Ωγκύστ ντε Σουαζέλ Γκουφιέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
Το [[1784]] εξελέγη μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας και διορίστηκε από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ' πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, όπου έφθασε τον Ιούλιο του 1785. Πραγματοποιεί ένα δεύτερο ταξίδι στην Ανατολή, τη φορά ως διπλωματικός απεσταλμένος του [[Λουδοβίκου ΙΣΤ’]] στην [[Υψηλή Πύλη]]. Ο δεύτερος τόμος του έργου του αποτελείται από δύο μέρη και περιέχει πολύτιμο αρχαιολογικό, ιστορικό και γεωγραφικό υλικό. Δεκάδες αρχαιολόγοι, φιλόλογοι, ζωγράφοι και κάθε λογής επιστήμονες είχαν συγκεντρώσει τo υλικό ύστερα από πολύμοχθη αναζήτηση στην ηπειρωτική και νησιωτική 'Ελλάδα, που κράτησε χρόνια ολόκληρα. Του χρεώνεται όμως ότι δεν προέβη σε κάποια ''"ηθική ανταπόδοση"'' για την ''"πνευματική τους προσφορά"''. Συνήθως ο Γκουφιέ προέβαλε το δικό του όνομα και μόνο ''"σε μερικούς χάρτες και πίνακες...κάνει την παραχώρηση να σημείωση με τα μικρότερα στοιχεία το όνομα των σχεδιαστών ή τα αρχικά τους"''<ref>Σιμόπουλος Κυριάκος, 'Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα', τόμ. Β' (1700-1800), 8η έκδ., Στάχυ, Αθήνα 1999, σελ. 387.</ref>.
Το χρονικό του, όταν βρίσκει στοιχεία που παραπέμπουν στην αρχαία Ελλάδα, διακρίνεται από ένα θερμό φιλελληνισμό. Όπως γράφει το [[1782]]: ''"Στους ορεσίβιους διατηρείται το πνεύμα της ελευθερίας που ζωογόνησε τους αρχαίους Έλληνες"''<ref>"Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", τόμ. ΙΑ', ''Ο ελληνισμός υπό ξένη κυριαρχία, περίοδος 1669-1821, Τουρκοκρατία - Λατινοκρατία'', Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα 1975, σελ. 147A.</ref>.
Γραμμή 19:
==Το ζήτημα της Αρχαιοκαπηλίας==
[[Αρχείο:Northeast Aegean - Choiseul-Gouffier, Voyage pittoresque de la Grèce, Paris, 1809.jpg|thumb|Χάρτης του βορειοανατολικού [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]], Σουαζέλ Γκουφιέ, 1809]]Είναι πραγματικότητα ότι ο Γκουφιέ, εξαιτίας του πάθους του για τις αρχαιότητες και όντας ''"περισσότερο αρχαιολόγος παρά διπλωμάτης"''<ref>Michael Greenhalgh, ''French military reconnaissance in the Ottoman Empire'', The Journal of Military History, (Απρ. 2002), Vol. 66, Iss. 2, σελ. 364.</ref>, είχε αναγάγει την [[αρχαιοκαπηλία]] σε ''"βασική απασχόληση του"''. Ήταν δεινός ''"γνώστης των αρχαιοτήτων της Αττικής... ενεργούσε ανασκαφές και συγκέντρωνε αντικείμενα στην κατοικία του. Με την ιδιότητα του προξένου υποδεχόταν τους περιηγητές, τους οδηγούσε στους αρχαιολογικούς χώρους και φρόντιζε να ξεπουλήση το εμπόρευμα του...Είχε πλουτίσει πολύ σύντομα με την αρχαιοκαπηλεία"''<ref>Σιμόπουλος, ''Ξένοι Ταξιδιώτες...'', τόμ. Γ2' (1810-1821), 5η έκδ., σελ. 574-575.</ref>.▼
▲Είναι πραγματικότητα ότι ο Γκουφιέ, εξαιτίας του πάθους του για τις αρχαιότητες και όντας ''"περισσότερο αρχαιολόγος παρά διπλωμάτης"''<ref>Michael Greenhalgh, ''French military reconnaissance in the Ottoman Empire'', The Journal of Military History, (Απρ. 2002), Vol. 66, Iss. 2, σελ. 364.</ref>, είχε αναγάγει την [[αρχαιοκαπηλία]] σε ''"βασική απασχόληση του"''. Ήταν δεινός ''"γνώστης των αρχαιοτήτων της Αττικής... ενεργούσε ανασκαφές και συγκέντρωνε αντικείμενα στην κατοικία του. Με την ιδιότητα του προξένου υποδεχόταν τους περιηγητές, τους οδηγούσε στους αρχαιολογικούς χώρους και φρόντιζε να ξεπουλήση το εμπόρευμα του...Είχε πλουτίσει πολύ σύντομα με την αρχαιοκαπηλεία"''<ref>Σιμόπουλος, ''Ξένοι Ταξιδιώτες...'', τόμ. Γ2' (1810-1821), 5η έκδ., σελ. 574-575.</ref>.
Το [[1785]], ως πρεσβευτής της [[Γαλλία]]ς στην [[Κωνσταντινούπολη|Πόλη]], ''"απέσπασε από τον σουλτάνο φιρμάνι με άδεια συλλογής αρχιτεκτονικών τμημάτων μνημείων και άλλων αρχαιοτήτων. Από τότε, ''"με το φιρμάνι στο χέρι και με τη βοήθεια του προξένου της Γαλλίας στην Αθήνα Fauvel"'', ο Γκουφιέ ''"φόρτωσε ολόκληρα καράβια με γλυπτά από τους αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής"''<ref>Σιμόπουλος, ''"Ξένοι Ταξιδιώτες..."'', τόμ. Α' (333-1700), σελ. 136.</ref>.
| |||