Γκερνίκα (πίνακας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. Οι δύο κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά. Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα. Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πριν καταλήξει στην οριστική τους θέση. «Η αφαίρεση του χρώματος και του αναγλύφου αποτελεί διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο: όταν διακόπτεται,δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή»<ref>Τζούλιο Κάρλο Αργκάν, Η Μοντέρνα τέχνη, μτφρ.Λίνα Παπαδημήτρη, εκδ.Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 1998, σελ.525</ref>.

 

Συνολικά σαράντα πέντε σχέδια μας έχουν σωθεί τα οποία προετοιμάζουν την ''τελική'' ''Γκερνίκα''<ref name="ReferenceA"/>.

Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο πίνακας, οι αντιδράσεις ήταν μάλλον αρνητικές. Ο βάσκος τοιχογράφος Χοσέ Μαρία Ουτσενάι δήλωσε: «''Για έργο τέχνης είναι ένα από τα φτωχότερα της παγκόσμιας παραγωγής. Πρόκειται για πορνογραφία 7x3''». Γερμανικό έντυπο έγραψε ότι πρόκειται για «''σύμφυρμα από ανθρώπινα μέλη που θα μπορούσε να είχε ζωγραφήσει τετράχρονος''». Σταδιακά το γενικό αίσθημα άρχισε να μεταστρέφεται και το έργο περιόδευε για να ενισχύσει τον αγώνα των Δημοκρατικών. Η περιοδεία σταμάτησε όταν ο [[Φρανθίσκο Φράνκο|Φράνκο]] κατέλαβε την εξουσία το [[1939]] και, με το ξέσπασμα του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]], το έργο φυγαδεύτηκε στις [[ΗΠΑ]], για να αποφευχθεί η καταστροφή του.