυχροί πόλεμοι. Δημοκράτες και Φασίστες εναντίον Κομμουνιστών. Δημοκράτες και Κομμουνιστές εναντίον Φασιστών», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 1996.
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==