Renault 25: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27:
 
Το Renault 25 ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός σχεδόν σε κάθε πτυχή, σε σύγκριση με τα Renault 20 / 30 που αντικατέστησε. Το 5-πορτο liftback αμάξωμά του είχε σχεδιαστεί από τους Gaston Juchet και Robert Opron (ο τελευταίος ήταν εξαιρετικά διάσημος, ως ο σχεδιαστής του [[Citroën SM]] του [[1970]]) και έφερε πολλά εντυπωσιακά στοιχεία, με κυριότερο το καμπυλωτό πίσω [[παρμπρίζ]], που του έδιναν ένα ύφος notchback. Το σχέδιό του, αποσκοπούσε στο να δώσει στο αυτοκίνητο μία ξεχωριστή προσωπικότητα, προκειμένου να επιτύχει προτίμηση των καταναλωτών και εκτός Γαλλίας.
[[Αρχείο:Renault25ts.jpg|thumb|260px|left|Η βασική έκδοση TS του Renault 25 Φάσης 1.]]
 
Επιπρόσθετα, το 25 ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα που σχεδιάστηκαν εξαρχής για αεροδυναμική απόδοση. Ο [[Αεροδυναμική|αεροδυναμικός συντελεστής]] Cd ήταν μόλις 0,31 και ήταν βασικός παράγοντας για τη βελτίωση της οικονομίας καυσίμου. Κατά το λανσάρισμα, το 25 ήταν σαφώς το καλύτερο μοντέλο της κατηγορίας Ε στην οικονομία καυσίμου, με τιμές από 7 έως 13 λίτρα / 100 χλμ. ανάλογα με την έκδοση. Η βασική έκδοση TS για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έφερε τον ανεπίσημο τίτλο του πιο αεροδυναμικού αυτοκινήτου μαζικής παραγωγής παγκοσμίως, με Cd μόλις 0,28 - αν και πρέπει να τονιστεί ότι η έκδοση αυτή δεν είχε εξωτερικό καθρέπτη συνοδηγού και πίσω υαλοκαθαριστήρα τα πρώτα χρόνια, ενώ και τα ελαστικά της ήταν μικρότερου πάχους.
 
Το Renault 25 επαινέθηκε επίσης για την άνεσή του κατά την οδήγηση και τον εύκολο χειρισμό του, παρά την ελαφρά υποστροφή στις εκδόσεις V6 Turbo. Ένα πρόσφατα σχεδιασμένο μηχανικό κιβώτιο απέσπασε εγκωμιαστικά σχόλια για την ομαλότητα και ακρίβειά του. Επίσης, αν και το [[Φουτουρισμός|φουτουριστικό]] εσωτερικό του (που είχε σχεδιαστεί από τον Ιταλό σχεδιαστή [[Μαρτσέλλο Γκαντίνι]], με εξαιρετικά υψηλό ίματζ από την μακροχρόνια καριέρα του στην [[Lamborghini]]) ήταν αμφιλεγόμενο, το 25 κέρδισε μεγάλη εκτίμηση για τον ήσυχο, ευρύχωρο και καλοφωτισμένο θάλαμο επιβατών.
[[Αρχείο:Renault 25 Baccara 001.JPG|thumb|300px|right|Η κορυφαία έκδοση Baccara του Renault 25. Φαίνεται καθαρά το καμπυλωτό πίσω παρμπρίζ του μοντέλου.]]
 
Τα επίπεδα εξοπλισμού ήταν επίσης υψηλά για τα δεδομένα της [[δεκαετία 1980|δεκαετίας του 1980]] και έθεσαν νέα πρότυπα για τα γαλλικά αυτοκίνητα. Το 25 προσέφερε μεταξύ άλλων, ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός και πίσω, με δυνατότητα one-touch πάνω και κάτω για το παράθυρο του οδηγού, φωνητικά προειδοποιητικά σήματα και από τα πρώτα παγκοσμίως πλήκτρα / χειριστήρια στο τιμόνι για το στερεοφωνικό ηχοσύστημα. Για πρώτη φορά μετά τον [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]], η Renault φαινόταν να έχει μία ρεαλιστική πιθανότητα να σπάσει το γερμανικό κατεστημένο της αγοράς πολυτελών μοντέλων στα κράτη εκτός Γαλλίας.
 
==Προβλήματα αναξιοπιστίας==
[[Αρχείο:R25 baccie.jpg|thumb|300px|left|Το πολυτελές σαλόνι του Renault 25 Baccara.]]
 
Αυτό το μεγάλο όραμα δυστυχώς καταστράφηκε από εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα κατασκευής στα τρία πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του 25. Επαναλαμβανόμενες, απρόβλεπτες βλάβες, προβλήματα στα ηλεκτρονικά, καθώς και ελαττώματα συναρμολόγησης κάθε είδους, σε συνδυασμό με αδιαφορία και έλλειψη συνεργασίας στον τομέα του σέρβις και της γενικότερης εξυπηρέτησης των πελατών, κατάφεραν ένα μοιραίο πλήγμα στις εξαγωγικές πωλήσεις. Επιπλέον, τα πρώτα μοντέλα εισέπραξαν αρνητικά σχόλια για μη επαρκώς ισχυρά φρένα, μειονέκτημα που επιλύθηκε από την σεζόν του [[1987]], με νέα ισχυρότερα φρένα.
 
Από την άλλη πλευρά, η στάση της προτίμησης των πελατών της γαλλικής αγοράς προς εθνικά προϊόντα, έδωσε στη Renault την ευκαιρία να αλλάξει το κλίμα. Οι αφίξεις στο τιμόνι της Renault των Georges Besse και Raymond Lévy (ο τελευταίος είναι γνωστό ότι αναγνώρισε την κάκιστη ποιότητα κατασκευής του 25, αναφέροντας σε κάποια δημόσια συνέντευξη ότι το προσωπικό του εταιρικό Renault 25 κατέληγε τακτικά στα συνεργεία, με συχνότητα μία φορά / μήνα!) ήταν το σημείο καμπής όσον αφορά την ποιότητα κατασκευής και κατάφερε να τραβήξει και πάλι τα βλέμματα της αγοράς στα πολλά ισχυρά σημεία του αυτοκινήτου. Αν και ήταν πολύ αργά για να αλλάξει αυτή την κατάσταση εκτός Γαλλίας, το 25 διατήρησε πολύ καλές πωλήσεις στην εγχώρια αγορά.
[[Αρχείο:Renault 25 with Canal.jpg|thumb|300px|right|Renault 25 Φάσης 1 σε φωτογραφία του 1988.]]
 
Το πιο μελανό σημείο του Renault 25 όμως, ήταν το προαιρετικό αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Αρχικά έφερε τα 3-τάχυτα αυτόματα κιβώτια MJ3 και 4141, ενώ από το [[1988]] το 4-τάχυτο αυτόματο AR4, το οποίο μεταγενέστερα χρησιμοποιήθηκε και στο [[Renault Safrane]], ως AD4 / AD8. Σχεδόν όλα τα Renault 25 που κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα, φέρουν το στάνταρ 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, επειδή ελάχιστα αυτοκίνητα με αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων έχουν διασωθεί. Η αυτόματη μετάδοση από μόνη της δεν ήταν τόσο κακή, αλλά η κακή ποιότητα και ο άστοχος σχεδιασμός και τοποθέτηση του ψύκτη ATF στο Renault 25, ιδίως όσον αφορά το μεταγενέστερο 4-τάχυτο AR4, οδήγησε σε ένα από τα χειρότερα κρούσματα αναξιοπιστίας αυτόματων κιβωτίων. Η διαρροή του ψυκτικού συστήματος ATF του κιβωτίου, οδηγούσε σε σύντομο χρονικό διάστημα την αυτόματη μετάδοση σε «ξαφνικό θάνατο», χωρίς καμία σχεδόν προειδοποίηση, εκτός από λίγες κηλίδες κάτω από το όχημα, στις οποίες δεν έδιναν όλοι οι οδηγοί σημασία ή έστω όχι αρκετά γρήγορα. Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Τα πρώτα αυτόματα κιβώτια άρχισαν να αυτοκαταστρέφονται μέσα σε λίγα χρόνια, ενώ το 25 ήταν ακόμα στην παραγωγή. Η Renault προετοίμασε τότε ένα πακέτο αντικατάστασης για το αρχικά κακής ποιότητας ψυκτικό σύστημα ATF του κιβωτίου, ανεξάρτητα από την ηλικία των οχημάτων και τα χιλιόμετρα. Ωστόσο, η συνυπεύθυνη ολέθρια τοποθεσία του ψυγείου, μπροστά από τον δεξιό τροχό, δεν μπορούσε πλέον να αλλάξει, και η κατάληξη ήταν ότι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες έφτασαν στο σημείο να αντικαταστήσουν το αυτόματο κιβώτιο με το μηχανικό. Αυτός είναι ο λόγος που είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι εντελώς αδύνατο, να βρεθούν σήμερα Renault 25 με το 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο AR4.
 
==Ανανέωση του 1988==
[[Αρχείο:Renault 25 greybraun vl.jpg|thumb|300px|rightleft|Renault 25 Φάσης 2 (1988 - 1992).]]
 
Τον Ιούνιο του [[1988]], το Renault 25 υπέστη ένα σημαντικό λίφτινγκ, με νέα γρίλια, καινούριους εμπρός και πίσω προβολείς, εμφανή βελτίωση στα εσωτερικά υλικά και νέα μπροστινή [[Ανάρτηση αυτοκινήτου|ανάρτηση]], ενώ και το συνολικό μήκος του αυξήθηκε από 4,62 σε 4,71 μέτρα. Οι βελτιώσεις αυτές, σε συνδυασμό με την εισαγωγή ισχυρότερων κινητήρων, βοήθησαν το 25 να διατηρηθεί σε θέση ισχύος κατά των νέων επερχόμενων εγχώριων ανταγωνιστών [[Citroën XM]] και [[Peugeot 605]], που λανσαρίστηκαν το [[1989]].
Γραμμή 54:
 
==Κινητήρες==
[[Αρχείο:Renault 25 Olympique 2.jpg|thumb|300px|right|Η ειδική έκδοση Renault 25 Olympique του 1992.]]
[[Αρχείο:Renault 25 Cabriolet.jpg|thumb|300px|right|Εξαιρετικά σπάνια μετατροπή του Renault 25 Φάσης 1 σε Cabriolet.]]
 
{| class="wikitable" style="font-size:91%; text-align:center "
Γραμμή 144:
 
==Επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο==
[[Αρχείο:Renault - R 25 - 1985 (M.A.R.C.).jpg|thumb|310px300px|right|Ειδική έκδοση του Renault 25 V6 2.7 λίτρων, που διαμορφώθηκε το 1985, από τον ελβετικό σχεδιαστικό οίκο Franco Sbarro. Έφερε διαφορετική γρίλια και πολυτελέστερο σαλόνι, ενώ κάποιες από τις σχεδιαστικές ιδέες στο σαλόνι υιοθετήθηκαν και στα επίσημα προεδρικά αυτοκίνητα.]]
 
Το Renault 25 ήταν το πρώτο στην ιστορία μοντέλο της Renault που επελέγη για χρήση από την κυβέρνηση της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Υπήρξε το συνηθέστερο επίσημο αυτοκίνητο του [[Φρανσουά Μιτεράν]], ο οποίος στη [[Δεκαετία 1980|δεκαετία του 1980]] χρησιμοποίησε κυρίως διάφορα αντίτυπα του 25, στα οποία έδειχνε έντονη προτίμηση, μολονότι χρησιμοποίησε και ένα [[Citroën CX]], ενώ στη [[Δεκαετία 1990|δεκαετία του 1990]] στράφηκε επίσης και προς το [[Citroën XM]].
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Renault_25"