Μανώλης Καλομοίρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 5235733 από τον 87.202.161.211 (Συζήτηση)
Γραμμή 18:
 
==Βιογραφικό σημείωμα==
Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] το [[1883|1884]] από οικογένεια που καταγόταν από τη [[Σάμος|Σάμο]]. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στην [[Αθήνα]] όπου μαζί με τις γυμνασιακές του σπουδές ξεκίνησε και συστηματικές σπουδές στο [[πιάνο]]. Το [[1899]] τον βρίσκει στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου τελειώνει το γυμνάσιο. Μετά από μια μικρή σύγκρουση με την οικογένειά του (η μητέρα του τον προόριζε για γιατρό) φεύγει για την [[Βιέννη]] όπου σπουδάζει πιάνο και ανώτερα θεωρητικά. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και τον γάμο του με την Χαρίκλεια Παπαμόσχου πηγαίνει στο [[Χάρκοβο]] της Ρωσίας (1906-1910) όπου διδάσκει για ένα χρονικό διάστημα μέχρι να πάρει την απόφαση να εγκατασταθεί για πάντα στην [[Ελλάδα]] το [[1910]]. Ερχόμενος στην Ελλάδα διορίζεται καθηγητής πιάνου και ανώτερων θεωρητικών στο [[Ωδείο Αθηνών]]. Σκοπός του ήταν η δημιουργία μιας "εθνικής σχολής" στα πρότυπα ανάλογων κινημάτων από άλλες χώρες, η οποία θα συνδύαζε τον [[γερμανικό ρομαντισμό]] με ελληνικά μοτίβα. Παράλληλα, κατηγορούσε την [[Επτανησιακή Σχολή]] για "ιταλισμό" και για μη χρήση ελληνικών θεμάτων, δημιουργώντας ρήξη μεταξύ της Εθνικής και Επτανησιακής Σχολής. Ακολούθησε μια πλούσια μουσική δημιουργία όπου ο Καλομοίρης αντλεί τις εμπνεύσεις του από τη δημοτική νεοελληνική ποίηση κυρίως του [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλαμά]]. Το [[1919]] ίδρυσε το [[Ελληνικό Ωδείο]] που διεύθυνε μέχρι το [[1926]] οπότε και ίδρυσε το [[Εθνικό Ωδείο]], το οποίο διηύθυνε ως το [[1948]]. Επίσης το 1919 διορίσθηκε γενικός Επιθεωρητής, αρχιμουσικός, σε όλες τις στρατιωτικές μπάντες Αθηνών. Από τότε όμως παράλληλα με τη συνθετική του εργασία ανέπτυξε ένα τεράστιο παιδαγωγικό έργο σφραγίζοντας κάθε πτυχή της μουσικής ζωής του τόπου. Το [[1945]] εκλέχθηκε μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]. Εκτός των άλλων τιμήθηκε και με το [[Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών]] (1919) αλλά και με πολλά ελληνικά παράσημα.
 
Ο Μανώλης Καλομοίρης ήταν ανάμεσα στις μορφές που προσδιόρισαν την πολιτιστική φυσιογνωμία της Ελλάδας κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Πέθανε στην Αθήνα στις [[3 Απριλίου]] του [[1962]], σε ηλικία 79 ετών. Την Τετάρτη [[4 Απριλίου]] κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη και με τιμές που άρμοζαν στο μέγεθος και στην προσφορά του. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον [[Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών|Μητροπολιτικό Ναό]] και την παρακολούθησε πλήθος κόσμου<ref>''Μανώλης Καλομοίρης: Πεθαίνει ένας μουσικός γλωσσοπλάστης'', Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 150-151, Καθημερινή (1997)</ref>.