|
Ο '''Ερρίκος Β΄''' (Ιούνιος [[1270]] - [[31 Μαρτίου]] [[1324]]) του Πουατιέ ήταν βασιλιάς της [[Κύπρος|Κύπρου]] ([[1285]]-[[1324]]) και ο τελευταίος βασιλιάς της [[Ιερουσαλήμ]] ([[1286]]-[[1324]]). Γεννήθηκε το [[1271]] και ήταν γιος του βασιλιά της Κύπρου [[Ούγος Γ΄ της Κύπρου|Ούγου Γ΄]] (1267-1284). Μετά το θάνατο του Ούγου Γ΄, στο θρόνο ανήλθε το [[1284]] ο πρωτότοκος γιος του [[Ιωάννης Α΄ της Κύπρου|Ιωάννης Α΄ Πουατιέ]], που πέθανε όμως τον επόμενο χρόνο, οπότε τον διαδέχτηκε ο Ερρίκος Β΄ ως δευτερότοκος.
Ήταν ασθενικός και δε γέννησε διάδοχο. Μετά το θάνατό του, το [[1324]], τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο ανιψιός του, [[Ούγος Δ΄ της Κύπρου|Ούγος Δ΄]] (1324-1359), γιος του αδελφού του [[Γκι ντε Λουζινιάν|Γκι ΠουατιέΓκυ]] (Γουίδου) και της Εχίβης ντ' [[Ιμπελέν]].
== Βιογραφία ==
Η στέψη του Ερρίκου Β΄ ως βασιλιά της Κύπρου έγινε στη [[Λευκωσία]] στις [[24 Ιουνίου]] [[1285]]. Τον επόμενο χρόνο πήγε στην [[Τύρος|Τύρο]], όπου στέφτηκε στις [[15 Αυγούστου]] [[1286]] και [[βασίλειο της Ιερουσαλήμ|βασιλιάς των Ιεροσολύμων]]. Η στέψη έγινε στην Τύρο, επειδή τα Ιεροσόλυμα, που αποτέλεσαν μαζί με την Κύπρο ένα βασίλειο, βρίσκονταν κάτω από την κατοχή των [[Ισλάμ|Μωαμεθανών]].
Ο Ερρίκος Β' ήταν εκείνος που άρχισε να οχυρώνει τη [[Λευκωσία]], κτίζοντας τα τείχη της πόλης, η οποία, μέχρι τότε, δε διέθετε. Οι οχυρώσεις που άρχισε ο Ερρίκος και που συμπληρώθηκαν αργότερα, γκρεμίστηκαν από τους [[Βενετοί|Βενετούς]] κατά την περίοδο της [[Βενετοκρατία|ενετοκρατίας]] κι αντικαταστάθηκαν με άλλες, αυτές που τα απομεινάρια τους υφίστανται σήμερα.
Στις [[26 Μαρτίου]] [[1306]] εκδηλώθηκε κίνημα των ευγενών κατά του βασιλιά Ερρίκου, που επικράτησε αναίμακτα. Η δικαιολογία ήταν ότι ο βασιλιάς δεν κυβερνούσε άξια τη χώρα εξαιτίας της ασθένειάς του. Επικεφαλής του κινήματος ήταν ο αδελφός του βασιλιά, ο [[Αμορί της Κύπρου|Αμάλριχος ΛουζινιανόςΑμαλρίκ/Αμωρύ]], που ανακηρύχτηκε αντιβασιλιάς. Ελάχιστοι μόνο διαφώνησαν με το κίνημα, ανάμεσα σ' αυτούς και η μητέρα του βασιλιά και του πραξικοπηματία αντιβασιλιά, Ισαβέλλα, που έκλαιγε, φώναζε και καλούσε το λαό και τους ευγενείς ν' αντισταθούν στους κινηματίες, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το πραξικόπημα υποστήριξαν, εκτός από την πλειονότητα των ευγενών και, τα μέλη της Λατινικής Εκκλησίας της Κύπρου καθώς και οι [[Ναΐτες ιππότες]] που βρίσκοντανβρισκόταν στο νησί.
Ο άρρωστοςασθενής βασιλιάς Ερρίκος αναγκάστηκε να συνάψει ταπεινωτική γι' αυτόν συμφωνία με τον αδελφό του, στον οποίο παραχώρησε την εξουσία. Ο ίδιος αποσύρθηκε με την ακολουθία του στο κτήμα που είχε στο [[Στρόβολος|Στρόβολο]], κοντά στη [[Λευκωσία]], όπου ασχολιόταν με την εκγύμναση των γερακιών του. Λίγο αργότερα όμως, ο βασιλιάς δοκίμασε ν' ανακαταλάβει την εξουσία, αλλά απέτυχε και πολιορκήθηκε στο παλάτι του στη [[Λευκωσία]]. Όμως στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1307]], ο [[Αμορί της Κύπρου|Αμάλριχος]] κατόρθωσε να συλλάβει το βασιλιά, τον οποίο έστειλε αιχμάλωτο στο βασιλιά της [[Αρμενία|Αρμενίας]] ΧατόνΧετούμ (Hayton) Β'. Ο βασιλιάς της Αρμενίας [[Χατόν Β΄]] ήταν συγγενής του ΑμάλριχουΑμαλρίκ, επειδή ο τελευταίος είχε νυμφευτεί την αδελφή του, Ισαβέλλα, η οποία, μετά τον εκτοπισμό του Ερρίκου, γινόταν τώρα βασίλισσα (σωστότερα αντιβασίλισσα) της Κύπρου.
Ο Ερρίκος Β' παρέμεινε στην εξορία μέχρι το θάνατο του αδελφού του, [[Αμορί της Κύπρου|ΑμάλριχουΑμαλρίκ]], που δολοφονήθηκε από έναν ευγενή, το Σιμόν ντε Μοντολίφ στις [[5 Μαρτίου]] [[1309]], κατά τοτον [[Λεόντιος Μαχαιράς|Λεόντιο Μαχαιρά]], ή στις [[5 Ιουνίου]] [[1310]] κατά το Στραμβάλδι. Λίγο αργότερα μπόρεσε να επιστρέψει στην [[Κύπρος|Κύπρο]] και ν'να ανέλθει ξανά στο θρόνο.
Πέθανε στις [[31 Μαρτίου]] [[1324]] στο κτήμα του στο [[Στρόβολος|Στρόβολο]] και τάφηκε στην εκκλησία του Αγίου Δομινίκου στη [[Λευκωσία]].
== Δραστηριότητα ==
Ο Ερρίκος διεξήγαγε περιορισμένης έκτασης στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]] στη [[Συρία]] και στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] και κατά των [[Τουρκικά φύλα|Τούρκων]] στη [[Μικρά Ασία]]. Το [[1291]], ο ίδιος παραβρέθηκε, μαζί με [[ιππότης|ιππότες]] από την [[Κύπρος|Κύπρο]], στην [[Άκρα]] και πολέμησε κατά των δυνάμεων του [[σουλτάνος|σουλτάνου]] [[Ασράφ]] που πολιόρκησαν την πόλη. Ο Ερρίκος διέφυγε στην Κύπρο όταν η πτώση της Άκρας ήταν πια βέβαιη. Στη συνέχεια κατακτήθηκαν από τους [[Μαμελούκοι|Μαμελούκους]] η [[Τύρος]], η [[Σιδώνα]], η [[Βηρυτός]] και άλλες πόλεις, από τις οποίες πολλοί πρόσφυγες κατέφυγαν στην Κύπρο.
Στις μέρες του βασιλιά Ερρίκου Β΄ σημειώθηκε και η ρήξη των [[Ναΐτες|Ναϊτών ιπποτών]] με τον Πάπα ύστερα από κατηγορίες εναντίον τους από το βασιλιά της [[Γαλλία|Γαλλίας]] [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο τον Ωραίο]]. Οι [[Ναΐτες]], που βρίσκοντανβρισκόταν στην Κύπρο, όπου διέθεταν και τεράστια περιουσία, καταδικάστηκαν από τον Πάπα, που έδωσε εντολή στον [[Αμορί της Κύπρου|ΑμάλριχοΑμαλρίκ]] να τους εξοντώσει. Ο ΑμάλριχοςΑμαλρίκ φάνηκε απρόθυμος να εκτελέσει την εντολή της Αγίας Έδρας, γιατί οι Ναΐτες τον είχαν βοηθήσει στο πραξικόπημα κατά του αδελφού του. Τους περιόρισε όμως και τους αφόπλισε και αργότερα οι Ναΐτες εξολοθρεύτηκαν και η περιουσία του τάγματός τους μεταβιβάστηκε στο τάγμα των [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννιτών ιπποτών]].
Ο Ερρίκος, όταν επέστρεψε από την εξορία κι έγινε δεκτός με πανηγυρισμούς, τήρησε κατά το υπόλοιπο της βασιλείας του σκληρή στάση, κυρίως απέναντι σ' εκείνους που είχαν υποστηρίξει τον αδελφό του. Τους περισσότερους, παρά το ότι ζήτησαν συγχώρεση, τους έκλεισε στη φυλακή του [[Κάστρο (οχύρωση)|κάστρου]] της [[Κερύνεια|Κερύνειας]], όπου τους άφησε να πεθάνουν από πείνα.
Ο βασιλιάς Ερρίκος δεΒ' δεν φαίνεται να είχε καλή φήμη στην [[Ευρώπη]], γιατί οι συγγραφείς της εποχής του μιλούν περιφρονητικά γι' αυτόν. Ακόμη κι ο [[Δάντης Αλιγκέρι|Δάντης]], στη [[Θεία Κωμωδία]], τον παρουσιάζει σκληρό δυνάστη: για να γίνουν πιστευτοί οι ισχυρισμοί του για την αγριότητα των βασιλιάδων, φέρνει ως παράδειγμα το βασιλιά της [[Αμμόχωστος|Αμμοχώστου]] και της Λευκωσίας
<ref>[...] Η Φαμαγκούστα κλαίν κι η Λευκωσία για τ' άνομο θεριό τους και μουγκρίζουν, που απ' τ' άλλα τα θεριά δεν ξεμακραίνει... [[s:en:The Divine Comedy/Paradiso/Canto XIX|Δάντης Αλιγκιέρι, ''Θεία Κωμωδία'', 19ο τραγούδι του Παραδείσου]] </ref>.
Ο Ερρίκος ήλθε επίσης σε ρήξη με τους [[Γενουάτες]] που βρίσκοντανβρισκόταν στην Κύπρο, γιατί οι εμπορικές τους δραστηριότητες συγκρούονταν με τα εμπορικά συμφέροντα του δικού του βασιλείου. Δεν μπόρεσε όμως να τους πλήξει καίρια κι αναγκάστηκε να παραχωρήσει προνόμια στους αντίπαλούςαντιπάλους τους, [[Βενετοί|Βενετούς]].
== Παραπομπές ==
|
