Θρασύβουλος Σταύρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο Θρασύβουλος Σταύρου ήταν φιλόλογος, ποιητής και μεταφραστής. Γεννήθηκε στην Πέτρα της Λέσβου το 1886 και φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης και μετά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όταν το 1911 πήρε πτυχίο φιλολογίας, συνέχισε για δύο χρόνια τις σπουδές του στο Μόναχο. Εργάστηκε ως καθηγητής στη Σμύρνη, γυμνασιάρχης, εκπαιδευτικός σύμβουλος και διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας (1944-45).
Στη Σμύρνη εξέδωσε την ποιητική συλλογή ''Δρόμοι και μονοπάτια'' (1921, 1971). Είχε το ψευδώνυμο Μελικέρτης. Έπειτα μετέφρασε ξένη λογοτεχνία, όπως Γκαίτε (Ελένη του δεύτερου Φάουστ, 1925), Σίλερ (Μαρία Στιούαρτ, 1932), Μολιέρο (Με το ζόρι παντρειά - Ταρτούφος - Οι κατεργαριές του Σκαρπίνου, 1950), Ουγκώ (Ρουί Μπλάνς, 1951) και Μυσέ (Μια πόρτα πρέπει να είναι ανοιχτή ή κλειστή, 1948 και Δεν πρέπει να ορκίζεσαι για τίποτα, 1950). Συνέχισε με μεταφράσεις αρχαίων συγγραφέων, όπως Μύθοι του Αισώπου (1950), Μένανδρο (1954), Αριστοφάνη (1967), Ευρυπίδη (1972), Πίνδαρο (μεταθανάτια έκδοση το 1979).
Έγγραψε τη ''Νεοελληνική μετρική'' (1930) και υπήρξε ένας από τους συγγραφείς της σχολικής Νεοελληνικής Γραμματικής (1941). Μαζί με τους Μ.Τριανταφυλλίδη, Μ.Οικονόμου έγραψε το Η γλώσσα μου (1955) και και δημοσίευσε το ''Ο μεταφραστής και αγωνιστής του δημοτικισμού'' (περιοδικό Ν.Εστία 1963 , τεύχος 73).
Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ποιότητα του μεταφραστικού του έργου το 1972. Πέθανε στην Αθήνα το 1973.