Χρένο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Google translate από το αγγλικό άρθρο έγινε; Που ακούστηκε ξανά η έκφραση «Αυξάνεται έως και 1,5 μέτρα (4,9 πόδια) ψηλά»; Και ποιος νοιάζεται για πόδια; |
Dada (συζήτηση | συνεισφορές) +{{παραπομπή}}, δεν επαληθεύονται οι πληροφορίες από τις πηγές που δίνονται |
||
Γραμμή 14:
| binomial_authority = [[Philipp Gottfried Gaertner|G.Gaertn.]], [[Bernhard Meyer|B.Mey.]] & [[Johannes Scherbius|Scherb.]]
}}
Το '''Χρένο''' (''Armoracia rusticana'', συν. ''Cochlearia Armoracia'') είναι ένα ποώδες, πολυετές φυτό της οικογένειας των Σταυρανθών{{παραπομπή}}<ref>{{cite web |author= |title=syntages/horseradish_saltsa_xrenou|url=http://greekcook.gr/|publisher= |date= |accessdate=16 Ιανουαρίου 2015}}</ref> ''(Brassicaceae)'' (η οποία επίσης περιλαμβάνει τα φυτά της μουστάρδας, ''wasabi'' (γιαπωνέζικο χρένο), του μπρόκολου και του λάχανου). Το φυτό είναι πιθανόν να προέρχεται από τη Νοτιοανατολική [[Ευρώπη]] και τη Δυτική [[Ασία]] και αργότερα μετανάστευσε στη Ν.Αμερική.{{παραπομπή}}<ref>{{cite web |author= |title=syntages/horseradish_saltsa_xrenou|url=http://greekcook.gr/|publisher= |date= |accessdate=16 Ιανουαρίου 2015}}</ref>
Είναι πλέον δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο. Φτάνει έως και τα 1,5 μέτρα σε ύψος και καλλιεργείται κυρίως για τη μεγάλη, λευκή, κωνική του ρίζα. Η συγκομιδή της ρίζας γίνεται την άνοιξη και το φθινόπωρο.{{παραπομπή}}<ref>{{cite web |author= |title=syntages/horseradish_saltsa_xrenou|url=http://greekcook.gr/|publisher= |date= |accessdate=16 Ιανουαρίου 2015}}</ref>
Η ακέραια ρίζα του χρένου δεν έχει σχεδόν καθόλου άρωμα. Όταν ωστόσο κοπεί ή τριφθεί, τα ένζυμα από τα πρόσφατα τεμαχισμένα φυτικά κύτταρα, καταρρέουν ''sinigrin'' (μια γλυκοζινολική) για την παραγωγή [[ισοθειοκυανικό αλλύλιο|ισοθειοκυανικού αλλυλίου]] ''(allyl isothiocyanate)'', (έλαιο μουστάρδας), που ερεθίζει τις βλεννογόνους μεμβράνες των κόλπων και τα μάτια. Ο τριμμένος πολτός πρέπει να χρησιμοποιείται αμέσως ή να διατηρείται για καλύτερη γεύση, στο [[ξύδι]]. Άπαξ και εκτεθεί στον αέρα ή τη θερμότητα, αρχίζει να χάνει την πικάντικη γεύση του, σκουραίνει και με την πάροδο του χρόνου, γίνεται δυσάρεστα πικρό.
| |||