|
==Βιογραφικό==
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην [[Ερμούπολη]] της [[Σύρος|Σύρου]]. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός. Σε ηλικία 14 ετών έρχεται με την οικογένειά του από την Σύρο στην Αθήνα και τα πρώτα επτά χρόνια κατοικούν στο [[Χαλάνδρι]]. Το 1960 μετακομίζουν οικογενειακώς στο [[Νέο Ψυχικό]]. Το 1955 γνωρίζεται με τον [[Άγγελος Τερζάκης|Άγγελο Τερζάκη]] ο οποίος τον ωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]] ως ακροατής. Το 1956 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής [[Λυκούργος Σταυράκος|Σταυράκου]] με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, [[Γιώργος Θεοδοσιάδης|Γιώργο Θεοδοσιάδη]] και [[Γρηγόρης Γρηγορίου|Γρηγόρη Γρηγορίου]]. Το 1960 στα [[Ιωάννινα]] όπου βρέθηκε για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα. Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ''Συνοικισμός,'' με δικά του χρήματα αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο [[Μίκης Θεοδωράκης]]. Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader's Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, ''Το διευθυντήριο'' (1964) και ''Η σφαγή'' (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάζεται με το συνθέτη <nowiki>[[Χρήστος Λεοντή}ςΛεοντής| χρήστοΧρήστο Λεοντή]] </nowiki> καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967) με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της [[Δικτατορία]]ς. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο [[Παρίσι]]. Συνεργάστηκε με τον [[Δήμος Μούτσης|Δήμο Μούτση]] (''Άγιος Φεβρουάριος, ''1971) και με τον [[Γιάννης Μαρκόπουλος|Γιάννη Μαρκόπουλο]] με τονστον δίσκο ''Θητεία'' του οποίου η ηχογράφηση άρχισε το Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση. Κατά καιρούς συνεργάζεταιέχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη [[Σταύρος Κουγιουμτζής|Σταύρο Κουγιουμτζή]] και τον τραγουδιστή [[Γιώργος Νταλάρας|Γιώργο Νταλάρα]] καθώς και με τον [[Θανάσης Γκαϊφύλλιας|Θανάση Γκαϋφίλια]] στην ''Ατέλειωτη Εκδρομή'' (1975), τονττον ον Γιάννη ΣπανόΣπ, ανό, τον Γ. Ζαμπέτα, τον Σ. Κραουνάκη, τον Λ. Κηλαηδόνη, τον Γ. Χατζηνάσιο, τον Α. Βαρδή και πόλλούς άλλους. Παράλληλα γράφει και εικονογραφεί παραμύθια για παιδιά και επιμελείται την έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο: ''Ενθύμιον Σύρας'', ''Θέατρο στην Ερμούπολη'' κ.α. Την δεκαετία του ‘90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον [[Αθήνα 9,84]] και στο [[Δεύτερο Πρόγραμμα]]. Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο ''Το άγγιγμα του χρόνου''. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα ''Ο Καιρός των Χρυσανθέμων'' που τιμήθηκε με το [[Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας|Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας]] 2005. Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την [[Ακαδημία Αθηνών]].<ref name="VraveiaAk2013">[http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231282542&ref=newsletter Απονεμήθηκαν τα Βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών για το 2013], in.gr, 20 Δεκ. 2013</ref>▼
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην [[Ερμούπολη]] της [[Σύρος|Σύρου]]. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός. Σε ηλικία 14 ετών έρχεται με την οικογένειά του από την Σύρο στην Αθήνα και τα πρώτα επτά χρόνια κατοικούν στο [[Χαλάνδρι]]. Το 1960 μετακομίζουν οικογενειακώς στο [[Νέο Ψυχικό]].
Το 1955 γνωρίζεται με τον [[Άγγελο Τερζάκης|Άγγελο Τερζάκη]] ο οποίος τον ωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]] ως ακροατής. Μετά το 1955 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής [[Λυκούργος Σταυράκος|Σταυράκου]] με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, τον [[Γιώργος Θεοδοσιάδης|Γιώργο Θεοδοσιάδη]] και τον [[Γρηγόρης Γρηγορίου|Γρηγόρη Γρηγορίου]]. Το 1960 στα [[Ιωάννινα]] όπου βρέθηκε για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα. Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ''Συνοικισμός'' με δικά του χρήματα και το οποίο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και το «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο [[Μίκης Θεοδωράκης]]. Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader's Digest» όπου και έμεινε τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα μου βιβλία με διηγήματα, ''Το διευθυντήριο'' (1964) και ''Η σφαγή'' (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.
▲Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάζεται με το συνθέτη [[Χρήστος Λεοντή}ς|χρήστο Λεοντή]] καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967) με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της [[Δικτατορία]]ς. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο [[Παρίσι]]. Συνεργάστηκε με τον [[Δήμος Μούτσης|Δήμο Μούτση]] (''Άγιος Φεβρουάριος, ''1971) και με τον [[Γιάννης Μαρκόπουλος|Γιάννη Μαρκόπουλο]] με τον δίσκο ''Θητεία'' του οποίου η ηχογράφηση άρχισε το Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση. Κατά καιρούς συνεργάζεται σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη [[Σταύρος Κουγιουμτζής|Σταύρο Κουγιουμτζή]] και τον τραγουδιστή [[Γιώργος Νταλάρας|Γιώργο Νταλάρα]] καθώς και με τον [[Θανάσης Γκαϊφύλλιας|Θανάση Γκαϋφίλια]] στην ''Ατέλειωτη Εκδρομή'' (1975), τον Γιάννη Σπανό, Παράλληλα γράφει και εικονογραφεί παραμύθια για παιδιά και επιμελείται την έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο: ''Ενθύμιον Σύρας'', ''Θέατρο στην Ερμούπολη'' κ.α. Την δεκαετία του ‘90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον [[Αθήνα 9,84]] και στο [[Δεύτερο Πρόγραμμα]]. Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο ''Το άγγιγμα του χρόνου''. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα ''Ο Καιρός των Χρυσανθέμων'' που τιμήθηκε με το [[Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας|Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας]] 2005.
Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την [[Ακαδημία Αθηνών]].<ref name="VraveiaAk2013">[http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231282542&ref=newsletter Απονεμήθηκαν τα Βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών για το 2013], in.gr, 20 Δεκ. 2013</ref>
==Βραβεύσεις==
* (2005) [[Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας|Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας]] για το μυθιστόρημά του "Ο καιρός των χρυσανθέμων".
* (2013) Βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, για το σύνολο του έργου του., [[Ακαδημία Αθηνών]].
==Εργογραφία==
* (2011) Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, Μεταίχμιο
* (2011) Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, Μεταίχμιο
* (2011) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
* (2011) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
* (2011) Πριν απ' το ηλιοβασίλεμα, Μεταίχμιο
* (2008) Βλέμματα από την Ελλάδα, Μεταίχμιο
* (2008) Παραμονή Πρωτοχρονιάς, Άμμος
* (2008) Παραμονή Χριστουγέννων, Άμμος
* (2007) Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, Μεταίχμιο
* (2007) Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, Μεταίχμιο
* (2007) Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, Μεταίχμιο
* (2006) Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, Μεταίχμιο
=== Πεζογραφία ===
'''Μυθιστορήματα'''
*(2004) Ο καιρός των χρυσανθέμων»<ref name=auto1>Συνέντευξη στον Δημήτρη Τερζή, op.cit.</ref>., Μεταίχμιο,». (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005)
*(2006) Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, Μεταίχμιο
*(2008) Άνθρωπος στο πηγάδι, Μεταίχμιο
'''Μαρτυρίες-Ιστορικά'''
*(2002) Είναι αρρώστια τα τραγούδια (Ανθολόγηση κειμένων του συγγραφέα. Επιμέλεια σειράς Θανάσης Θ. Νιάρχος), Καστανιώτης
*(2005) Η δεκαετία του '60 (μαζί με τον Θανάση Θ. Νιάρχο, Καστανιώτης
*(2013) Μαύρα Μάτια - Ο Μάρκος Βαμβακάρης και η συριανή κοινωνία στα χρόνια 1905-1920, Μεταίχμιο
<div style='text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;'>
''Φύλαξες τα χρυσά φιλιά μες στ' αργυρά κουτάκια.''<br>''Φύλλα ξερά της δάφνης και φύλλα Παραδείσου.''<br>''Μες στα βιβλία της αγάπης και μέσα στα λευκώματα''<br>''κι αυτό που δεν μπορεί να υποσχεθεί.''
''Φύλλα ξερά της δάφνης και φύλλα Παραδείσου.''<br>
''Μες στα βιβλία της αγάπης και μέσα στα λευκώματα''<br>
''κι αυτό που δεν μπορεί να υποσχεθεί.''
</div>
<div style='text-align: right; direction: ltr; margin-left: 1em;'>
''Από το ποίημα: Μες στα βιβλία της αγάπης, ''<br>''συλλογή: "Η πόρτα της Πηνελόπης"''
''συλλογή: "Η πόρτα της Πηνελόπης"''
</div>
Ο Ελευθερίου, κατά την προσφιλή τακτική του έχει δουλέψει εξονυχιστικά τα βιβλία του: «''Τα μυθιστορήματα με απασχόλησαν τα τελευταία 13 14 χρόνια. Έγραφα μέρα, νύχτα, δεν είδα διακοπές, δεν είδα γιορτές τίποτα''»<ref name=auto1>Συνέντευξη στον Δημήτρη Τερζή, op.cit.</ref>. Εξάλλου, όπως έχει παραδεχθεί: «''Ποτέ δεν έγραψα κάτι, χωρίς να γίνουν μετά άπειρες αλλαγές. Ποτέ δεν έγραψα μια πρόταση, χωρίς να κάτσω από πάνω της 100 και 200 φορές να την ξαναδώ, με διαφορετική διάθεση, διαφορετική ώρα και μέρα. Το κοιτάζω, το βλέπω, με αγανακτεί, το ξανακοιτάζω, το δέρνω, μένω εκεί. Αν δεις κάτι που έχεις γράψει και σου αρέσει πολύ, τότε υπάρχει πρόβλημα. Φαίνονται ξέρετε τα εύκολα πράγματα. Δεν τσιμπάει ο αναγνώστης''».<ref name=auto1 />
Το [[2007]] εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων «Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ» «''Το διήγημα, ως φόρμα είναι δυσκολότερο από ένα μικρό μυθιστόρημα. Πρέπει να εξαντλήσεις όλη σου την τεχνική και να γράψεις μια ολοκληρωμένη, συνοπτική ιστορία χωρίς να παραλείψεις στις περιγραφές σου τίποτα από την ψυχολογία των ηρώων σου και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα διηγήματα της «Μελαγχολίας...» γράφονται επί πολλά χρόνια. Με είχαν στοιχειώσει. …. Το «λάθος» στο διήγημα είναι θανατηφόρο. Το τινάζει στον αέρα''».<ref>Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη, Greek American News Agency</ref> ▼
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε και το θεατρικό του έργο «Μπλε μελαγχολία» σε συλλογική έκδοση με άλλους γνωστούς συγγραφείς. Αναμένεται η έκδοση και άλλων μυθιστορημάτων που ο συγγραφέας δεν έχει αποφασίσει να εκδώσει ακόμα.
▲Το [[2007 ]] που εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων «Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ» , «ο συγγραφέας επισημαίνει σε συνέντευξη: "''Το διήγημα, ως φόρμα είναι δυσκολότερο από ένα μικρό μυθιστόρημα. Πρέπει να εξαντλήσεις όλη σου την τεχνική και να γράψεις μια ολοκληρωμένη, συνοπτική ιστορία χωρίς να παραλείψεις στις περιγραφές σου τίποτα από την ψυχολογία των ηρώων σου και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα διηγήματα της «Μελαγχολίας...» γράφονταιγράφονταν επί πολλά χρόνια. Με είχαν στοιχειώσει. …. Το «'λάθος »' στο διήγημα είναι θανατηφόρο. Το τινάζει στον αέρα "'' ».<ref>Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη, Greek American News Agency</ref>
O ίδιος παραδέχεται χαριτωμένα: «''Εγώ θα έλεγα πάλι ότι ήμουν τυχερός. Μέσα από τα τραγούδια γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους, κέρδισα χρήματα, χρήματα τόσα ώστε να ζω αξιοπρεπώς για πάρα πολλά χρόνια και να αγοράζω πράγματα που με ενδιέφεραν. Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου. Τώρα, αν όλα αυτά τα πράγματα είναι καταξίωση και όντως έκανα κάτι σημαντικό, τι να πω, φαίνεται ότι πρέπει να υπάρχει κάπου μια αλήθεια σε όλες αυτές τις υπερβολές''».<ref>Συνέντευξη στον Δημήτρη Τερζή, περιοδικό "ΛΙΜΑΝΙ, στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2006. (αναδημοσίευση στο διαδίκτυο από [http://ithilien.pblogs.gr/2007/03/ta-leme-me-ton-mano-eleftherioy.html ithilien.pblogs.gr])</ref>
| 