Η λύση αυτή εξυπηρετούσε τους κατακτητές και ήταν επίσης σωτήρια για το Ζαγόρι, καθώς πρόσθετε θεσμικούς κανόνες στους γεωγραφικούς παράγοντες, που το καθιστούσαν φυσικό καταφύγιο. Το Ζαγόρι ποτέ δεν διαμελίστηκε για να μοιρασθεί σε Τούρκους γαιοκτήμονες. Απέκτησε μεγάλο πληθυσμό εμπόρων με δεσμούς με τη [[Ρουμανία]], τη [[Ρωσία]] και την [[Κωνσταντινούπολη]], που κατέληξε να γίνει η κυρίαρχη τάξη στην περιοχή και συνέβαλε στη σχετική ευημερία που απολάμβανε το Ζαγόρι στην περίοδο της [[Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα|Τουρκοκρατίας]].
ΑπόTo τον 17ο17o αιώνα,καθώςσυμπεριελήφθησαν οστο πληθυσμόςτηςΚοινόν περιοχήςτων αυξάνεται ραγδαία,Ζαγορισίων και υπότα τοχωριά καθεστώςτου Δυτικού της αυτονομίαςΖαγορίου, επιφανείςέτσι Ζαγορήτες,ώστε ασχολούνται μεαπό το εμπόριο.1678 Τοο Ζαγόρισυνολικός αποκτάαριθμός ισχυρούςχωριών εμπορικούςστο δεσμούςΖαγόρι μεείχε τηναυξηθεί [[Κωνσταντινούπολη]],σε τις60. [[ΠαραδουνάβιεςΚατά Ηγεμονίες]]το και18ο τηαιώνα [[Ρωσία]]. Τοτο βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού ανέβηκε κατακόρυφα, με την ίδρυση σχολείων και βιβλιοθηκών σε κάθε χωριό. Η ευημερία της περιοχής και η πνευματική άνθηση του τόπου συνεχίστηκε με αμείωτοτην ρυθμόίδρυση καισχολείων τοντόσο 18οαρρένων αιώνα, όπου ιδρύθηκανόσο και σχολειά θηλέων, κατασκευάστηκαν [[μύλος|μύλοι]] για να αλέθουν καλαμπόκι, περίτεχνα κατασκευασμένες βρύσες (κρήνες) και πετρόχτηστα ''γιοφύρια'' που είναι διάσπαρτα στην περιοχή. ΠρωτοτυπίαΗ γιαπαραδοσιακή τηνιατρική περιοχήάνθησε αποτελείμε καιτη ημορφή ακμήτων μιας" μορφήςγιατρών ιατρικήςτο Βίκου", όπουπου οσυγκέντρωναν γιατρόςβότανα έκανεγια χρήσητα θεραπευτικώνσκευάσματά βοτάνων,τους καθώςαπό η περιοχή τουτο [[Φαράγγι του Βίκου|Βίκου]]. είναιΗ πλούσιααυξανόμενη σεευημερία βότανα.βοηθούμενη Είχεαπό γίνειπρονόμια, λόγοςπου είχαν αποκτήσει [[Φαναριώτες]] καταγόμενοι από το Ζαγόρι, και γιαδωρεές από ομογενείς, επέτρεψαν την ίδρυσηανέγερση εκπαιδευτικούαρκετών ιδρύματοςσχολείων, εφάμιλλουπου μεμερικά πανεπιστήμιοεπιβιώνουν ακόμη, όπως η ''Κοινή Σχολή Ελληνικών Μαθημάτων'' στο [[Μονοδένδρι]] από τοντους αδελφούς [[ΝεόφυτοςΜάνθος Δούκαςκαι Γεώργιος Ριζάρης|ΝεόφυτοΜάνθο Δούκακαι Γεώργιο Ριζάρη]] (1835). Οι αδελφοί ίδρυσαν επίσης τη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή στην Αθήνα (1844), ενόσω το ίδιο το ζαγόρι ήταν ακόμη υπό Οθωμανική κυριαρχία. Οι αδελφοί Ιωάννης και Δημήτριος Αναγνωστόπουλος από το [[Δίλοφο]] ίδρυσαν την ''Αναγνωστοπούλειο'' στη γενέτειρά τους και συνέβαλαν στις δαπάνες για τη Ζωσιμαία Σχολή στα Ιωάννινα. Ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος από το Πάπιγκο έχτισε εκεί την ''Καλλίνειο Σχολή'' και στην Κόνιτσα την ''Αναγνωστοπούλειο Σχολή''. Ως συνέπεια των πολλών αυτών σχολείων η Ελληνική γλώσσα διατηρήθηκε στην περιοχή.
Μετά το 1860 ξεκινάει ο σταδιακός οικονομικός και εμπορικός μαρασμός, κυρίως λόγω της [[Βιομηχανική Επανάσταση|Βιομηχανικής Επανάστασης]].
