Υπερπόντιοι νομοί και περιοχές: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 15:
Η [[Μαγιότ]], πρώην [[υπερπόντια κτήση]] έχουσα <span>ειδικό</span> καταστατικό (ημιαυτόνομος νομός), κατέστη το πέμπτο DOM και μία ανεξάρτητη ημιαυτόνομη περιοχή στις 31 Μαρτίου 2011, έπειτα από την υπερψήφιση του [[Δημοψήφισμα για την νομαρχιοποίηση της Μαγιότ|δημοψηφίσματος της 29ης Μαρτίου 2009]], με ποσοστό 95,2 % επί του συνόλου των κατοίκων της να ψηφίζουν θετικά.
== Ιστορία ==
Οι πέντε υπερπόντιοι νομοί είναι πρώην [[Γαλλική Αποικιακή Αυτοκρατορία|αποκίες]], οι οποίες παρέμειναν στην κατοχή των Γάλλων, σχεδόν αδιάλειπτα, από την ίδρυσή τους στα μέσα του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]] ([[19ος αιώνας|19ου]] για την Μαγιότ). Η γαλλική εθνικότητα παραχωρήθηκε στο σύνολο των κατοίκων της [[Γουαδελούπη]]ς, της [[Γαλλική Γουιάνα|Γουιάνας]], της [[Μαρτινίκα]]ς και της [[Ρεϋνιόν]] το 1848. Το καταστατικό του υπερπόντιου νομού τους παραχωρήθηκε μέσω του νόμου της 19ης Μαρτίου 1946<ref>{{Légifrance|url=http://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=LEGITEXT000006068018|text=Loi {{n°}}46-451 du 19 mars 1946}} tendant au classement comme départements français de la Guadeloupe, de la Martinique, de la Réunion et de la Guyane française.</ref>, καταστατικό υπέρ του οποίου ο [[Αιμέ Σεζαίρ]], τότε [[βουλευτής]], είχε τοποθετηθεί.
Το άρθρο 4 του νόμου n° 46-2385 της [[27η Οκτωβρίου|27ης Οκτωβρίου]] [[1946]], ''περί της σύνθεσης και εκλογής της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης''<ref>Loi n° 46-2385 du 27 octobre 1946 sur la composition et l'élection de l'Assemblée de l'Union française, publiée au ''[[Journal officiel de la République française]]'' du 28 octobre 1946, p. 9178.</ref>, αποτελεί την πρώτη επίσημη καταγραφή τους: οι τρεις [[γαλλικοί νομοί της Αλγερίας]], η [[Γουαδελούπη]], η [[Γαλλική Γουιάνα]], η [[Μαρτινίκα]] και η [[Ρεϋνιόν]]. Το [[Συμβούλιο της Επικρατείας (Γαλλία)|Συμβούλιο της Επικρατείας]]<ref>Conseil d'État — Avis n° 240-528 du 27 mars 1947, ''Études et documents'', 1956, p. 63 : « ''il résulte des dispositions des articles 66 et 67 de la Constitution [du 27 octobre 1946], éclairées par l'article 4 de la loi n° 46-2385 sur la composition et l'élection de l'Assemblée de l'Union française, que les départements algériens sont des départements d'outre-mer'' » ; et — Avis du 6 février 1949, ''Études et documents'', 1956, p. 84.</ref> και το [[Ακυρωτικό Δικαστήριο (Γαλλία)|Ακυρωτικό Δικαστήριο]]<ref>Cour de cassation — Arrêt du 18 février 1949, ''Revue juridique et politique de l'Union française'', 1949, p. 204 — Arrêt du 24 juin 1949, ''ibid.'', p. 337 et — Arrêt du 2 février 1950, Dalloz, 1950, 297.</ref> έκριναν μετά την ψήφιση αυτού του νόμου ότι οι [[Γαλλικοί νομοί της Αλγερίας|αλγερινοί νομοί]] ήταν, πράγματι, υπερπόντια νομοί. Ο αριθμός των νομών της Αλγερίας ποίκιλλε μεταξύ τριών και δεκαπέντε το χρονικό διάστημα μεταξύ του 1946 και της αλγερινής ανεξαρτησίας το 1962.
Το [[Σαιν-Πιέρ-ε-Μικελόν]] αποτέλεσε το πέμπτο DOM μετά το 1976<ref>{{Légifrance|url=http://www.legifrance.gouv.fr:80/jopdf/common/jo_pdf.jsp?numJO=0&dateJO=19760720&pageDebut=04323&pageFin=&pageCourante=04323|text=Loi n° 76-664 du 19 juillet 1976}} relative à l'organisation de Saint-Pierre-et-Miquelon.</ref> à 1985<ref>Loi n° 85-595 du 11 juin 1985, publiée au Journal officiel de la République française du 14 juin 1985, p. 6551 : http://www.legifrance.gouv.fr:80/jopdf/common/jo_pdf.jsp?numJO=0&dateJO=19850614&pageDebut=06551&pageFin=&pageCourante=06551.</ref>, προτού καταστεί μία ημιαυτόνομη περιοχή με ειδικό καθεστώς και, μετά το 2007, μία υπερπόντια κτήση.
Η [[Μαγιότ]] αποτελεί το πέμπτο DOM <span>και ανεξάρτητη ημιαυτόνομη περιοχή</span>από το 2011, αφότου έφερε για διάστημα δέκα ετών τον τίτλο του ημιαυτόνομου νομού.
== Σημειώσεις ==
| |||